intro

Mijn naam is...

Mevrouw W. (Bijgewerkt op 14-03-2024) Een bekende in blogland, ook al is het alweer een aantal jaren geleden dat ik met mijn vorige webl...

vrijdag 6 september 2019

geschiedenis

Laat ik jullie eens vertellen over een periode uit mijn leven waar ik het eigenlijk nooit over heb. In al die vijftien jaar dat ik blog heb ik dat deel van mijn leven altijd overgeslagen, maar dat is ook een onderwerp waar ik het in mijn dagelijkse leven zelden over heb. En dat is niet omdat het ergens diep van binnen weggestoken zit, maar meer omdat ik altijd meer in het heden dan in het verleden leef. En daarnaast ben ik niet zo van de oude koeien uit de sloot halen. Maar goed, voor deze ene keer zal ik vertellen hoe mijn 'vorige' leven eruitzag.

Op mijn zeventiende leerde ik een jongen kennen die vier jaar ouder was dan ik, laat ik hem maar even Jan noemen. Jan was gescheiden en had een kindje uit zijn vorige relatie. Ik was jong, naïef en blind van verliefdheid en viel als een blok voor deze mooie jongen met zijn vlotte babbel. Mijn ouders vonden hem maar niks en na een jaar van geruzie, ging ik op mijn achttiende uit huis en samenwonen met Jan. 

De jaren die volgden waren geen leuke jaren. Ik werd meerdere malen door Jan met andere vrouwen bedrogen. Er werd tegen me gelogen. Ik werd uitgescholden. Ik werd vernederd. En ik werd geslagen. Jan vond dat hij alles mocht, maar stond het niet toe dat ik met anderen praatte en al helemaal niet met andere mannen. Hij was ziekelijk jaloers. We leefden van een uitkering en er was nooit genoeg geld om van te leven. Hij was kunstenaar en wilde geen vaste baan, maar zijn kunst leverde niks op. Ik had af en toe parttime baantjes.

Na vier jaar samenwonen hakte ik eindelijk de knoop door en ging ik bij hem weg. Ik huurde een huisje en vond een fijne baan. Jan kon het niet verkroppen dat ik weggegaan was en hij heeft me vijf jaar lang gestalkt. Ook toen hij allang een andere vrouw had leren kennen, bleef hij me lastig vallen. Later hoorde ik van zijn ex, waarmee hij een relatie voor mij had, dat hij ooit een straatverbod gekregen had, omdat hij haar ook bleef lastig vallen. Dat was in de tijd geweest dat wij al samen waren, maar ik had daar nooit iets van geweten. 
Pas toen ik een relatie met mijn huidige man kreeg, stopte het gestalk. 

Manlief was een totaal ander type dan Jan, maar het heeft jaren geduurd voordat ik hem echt kon vertrouwen. Het heeft ook jaren geduurd voordat de muur die ik om me heen opgetrokken had, af begon te brokkelen. Manlief heeft enorm veel geduld met me gehad. 

Jan heb ik zeker zesentwintig jaar uit mijn leven kunnen bannen. Het laatste jaar kom ik hem regelmatig op mijn werk tegen en af en toe praten we met elkaar. Ik ben niet kwaad meer op hem en ik ben ook niet bang meer voor hem. Hij hoort bij een ander leven wat ver achter me ligt. En ik kan alleen maar hopen dat hij zijn huidige vrouw met meer respect behandelt dan dat hij mij behandeld heeft. 

Tegenwoordig heb ik een hele hoop lieve mensen om me heen, maar ook hen heb ik moeten leren vertrouwen. Mijn verleden heeft me gemaakt tot wie ik nu ben. Er was een tijd dat ik in een zeer slecht relatie zat en de tijd dat ik een goede relatie heb, duurt gelukkig al een heel stuk langer. Maar ik weet wel dat dit niet vanzelfsprekend is. Manlief en ik hebben daar samen hard aan moeten werken, maar onze relatie is sterk en ook na het overlijden van onze jongste zoon, bleef deze overeind.  

Misschien lijkt het af en toe wel alsof ik in het verleden nooit iets meegemaakt heb, maar niets is minder waar. Ik praat er alleen nooit over. Voor mij is het namelijk een gesloten boek.
 En dat boek gaat nu ook weer dicht. 



13 opmerkingen:

  1. Tja, dat is niet niks. Vormend en een deel van jou. Pittig. En knap dat je toen toch redelijk kort in je relatie voor jezelf hebt gekozen en hebt geprobeerd los te komen, ook al wilde hij je dan nog niet loslaten. Daarmee heb je heel goed voor jezelf gezorgd en schade beperkt gehouden. Manlief is een lot uit de loterij, maar dat hoef ik jou niet te vertellen...Laat dat boek maar lekker dicht. Eens gelezen blijft gelezen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Jeetje wat een verhaal en ik ben er even stil van .Goed dat je toen voor jezelf gekozen heb maar hoe erg dat je nog zo lang lastig gevallen bent .Gelukkig heb je een heel lieve man nu .En ik denk juist omdat jullie veel meegemaakt hebben is jullie relatie nog sterker geworden .Mooi dat je dit zo openlijk gedeeld heb
    Lieve groetjes Elisabeth

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dat heb ik nooit gedacht bij jou, dat je weinig hebt meegemaakt. Zo'n ervaring hakt er wel in qua vertrouwen hebben en weer krijgen in mensen en vooral mannen. Heel erg fijn te lezen dat je je weer durfde open te stellen voor de liefde, voor een relatie. Denk dat jij jullie zonen hebt meegegeven hoe je elkaar niet moet dwingen.
    Snap jouw blog over een nichtje nog een stuk beter. Je herkende uit eigen ervaring veel dingen (denk ik, neem ik aan - hoeft dus niet zo te zijn). Hoe reageerden jouw ouders toen je het uitmaakte?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mijn ouders hebben me nooit verweten dat ik niet naar ze geluisterd heb. Ze hebben nooit gezegd dat ze gelijk hadden. En dat heb ik enorm gewaardeerd. Totdat ik in mijn eigen huisje kon ben ik een paar weken, met mijn hondje, bij hun in huis geweest. Ze hebben me liefdevol opgevangen.

      Verwijderen
    2. Wat fijn voor jou, geweldige ouders!

      Verwijderen
    3. Dat is een heerlijke en mooie reactie van je ouders. Inderdaad; fijne ouders om zo te reageren.

      Verwijderen
  4. Oh, wat ‘n heftig verhaal maar wat heerlijk dat jij en je man zo’n goede relatie hebben en elkaar niet zijn kwijtgeraakt na jullie grote verlies!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik reageerde laatst al bij je, toen je het had over je ex. Toen kreeg ik al de indruk dat het geen fijne relatie was geweest. Knap dat je al zo snel voor jezelf koos, mijn huwelijk heeft bijna 28 jaar geduurd, en ook al zijn we op papier gescheiden, ik ben nog lang niet van hem af.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Zo he, heftig hoor. En wat dapper dat je het deelt. Iedereen heeft een verleden en sommige stukken zijn helaas wat minder fijn dat we zouden willen. Ze vormen ons wel uiteindelijk en meestal plukken we daar op latere leeftijd toch weer de vruchten van.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Een verleden dat je vormde tot de sterke dame van nu. Hug

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Pas als je er helemaal klaar mee bent en zoals nu "normaal" met hem kan omgaan kan je dit delen op je blog denk ik.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Het lijkt mij dat je een relatie had met een psychopaat. Je hebt veel moeten verwerken.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Wat een heftig verhaal. Vreselijk! Je bent er sterker uit gekomen en fijn dat je nu zo'n lieve man hebt getroffen.
    Samen kunnen jullie alles aan.

    Dikke kus, Joanne

    BeantwoordenVerwijderen