bekend en toch onbekend

Mijn ouders hadden vroeger een eigen bedrijf dat alleen door de week open was. Wij woonden vlakbij dat bedrijf en iedere zaterdag stonden er toch klanten voor de deur of belden er klanten op, ook al was het bedrijf op die dag gesloten. Om die klanten te ontvluchten gingen mijn ouders op zaterdag boodschappen doen in België, waardoor we vrijwel ieder weekend de hele zaterdag weg waren.

Brugge was de grote favoriet van mijn ouders. Eerst werd er om brood bij de bakker in Maldegem gegaan. Soms gingen we daarna eerst Brugge zelf in om te winkelen of om naar de markt toe te gaan of om iets te bezoeken en daarna werden er bij de Grand Bazar in Brugge Sint-Kruis boodschappen gehaald en meestal aten we daar iets in het inpandige restaurant. Toen mijn vader tweeënzestig was verkochten mijn ouders het bedrijf en in het begin belden er nog regelmatig klanten aan maar op den duur hield dat toch op. Ik was toen al een paar jaar uit huis, maar ik geloof niet dat mijn ouders daarna nog vaak naar Brugge gegaan zijn.

De weg Maldegem-Sijsele-Brugge kan ik wel dromen, nog steeds, ook al kom ik er nog maar zelden. De legerbasis waar een wei met herten was, het ziekenhuis, een paar kastelen... ze staan in mijn geheugen gegrift. De Grand Bazar heet tegenwoordig Carrefour en is nog maar de helft van de winkel die het vroeger was. Vroeger kon je op het dak van de supermarkt parkeren, iets wat ik als kind best spannend vond en wat mijn eigen kinderen later ook een hele belevenis vonden. Of dat nu nog kan, weet ik niet.

Nog niet zo lang geleden kocht ik een wandelkaart van dit gebied rondom Brugge en ik stippelde een wandelroute in natuur- en recreatiegebied Ryckevelde uit die ons langs twee kastelen, die ik niet kende, zou voeren. Want naast de kastelen die ik altijd vanuit de auto gezien had, blijken daar nog meer kastelen te zijn.

Van het eerste kasteel, kasteel Ten Torre, hebben we niets gezien doordat deze verscholen in de bossen op privéterrein stond. 

Dit is kasteel Ryckevelde:

Je kan daar niet in, maar voor ons was dat niet erg, wij waren al tevreden met de buitenkant.

Een groot deel van de wandeling ging door het bos.

Maar we hebben ook een stuk over een polderweg gelopen, waar we deze bijenkorven tegenkwamen:

Dit stond aan de voet van een boom:

Het zal wel een paddenstoel zijn, maar wat voor soort het is dat weten we niet. Wie weet het wel?

En toen kwamen we dit tegen:

Bolchrysanten?

Bij een pop-upbar, midden in het gebied, dronken we een welverdiend drankje.

Dat we ons goed lieten smaken. 

Het grappige is eigenlijk dat we nooit van het bestaan van dit gebied af geweten hebben, terwijl we er toch vaak langs gereden zijn. De inrit er naartoe wordt met een klein bordje aangegeven, maar zowel de inrit als het bordje vallen niet op. Het is een mooi gebied om te wandelen, te fietsen en paard te rijden. 

Omdat het voor ons toch een stukje rijden was naar Ryckevelde, combineerden we onze wandeling met boodschappen doen en we moesten ook nog iets bij mijn schoonmoeder afgeven. Dat kon mooi allemaal achter elkaar gedaan worden.