Eindelijk was het weer eens goed weer en hadden we ook tijd om te gaan wandelen. Manlief vond een route in de buurt van het Zeeuwse Hoek en ik moet zeggen dat het ook echt een mooie wandeling was.
We waren nog maar net gestart toen we een heksenkring van paddenstoelen tegenkwamen. Op de bovenste foto is het misschien niet zo goed te zien en daarom heb ik er even een cirkel om getrokken:
Ik vind mei altijd een mooie maand omdat het groen nog zo mooi fris is.
Als het even kan dan probeer ik geen foto's tegen de zon in te nemen. Soms is het echter niet te voorkomen, zoals op onderstaande foto van de elektriciteitsmast:
En een stukje verder nam ik nog een foto tegen de zon in:
Het waren mooie wolkenluchten vandaag.
En ergens op een dijk langs een wandelpad, kwamen we dit met water gevulde hondenbakje tegen:
Ik vond het nou zomaar lief dat iemand de moeite genomen heeft om daar dat bakje neer te zetten.
Na de wandeling besloten we langs mijn schoonmoeder te gaan. Ik had gezegd dat ik niet zeker wist hoe ik me vandaag, op Moederdag, zou voelen en daarom ook niet wist of ik wel langs zou komen. Schoonmoeder was blij verrast met onze komst en we hadden even samen een moeilijk en verdrietig momentje. Daarna ging het gelukkig weer beter.
En Moederdag thuis... Ach, wat zal ik ervan zeggen...
Van de week had ik al eens tegen zoonlief gezegd dat het vandaag Moederdag zou zijn en manlief had het ook meerdere keren tegen hem gezegd, zelfs vandaag nog, maar zoonlief had niet de moeite genomen om een kleinigheidje voor me te kopen. En Moederdag mag dan misschien een hoop commercieel gedoe zijn, maar ik ben er toch gevoelig voor. Het hele jaar sta je voor je kind klaar, hij krijgt eten en drinken, alles wordt voor hem gedaan en hij mag alles, maar als het dan nog teveel moeite is om op Moederdag een plantje van een paar euro te kopen, dan word ik daar best wel heel erg verdrietig van. En Moederdag is toch al zo'n rotdag!
En nu maar hopen dat hij zijn leven betert en volgend jaar wel de moeite neemt om iets aan deze dag te doen. Morgen hoeft hij er in elk geval niet meer mee aan te komen.
Dat snap ik hoor, dat je daar verdrietig van wordt. Bedenk maar dat het brein van je zoon nog niet af is, nog niet volgroeid. Het komt vast nog wel
BeantwoordenVerwijderenDank je wel.
VerwijderenWat Bertiebo zegt en het is een jongen he..die zijn soms wat lomper qua gevoelens. Misschien wil hij het juist niet op die beladen moederdag doen. Kan ook.
BeantwoordenVerwijderenDat zou goed kunnen. Het is natuurlijk niet alleen voor mij een moeilijke dag.
VerwijderenMisschien heeft hij het er vreselijk moeilijk mee met deze dag. Omdat hij jou zo verdrietig ziet. Misschien maakt hij daarom een verkeerde keuze en is het niet kwaad bedoeld. Maar ik begrijp je verdriet.
BeantwoordenVerwijderenLiefs Joanne
Dank je wel. Hij praat liever niet over zijn gevoelens, maar ik zal het er vandaag eens met hem over hebben. Dat lucht voor ons beiden misschien wel wat op.
VerwijderenIk voel met je mee met wat je zegt over je zoon, hier was het hetzelfde, en wat je zegt, er is veel commercieel, maar moederdag, één keer per jaar even aan een ander denken die de hele week, maand en jaren voor je klaar staat, is dat nou al teveel gevraagd? Het voelde voor mij ook teleurstellend.Zoon is twintig jaar, en de wereld draait om hem lijkt het wel.
BeantwoordenVerwijderenMijn schoonzus had het ook met haar zoon: hij is 24 en heeft ook nergens aan gedacht.
VerwijderenOnze dochter woont in Drenthe en komt niet speciaal voor Moederdag naar Zeeland,
BeantwoordenVerwijderenbegrijpelijk. Nu kamperen wij op de Veluwe en kwam ze samen met kleindochter en een
lief cadootje wel.Een Moederdag met een gouden randje dit jaar!
Wat je zoon betreft, ook de mijne houdt zich daar niet mee bezig, ik vind het wel
heel sneu voor jou, omdat het toch al een moeilijke dag voor je is.
Fijne week,
Gr. Betsy
Dank je wel.
VerwijderenAls een dochter/zoon niet in de buurt woont, dan is het te begrijpen dat ze er niet speciaal voor gaan rijden. Wel fijn dat jullie het dit jaar wel konden vieren.
Nog veel kampeerplezier en geniet van het mooie weer.
Dat is inderdaad sneu voor je en kan begrijpen hoe moeilijk dat aanvoelt.
BeantwoordenVerwijderenMorgen zie ik mijn dochter pas en ze zal wel iets grappigs voor me hebben bedacht of een ander restaurantje waar we gaan lunchen.
Ik stuurde wel altijd een kaart naar ouders en kwam afgelopen week nog 2 tegen in de kaartenvoorraad die ik niet meer heb kunnen sturen. Altijd verdrietige momenten.
Gisteren ben ik begonnen aan vergeet-me-nietjes haken voor in een vaasje dat van mijn moeder was
Lief van je dochter.
BeantwoordenVerwijderenMooi van die vergeet-me-nietjes.
Ik was vorige week bij een cliënt en die had een klein vaasje met nepbloemetjes erin staan en dat was van haar zus geweest, die enkele jaren geleden overleden is.
Oh, ik snap zo dat dat pijnlijk is, denk dat ik dat ook al zou hebben en dan hebben wij nog niet eens dat grote verdriet waar jullie mee moeten leven.
BeantwoordenVerwijderenMaar misschien is het zoals al die anderen hiervoor al typten ...
Dank je wel.
VerwijderenMoederdag is ook echt zo'n beladen dag. Dan is het verdriet erger dan op een andere dag. Wie weet wilde hij dat verdriet even niet zien, of jou juist beschermen. Misschien wel beter om het er over te hebben. Dat lucht op,
BeantwoordenVerwijderenWe hebben het erover gehad. Althans, ik heb gepraat en hij zei niks terug, maar dat ben ik gewend hoor. Hij kan honderduit over zijn werk en school vertellen, maar dieper dan dat wordt het niet.
VerwijderenIk was ook zo’n kind, over zaken als werk, school, uitgaan kon ik uren praten maar over gevoelens, verdriet en teleurstellingen niet. Pas na mijn 40ste is dat, met behulp van therapie, veranderd.
VerwijderenOnze zoon is ook zo. Altijd al geweest. Ik vind dat wel moeilijk hoor. Toen Jus pas overleden was heb ik een paar geprobeerd met hem te praten, totdat ik uiteindelijk te horen kreeg dat hij dat beslist niet wilde. Hij vond het ook vervelend als we herinneringen aan zijn broer ophaalden en toen heb ik wel gezegd dat Jus dan misschien wel dood is, maar dat we hem niet dood gaan zwijgen, en dat hij dat niet van ons kon eisen. Verder respecteer ik dat hij niet over zijn gevoelens wil praten, het is zijn manier van doen. Ik hoop alleen dat hij op een gegeven moment niet in de knoop raakt met zichzelf.
Verwijderen