hoe het ging

Eergisteravond verhuisden we een aantal meubels van mijn moeder naar haar nieuwe kamer, in het verpleeghuis waar ze zou gaan wonen. Een paar kasten, haar sta-op-stoel, een tafel en stoelen en de televisie werden opgepakt en meegenomen. Mijn arme moeder bleef in een rommelig huis achter. Ik had echt met haar te doen. 

Gistermorgen ging ze dan eindelijk zelf verhuizen. Ze liet het maar over zich komen, zei ze, maar toen ze later op haar nieuwe stek aangekomen was en achter een kopje koffie zat, was ze erg bewegelijk geweest. De spanning kwam er toen duidelijk uit. Mijn oudste broer die haar samen met mij wegbracht, vond het erg moeilijk om haar afscheid te laten nemen van haar appartement en haar weg te brengen. Het gevoel dat ik de avond ervoor had, had hij nu. 

We kwamen iets vroeger dan gepland in het verpleeghuis aan, maar mijn vader zat al op de uitkijk. We werden gelijk door het personeel opgevangen en na de intake kon mijn moeder gelijk aanschuiven voor het middageten. Broerlief en ik gingen er toen ook vandoor en onderweg naar huis, zijn we samen ergens wezen lunchen. En daarna gingen we naar het appartement toe en zijn we begonnen aan de grote opruiming, totdat ik er na een paar uurtjes totaal doorheen zat. We zijn beiden naar huis gegaan en de rest van de dag heb ik vrijwel niks meer gedaan en 's avonds heb ik zoonlief naar de snackbar gestuurd om friet. Het was me een dagje wel!

Maar vanmorgen gaan broerlief en ik er weer vol goede moed tegenaan! Er is nog heel veel om op te ruimen en om uit te zoeken. En vanmiddag mag ik nog 'gezellig' naar de tandarts toe. Tja, de eigen dingen gaan natuurlijk ook gewoon door.

Ik wil je een fijne dag wensen.