zitten en luisteren

Na het overlijden van onze jongste, ging ik op internet al vrij snel op zoek naar informatie over het verwerken van een traumatische ervaring. We voelden zo ontzettend veel en hoe moesten we daarmee omgaan en hoe kwamen we hier heelhuids doorheen? Achteraf gezien vind ik het best wel knap van mezelf dat ik al zo snel op zoek ging naar informatie in een periode dat heel ons leven totaal op zijn kop stond.

Uit de informatie die ik vond haalde ik één belangrijk punt en dat was om de draad zo snel mogelijk weer op te pakken en dat is wat wij alle drie gedaan hebben. En dit deden we niet alleen omdat ik dat toevallig gelezen had, maar ook omdat dit voor ons het beste voelde. We gingen na twee weken weer aan het werk (weliswaar voor een paar uurtjes per dag) want thuis vlogen we tegen de muren op. In die tijd hadden we ook nog Slachtofferhulp en daar hebben we ook veel aan gehad. 

In de twee jaar die volgden, kwamen er steeds meer dingen bij die we weer konden en soms moesten doen en omdat geen één mens hetzelfde is, deden we dit alle drie op een ander tempo en in een andere volgorde. Als ik manlief en zoonlief met mezelf vergelijk, dan denk ik dat ik degene ben die het meest te kampen gehad heeft met een slechte concentratie. Daar kwam dan ook nog eens bij dat ik er vorig jaar een burn-out overheen kreeg, wat daar ook geen goed aandeed.

Van mij kun je gerust zeggen dat ik twee jaar lang aan het rondlummelen geweest ben en eigenlijk nog wel steeds doe. Misschien lijkt het wel alsof ik veel doe en altijd in beweging ben, maar er gaan ook vaak dagen voorbij dat ik totaal niks doe. En die dagen vliegen ook nog eens voorbij. Het zijn dagen dat ik nergens zin in heb en de moed niet kan vinden om iets te gaan ondernemen en alles blijft liggen. In mijn hoofd bedenk ik een heleboel dingen die ik wil gaan doen, alleen komt het er dan niet uit. 

Door dat slechte concentreren lukt het me vaak niet meer om een patroon te lezen als ik iets wil naaien en vaak moet ik op naailes over de simpelste dingen uitleg vragen. Dingen waar ik vroeger mijn hand niet voor omdraaide, snap ik nu gewoon niet meer. Naar films heb ik bijna twee jaar niet meer gekeken omdat ik mijn gedachten er niet bij kon houden. Sinds twee maanden hebben we Netflix en ik kijk nu toch alweer regelmatig naar een film. Het was trouwens niet alleen doordat ik mijn gedachten er niet bij kon houden dat ik niet meer naar films keek, maar Jus was een enorme filmliefhebber en samen hebben we heel veel films gezien, het was daarom ook het gemis dat me parten speelde. En nog steeds wel hoor: vaak zie ik hem nog zo op de bank zitten zoals hij altijd zat als hij naar de televisie keek. 

Op het weblog van Bertiebo las ik dat ze tegenwoordig luisterboeken 'leest' en toen bedacht ik me dat ik dat ook best wel eens kon proberen. En ik weet het: er zijn meer medebloggers die weleens over luisterboeken schrijven en ik zie weleens de reclame op tv, alleen werd op de één of andere manier nu pas mijn interesse gewekt. Ik was altijd een lezer. Ik heb een e-reader waar ik al heel wat boeken op gelezen heb, alleen de afgelopen twee jaar niet meer. Ik denk dat ik hooguit nog drie boeken gelezen heb na het overlijden van Jus. Het boeide me niet meer en ik kon mijn gedachten er maar moeilijk bij houden. 

Ik heb een luisterboekapp op mijn smartphone geïnstalleerd en kan deze twee weken gratis proberen. Het luisteren naar een boek dwingt me om te gaan zitten en toch ergens mee bezig te zijn, met luisteren in dit geval. 

Vandaag was het een dag om binnen te blijven. De storm raasde rond ons huis en we besloten om niet te gaan wandelen. Gisteren was het eigenlijk wel mooi wandelweer geweest, maar toen heb ik mijn moeder mee naar het ziekenhuis genomen en was ik daar de hele middag mee bezig. Vandaag ging ik de deur niet uit en daar was ik misschien ook wel aan toe. Ik heb naar een boek geluisterd en verder heb ik niet zoveel gedaan. Even een dagje rust in deze toch wel hectische tijd kon denk ik even geen kwaad.