Gistermorgen ging ik langs de kust wandelen en toen raakte ik in gesprek met een man die hier op vakantie was. Hij had kanker en hij had vorige week opeens besloten dat hij behoefte had aan een paar dagen vakantie en in een opwelling had hij een huisje aan de Zeeuwse kust geboekt. Hij had daar geen spijt van en hij maakte de ene foto na de andere van het strand want hij vond het hier zo ontzettend mooi.
Blijkbaar had deze meneer behoefte aan een gesprek, want na de tien minuten die we met elkaar gepraat hebben wist ik alles over de kanker, de behandelingen en zijn relatie die op de klippen gelopen was. Toch wel bijzonder dat een totaal onbekend persoon zo onverwacht zijn hart lucht. Ik hoop dat het hem goed gedaan heeft.
De afgelopen weken ging ik niet naar naailes toe omdat ik het te druk had en te moe was. Gisteren heb ik de draad (hoe toepasselijk) maar weer eens opgepakt en het was goed om de docente en de medecursisten te spreken. We hebben natuurlijk onze gezamenlijke hobby, maar eigenlijk zijn de gesprekken die we voeren altijd wel heel erg fijn.
Ik kocht vandaag, op zoek naar inspiratie, de boekenwinkel leeg:
Dat was nou eens even een cadeautje voor mezelf!
Ik heb genoeg stoffen op voorraad om heel veel kledingstukken te maken en aangezien ik gek op zomerkleren ben, kan ik me dus best wel uitleven met deze patroonbladen.
Mijn vader staat nu ingeschreven voor een verpleeghuis en voor mijn moeder heb ik nu ook in gang gezet dat ze op een verzorg- of verpleegafdeling gaat komen. Natuurlijk zou het geweldig zijn als ze samen zouden kunnen blijven, maar eerlijk gezegd verwacht ik niet dat we dat voor elkaar gaan krijgen. Het is dus een behoorlijk trieste situatie. Mijn vader gaat achteruit en hij geeft op en het idee dat ze waarschijnlijk niet meer samen kunnen zijn is erg verdrietig. En dat na 64 jaar getrouwd te zijn! Mijn moeder zei vandaag dat wij tenminste wel kunnen zeggen dat onze ouders altijd veel van elkaar gehouden hebben. En zo is het.
Ik zou het echt schandalig vinden als ze uit elkaar gehaald worden. Dit gun je toch niemand.Dat dit zomaar kan hier waar we geld uitgeven aan de gekste dingen.
BeantwoordenVerwijderenIk weet zeker dat die meneer het heel fijn vond om met je te praten.
In mijn ogen is jezelf kunnen uiten, op wat voor manier dan ook, het belangrijkste wat er is.
Heel veel sterkte met je vader en moeder
Wat triest toch, dat mensen in de laatste periode van hun leven, nog gescheiden
BeantwoordenVerwijderenworden.Hier laat de zorg m.i.toch een behoorlijke steek vallen, ook apart wonen
brengt zorgkosten mee, dus waarom voor een korte tijd dan niet samen! Onbegrijpelijk.
Sterkte,
Gr. Betsy
Ja, er komt een tijd dat je iets moet gaan regelen en dat wil je zo lang mogelijk uitstellen. Mijn vader is in december overleden na een half jaar verpleeghuis. Maar zou het niet mogelijk zijn om je ouders in een verpleeghuis te krijgen maar dan op verschillende afdelingen. Dan kunnen ze elkaar toch dagelijks zien. Het is een schrale troost natuurlijk als je al zo lang samen bent. Iedere regio heeft een zorgkantoor, ik bedoel niet de zorgverzekering, en die stuurden meteen een brief of wij hulp nodig hadden toen mijn vader opgenomen moest worden na de indicatie van het CIZ. Misschien een tip voor je.
BeantwoordenVerwijderenWat is dat erg, na zo'n lang en gelukkig huwelijk
BeantwoordenVerwijderenHier in België bestaat de mogelijkheid wel om koppels samen in een zorgcentrum te plaatsen. Ik zou het heel onnatuurlijk vinden dat ze dit niet kunnen??
BeantwoordenVerwijderenZo'n spontane gesprekken, die ontspruiten uit het niets tussen onbekenden, zijn vaak van heel grote waarde.
Zou niet mogen dat ze twee mensen die 64 jaar hebben samengeleefd uit elkaar halen. Het weghalen uit de vertrouwde omgeving zal al zo'n enorme impact hebben. Ik hoop met heel mijn hart dat je moeder en je vader samen kunnen blijven.
BeantwoordenVerwijderenIk weet wel zeker dat jij die onbekende man heel erg geholpen hebt om gewoon maar naar hem te luisteren. Meer is vaak niet nodig.
De reden dat ik mijn moeder ook naar een zorg- of verpleegafdeling wil laten overplaatsen, heeft in eerste instantie te maken met dat ze niet meer voor zichzelf kan zorgen. Voorheen deed mijn vader heel erg veel, maar die is nu weggevallen. Ik heb dit voor haar juist nu in gang gezet in de hoop dat mijn ouders ergens samen geplaatst kunnen worden, maar het is nog maar afwachten of dit lukt. Ik heb het wel aangegeven, maar mijn ouders zullen sowieso verschillend geïndiceerd worden: mijn vader somatisch en mijn moeder somatisch-geriatrisch. Mijn vader hoort niet thuis op een geriatrische afdeling. Momenteel zijn het CIZ (centrum indicatiestelling zorg) en het zorgadviesbureau ermee bezig.
BeantwoordenVerwijderenAlle tehuizen zitten vol en mijn vader zal naar een verpleeghuis gaan waar er een plekje vrijkomt. Hij bezet nu een plaats in het ziekenhuis en moet daar weg. Hij heeft wel aangegeven naar welk verpleeghuis zijn voorkeur uitgaat en het is te hopen dat hij daar uiteindelijk ook zal komen. Maar de kans dat hij eerst in een ander tehuis terechtkomt is aanwezig.
Als familie kunnen wij wel aangeven wat we willen, maar het zijn de instanties die regelen waar ze geplaatst gaan worden.
Sterke met alles. Hopelijk kom jij ook iemand tegen waar je je hard even kan luchten.
BeantwoordenVerwijderenDan mag je hopen inderdaad dat er een plek vrijkomt in een instelling waar beide indicaties aan bod komen, zodat er meer kans is dat je ouders in ieder geval in dezelfde instelling (en locatie!) geplaatst kunnen worden. Heel mooi dat 'we' langer thuis moeten/mogen/kunnen/willen blijven, maar dan na 64 jaar uit elkaar is toch wel triest.
BeantwoordenVerwijderenJa, gun jou ook iemand bij wie je je hart kan luchten. En misschien is dat ook wel hier.
Wat fijn dat je die meneer een luisterend oor bood. Dat zal hem vast goed gedaan hebben. Inderdaad naar dat je ouders waarschijnlijk niet bij elkaar kunnen blijven. En dat na zoveel jaren...
BeantwoordenVerwijderen