februari

Eind oktober schreef ik over de vier moeilijke maanden die eraan kwamen: klik! 

We beginnen nu aan de vierde en gelijk ook de moeilijkste maand: februari.

Onze Jus is in februari overleden, twee jaar geleden alweer. En het duurt nog eventjes voordat het zover is, maar ik zit er nu al tegen aan te hikken. Meer dan anders haal ik herinneringen op. Ik denk aan die laatste weken en die laatste dagen en aan de dingen die we deden en aan wat Jus altijd zei. 

We waren een gelukkig gezin, een echte viereenheid, tot het moment dat het zo gruwelijk misging. Ik durf wel met zekerheid te zeggen dat Jus gelukkig was. Het ging hem echt voor de wind. En alles was gewoon goed.

Een paar weken geleden kregen we een cadeau van iemand, een schilderij:

Hierop zie je Jus. Hij was negen jaar toen we de foto met de vlieger, waar het schilderij van nageschilderd is, maakten. Hij was nog jong, maar het is hem helemaal. Dat haar, die polsen... Het is het kind waar we zoveel van hielden, het kind dat niet ouder dan zeventien jaar mocht worden en het kind dat zo vreselijk gemist wordt.

We vinden het trouwens heel erg bijzonder en lief dat iemand dit schilderij voor ons gemaakt heeft. De foto met de vlieger plaatste ik in november op Facebook, op de geboortedag van Jus en de schilder besloot om speciaal voor ons dit schilderij te maken. Het was een enorme verrassing voor ons.

Hoe we de sterfdag van Jus in gaan vullen weten we nog niet precies. Vorig jaar hadden we van tevoren aangegeven dat iedereen, die daar behoefte aan had, welkom was op die dag. We hebben toen ook echt de hele dag aanloop gehad. Maar dit jaar willen we dat eigenlijk niet en misschien laten we de dag wel gewoon in alle rust voorbij gaan, of gaan we wandelen ofzo. Manlief en ik zullen vrij zijn, zoonlief niet want die heeft een belangrijk gesprek op zijn werk en met zijn school. En hij moet ook gewoon doen waar hij zich het beste bij voelt, dat kunnen wij niet voor hem bepalen.

Nou februari, we gaan eraan beginnen...
Dat het maar snel maart mag zijn.