de zwarte maanden

Oktober zit er bijna op. We hadden een weekje vakantie met prachtig weer. We gingen niet op vakantie maar maakten wel uitstapjes. En zoonlief vierde vakantie in Spanje en hij kan terugkijken op 2 fantastische weken.

Hier nog een collage van foto's die ik niet liet zien in oktober:

En nu komen de 4 zwarte maanden eraan. En niet alleen omdat de zon minder schijnt en de dagen korter en kouder worden, maar ook omdat het 4 rotmaanden zijn. Voor mij, voor manlief en voor onze zoon. Het zijn maanden vol met herinneringen en vol van gemis. We hebben iedere dag verdriet, maar sommige dagen zijn nou eenmaal een stuk pijnlijker dan de rest. Juist op die dagen herinner je je nog meer hoe het vroeger altijd was en wat je altijd op bepaalde dagen deed. Van Jus' geboortedag tot zijn sterfdag, het zit allemaal in de komende 4 maanden.

Met verwondering las ik vorige week het bericht van uitvaartonderneming Dela, die ongevraagd vingerafdrukken van overledenen liet maken en later de nabestaanden een link naar hun webshop gaf. De nabestaanden konden, als ze dit wilden, een sieraad laten maken waarin deze vingerafdruk verwerkt is. Vandaag las ik in de krant dat Dela stopt met ongevraagd vingerafdrukken afnemen. Er waren veel boze reacties op gekomen en ik denk dat het een goede les geweest is. In het vervolg zullen ze het moeten vragen aan de nabestaanden of in elk geval moeten vertellen dat die mogelijkheid er is. En dat vind ik niet meer dan normaal.

Ik heb geen sieraad met een vingerafdruk, maar wel een assierraad. Toen de eerste keer de uitvaartondernemer bij ons aan de keukentafel zat, een paar uur nadat Jus overleden was, gaf ik zelf aan dat ik een assierraad wilde. De uitvaartondernemer gaf me toen de naam van hun webwinkel en als ik daaraan toe was, moest ik daar maar eens kijken wat de mogelijkheden waren. Op die website vond ik een mooie ashanger en ook de urn vonden we daar. Maar we keken ook op andere sites, want we wilden zeker weten dat we de juiste keuze maakten. En als we ergens anders iets gevonden hadden, dan hadden we het daar besteld. Ik vind gewoon dat je op dit soort momenten met je hart moet kiezen en niet ergens iets moet kopen omdat het toevallig de winkel van de uitvaartondernemer is die alles verzorgt. 

Om nog even terug te komen op die 4 zwarte maanden: in mijn omgeving merk ik dat er mensen zijn die dat begrijpen, die zelf al kunnen opnoemen wat er de komende maanden allemaal aan zit te komen zonder dat ik er iets over zeg. Maar anderen begrijpen het dan juist weer niet. Als je een kind verliest dan heb je levenslang. Dat gemis en verdriet zal er altijd zijn. En het is wel eens pijnlijk als anderen te pas en te onpas roepen dat het zal slijten, terwijl ze (gelukkig) niet weten hoe het is om een kind te verliezen. Ik kan daar best wel verdrietig om worden, toch zeker als steeds maar dezelfde personen dit blijven zeggen. Ik ga er allang niet meer tegenin, want het heeft toch geen zin om er iets van te zeggen, het lijkt net of ze het niet willen horen. En ik weet ook best wel dat ze het misschien goed bedoelen, maar bij mij komt dat heel erg hard binnen.

Het is trouwens niet zo dat ik steeds na loop te denken over hoe rot de komende maanden zullen zijn, maar het is gewoon een vaststaand gegeven. Ieder jaar van november tot maart zullen er vaste datums zijn die voor ons heel erg moeilijk zijn.

 Ieder jaar, ons hele leven lang.