intro

Mijn naam is...

Mevrouw W. (Bijgewerkt op 14-03-2024) Een bekende in blogland, ook al is het alweer een aantal jaren geleden dat ik met mijn vorige webl...

zaterdag 19 januari 2019

deze week een jaar geleden

Laat ik eens vertellen over week 3 van 2018.
    • Op maandag 15 januari kreeg mijn schoonvader, die in een verzorgingshuis zat, een tia. Ik was aan het werk en een schoonzus berichtte me hierover. Omdat het niet al te ernstig was, hoefden wij niet te komen.
    • Op dinsdag 16 januari was de uitvaart van de man van een collega van me. Hij had kanker en mocht slechts 54 jaar worden. Voor mij was dit de eerste uitvaart na het overlijden van Jus en bovendien was het ook nog eens in hetzelfde crematorium als waar zijn uitvaart geweest was. Ik heb tot het laatst toe getwijfeld of ik wel zou gaan, maar ik ging, uit respect voor mijn collega. Die dag viel mijn schoonvader en hij liep hierbij een gecompliceerde beenbreuk op. Er werd besloten dat hij hier niet meer voor behandeld zou worden. Hij kreeg zware pijnstilling.
    • Op woensdag 17 januari kreeg onze zoon een auto-ongeluk. Hij reed een viaduct op en werd opeens verblind door de koplampen van een tegenligger. Hij reed in de berm, stuurde tegen, schoot over en de weg en miste hierbij op een haar na de tegenligger en vervolgens ging zijn auto over de kop het talud af. De auto was total loss. Gelukkig kwam onze zoon er met een paar kleine schrammetjes en een stukje glas in zijn oog van af. Maar je moet je eens voorstellen wat hij allemaal wél had kunnen hebben, of dat hij ook overleden zou zijn... Zoonlief heeft een engeltje op zijn schouder gehad.
    • Op donderdag 18 januari was ik jarig. Nou ja, jullie merkten het deze week al: mijn verjaardag is niet leuk meer en sla ik het liefst van al gewoon over. Vorig jaar zaten we met de naweeën van het ongeluk van zoonlief van de avond ervoor. En 's avonds werden we opgeroepen omdat het met schoonvader niet goed ging. We namen afscheid van hem.
    • Op vrijdag 19 januari om half vijf 's morgens overleed mijn schoonvader. Ik ging 's morgens langs de huisarts omdat ik last van mijn darmen had. Ik bleek voedselvergiftiging opgelopen te hebben. Ik had de week ervoor ergens mosselen gegeten en daar had waarschijnlijk een slechte tussen gezeten. Al dagenlang ging het al niet zo lekker met me. Die middag kwamen we bij mijn schoonmoeder samen om alles rond de uitvaart van schoonvader te regelen.
Het was me dus een weekje wel! Mijn schoonvader had alzheimer en zat al een paar jaar op de gesloten afdeling van een verzorgingshuis. Zijn begrafenis was vreselijk moeilijk. Nog geen jaar eerder hadden we onze Jus verloren en ik denk dat iedereen die op de begrafenis van schoonvader aanwezig was, vooral hier aan gedacht heeft. De zeven kleinkinderen staken elk een kaars voor opa aan en onze oudste had twee kaarsen om aan te steken: één voor hem en één voor Jus. En tijdens de dienst werd Fly van Ludovico Einaudi gedraaid, een nummer dat we ook op de uitvaart van Jus hadden laten horen.

Ik maakte een gedicht en las dit in de kerk voor:

Het is zo gek
Als je zomaar van alles vergeet
Het is zo gek
Als je opeens geen namen meer weet 


Het is zo vreemd
Als al het oude onbekend wordt
Het is zo vreemd
Als je niet meer weet wat je ook alweer zocht 


Het is zo raar
Als je niet meer snapt wat anderen zeggen
Het is zo raar
Als je niet meer begrijpt wat ze aan je uitleggen


Het valt niet mee
Als je handen niet meer doen wat jij wilt
Het valt niet mee
Als alles om je heen verstilt


In een wereld die steeds sneller lijkt te gaan
Ben jij zomaar stil blijven staan
We gaan je missen, mooi mens, lieve vriend
Rust nu maar zacht, dat heb je verdiend

Vandaag is het een jaar geleden dat schoonvader overleden is. Schoonvader wordt gemist, maar het gevoel is (uiteraard) anders dan bij onze Jus. Voor iedereen. Schoonvader was 84 jaar en al jaren ziek. Het was zijn tijd om te gaan en we hebben er allemaal vrede mee. We hebben een foto van hem boven het dressoir hangen en zijn rouwkaart staat op de kast. Schoonvader was een zacht persoon, die helaas ten prooi viel aan alzheimer. Hij vergat, hij was dwars, hij kon niet meer uit zijn woorden komen, hij liep weg, hij werd agressief, hij sloeg, hij sloopte alles wat op zijn pad kwam en er was er één die het heel erg moest ontgelden en dat was zijn vrouw.

Vandaag gaan we bloemen op het graf leggen en op de koffie bij mijn schoonmoeder. En we zullen terugdenken aan de lieve vader en opa die hij ooit was.

13 opmerkingen:

  1. Wat heb je een mooi gedicht gemaakt. Ik las het met tranen in mijn ogen. Dapper ook dat je het voorlas.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel. Ik had een afspraak met de begrafenisondernemer gemaakt: als ik het niet zou kunnen, dan zou hij het voor me voorlezen. Maar ik heb het toch zelf gedaan en het ging gelukkig goed.

      Verwijderen
  2. Wat een mooi gedicht, zo goed de situatie verwoord. Mijn schoonmoeder en mijn moeder
    hadden allebei Alzheimer.
    Schoonmoeder werd net als jouw schoonvader opstandig, boos en kon erg lelijk doen,
    mijn moeder daarentegen lachte tegen iedereen en was heel rustig en lief, zo kan
    het dus ook.
    Bij beiden was het zo moeilijk om nog contact te maken. Schoonma overleed 7 jaar
    geleden, mijn moeder vorig jaar februari, bij allebei hadden we het gevoel, het is goed
    zo ze hoeven niet meer te lijden.
    Sterkte met je verjaardag, doe alleen wat voor jou goed voelt.
    Groeten,Betsy

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dank je wel. Dat hadden we bij mijn schoonvader ook: voor hem was dit geen leven meer.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Toch nog gefeliciteerd. Ondanks alle ellende die aan de derde week van januari verbonden is.

    Ik herken de verandering in je schoonvader. Bij mijn vader gebeurde dat ook, die karakterverandering.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel.

      Gek hè die karakterverandering. Schoonvader was altijd zo lief en zo geduldig en hij werd echt het tegenovergestelde.

      Verwijderen
  5. Wat een heftige tijd! Nu een jaar later is er wel weer rust, maar blijft de lege plek.
    Sterkte, maar bovenal gefeliciteerd met je verjaardag.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel. De lege plek blijft inderdaad. We hebben bloemen op zijn graf gelegd en hem herdacht. En ;ater een portje gedronken op zijn gezondheid, want port was zijn lievelingsdrank.

      Verwijderen
  6. Wat heftig allemaal om te lezen ,er gebeurd zoveel gebeurd er in jouw leven .Een prachtig gedicht en je bent een heel sterke vrouw als je dit kunt doen met zoveel verdriet in je .Respect hoor anders kan ik niet zeggen
    Elisabeth

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel. Ze zeggen wel eens van ieder huisje heeft zijn kruisje en bij ons is dat sinds twee jaar echt wel een KRUIS.

      Verwijderen
  7. Sjemig, ik lees nog niet zo lang mee dus wist dit allemaal niet. Wat een ongelooflijk heftige week was dat en wat moet het ook daarna nog steeds zo moeilijk zijn.
    Prachtig gedicht.
    De muziek van Einaudi is natuurlijk geweldig.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik kreeg vorig jaar ook niet voor niks een depressie en een burn-out. Op een gegeven moment was toch echt de rek eruit. Maar ik krabbel nu gelukkig weer een beetje op.
      Einaudi heb ik door onze overleden zoon leren kennen, die had Fly in een playlist op zijn computer staan en we vonden het zo'n pakkend nummer dat we het gebruikt hebben aan het begin van zijn crematie, toen alle mensen de aula binnenkwamen.
      Bij mijn schoonvader werd het halverwege de dienst gedraaid.

      Verwijderen
  8. Ik was er nog niet eerder aan toe gekomen maar wat een heftige tijd heb je achter de rug. Ik wist het wel een beetje, maar dat het zo erg was wist ik niet. Ik heb echt tranen in mijn ogen. Ik begrijp nu ook heel goed waarom je je verjaardag niet viert.
    Wat knap dat je dat gedicht hebt voorgelezen.En hoe je langzaam weer uit dat dal kruipt.
    Alzheimer is een vreselijke ziekte. En naar dat zijn karakter zo veranderde.

    Ik heb heel veel respect hoe je met alles omgaat. Heel veel sterkte.

    Liefs en een knuffel, Joanne

    BeantwoordenVerwijderen