intro

Mijn naam is...

Mevrouw W. (Bijgewerkt op 14-03-2024) Een bekende in blogland, ook al is het alweer een aantal jaren geleden dat ik met mijn vorige webl...

vrijdag 30 november 2018

Sinterklaas

Mijn schoonouders waren fanatieke sinterklaasvierders en toen ik 26 jaar geleden in de familie kwam, waren ze sinds een paar jaar met pakjesavond gestopt. Blijkbaar hadden de kinderen en de aanhang er geen zin meer in gehad, maar er werd nog altijd met veel enthousiasme door mijn schoonouders over het feest en de surprises verteld. Een jaar later kwam de grote vraag: zouden manlief en ik het zien zitten om pakjesavond weer op te pakken? En zo gebeurde het dat pakjesavond nieuw leven werd ingeblazen.

In het begin waren we nog met een klein clubje, maar na een paar jaar gingen ook andere familieleden weer meedoen en we kregen allemaal kinderen, waardoor de familie behoorlijk uitgebreid werd. 

Een grote familie hebben is leuk, maar niet op pakjesavond. Er moesten altijd heel veel surprises uitgepakt en gedichten voorgelezen worden. We kochten kadootjes voor degene waar je een lootje van getrokken had en daarnaast ook nog eens 3 kadootjes voor de eigen kinderen en dan vond schoonmoeder het leuk om ook nog eens voor iedereen kadootjes te kopen. Onze pakjesavond begon altijd om twee uur 's middags en rond zes uur aten we een hapje en daarna waren we nog tot laat in de avond bezig met kadootjes uitpakken. Iedereen was dan al moe en niet meer geïnteresseerd en de kleine kindjes vielen in slaap.  

Een paar keer pasten we de regels van pakjesavond aan. Zo halveerden we het bedrag dat besteedt mocht worden en uiteindelijk mocht schoonmoeder (tot haar grote verdriet) niet meer voor iedereen kadootjes kopen en ook niet meer voor iedereen gedichtjes maken. Dat scheelde heel veel in tijd.

Heel erg vervelend vonden wij het maken van de surprises. We hebben er wat op gemopperd! Het begon al met het bedenken van iets toepasselijks en dan moest het ook nog eens uitgevoerd worden. In de loop van de jaren zijn er heel wat huizen, caravans en auto's als surprise langs gekomen, als weer eens iemand een huis of een andere caravan of een nieuwe auto gekocht had. Ons gezin bestond uit vier personen en daardoor moesten we voor vier anderen een surprise maken, maar daarnaast moesten onze kinderen vanaf groep 5 ook iets voor een klasgenootje maken, waardoor we jarenlang in totaal dus zes surprises maakten. En toch, op pakjesavond zelf was het altijd leuk om te zien wat iemand anders voor ons bedacht had en om de reacties op onze 'kunstwerken' te zien. 

 Na jarenlang gemopperd en gezeurd te hebben, kwamen we met de anderen overeen dat we geen surprises meer per persoon gingen maken, maar gewoon één surprise per gezin. Dat scheelde in elk geval heel veel werk. We hebben dat twee jaar op deze manier gedaan.

Pakjesavond, we zouden ermee stoppen als de kleinste niet meer in Sinterklaas zou geloven. In 2016 was zij zeven jaar en we konden toen niet vermoeden dat dit de laatste pakjesavond was die we zouden vieren. Drie maanden later stierf haar neef, onze Jus en daarmee kwam er ook een eind aan deze traditie.

Ik denk nog vaak terug aan pakjesavond en al die surprises en het vele werk dat we eraan hadden. Vorig jaar geloofde kleine nichtje nog in sinterklaas, maar wij konden het niet opbrengen om nog mee te doen aan het feest. Wij wilden geen surprise voor ons gezin ontvangen nu ons gezin niet meer compleet was. Een schoonzus verzon een ander soort sinterklaasfeest met een speurtocht, zodat het voor de kleinste en de anderen die eraan meededen, toch nog een beetje feest was. 

En dit jaar wordt er niks meer gevierd. Niemand gelooft meer in de goedheiligman. Kleine nichtje zit  in groep 5 en ze moet nu een surprise voor een ander kindje maken. Haar moeder heeft haar onlangs verteld dat Sinterklaas niet bestaat.

En zo zijn er meer tradities die opgehouden zijn met te bestaan of waar manlief en ik niet meer aan meedoen, sinds Jus overleden is. Alles is veranderd. 

13 opmerkingen:

  1. Hier vieren we pakjesavond nog steeds met surprises en gedichten. We zijn met zevenen nu dus dat is goed te doen.
    Kan me voorstellen dat niets meer is zoals het was en dat dit soort dagen voor jou extra kl*te zijn. :-(

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wij waren met 17 man en als één van de grotere kinderen verkering had, deed die vriend of vriendin ook mee. Mijn schoonouders hadden gelukkig een groot huis ;-)

      Verwijderen
  2. Tja, zo gaan de dingen dan inderdaad, oude tradities gaan verloren, ook met het verlies van dierbaren, ik herken het zeker, mijn ouders zijn overleden, de glans is voor mij af van kerst zonder mijn dierbare moedertje aan de tafel. Er komen nieuwe rituelen en tradities, het leven gaat door, maar het zal nooit meer zijn als weleer, het zal voor altijd anders zijn, kan me je gevoel wel heel goed voorstellen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel. En zo zijn er inderdaad veel dagen waar de glans van af is en die we niet meer zullen vieren. Gewoon omdat het voor ons niet meer hoeft. Kerst vieren we trouwens nog wel, maar de jaarwisseling vieren we ook niet meer met familie. Dat was namelijk ook altijd een groot feest met vuurwerk en de nieuwjaarsduik en op die momenten is het gemis zo ontzettend groot dat we dan liever alleen zijn. En dat 'gelukkig nieuwjaar' voelt voor ons niet zo.

      Ik wil je ook veel sterkte wensen.

      Verwijderen
  3. Niets blijft hetzelfde, wees dankbaar voor de familie die jullie hadden, een de pakjesavonden die jullie vierden en waarvan niemand je de herinneringen kan afnemen. Familie-bijeenkomsten zoals jij omschrijft zou ik zo ontzettend graag hebben meegemaakt, mooie herinneringen voor mijn dochter, maar het heeft niet zo mogen zijn...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Uiteraard ben ik dankbaar, hopelijk kom ik niet als ondankbaar over, want dat zou ik vervelend vinden.

    Dit soort feesten kon ook alleen maar in mijn schoonfamilie, met een schoonmoeder die vreselijk fanatiek (en een beetje gek op de goede manier) was. In mijn eigen familie zou dit nooit en te nimmer plaats kunnen vinden.


    Onze pakjesavond had op de normale manier moeten stoppen, niet zoals het nu gegaan is. Nu kunnen we daar geen vrede mee hebben, maar de draad oppakken gaat ook niet meer want daarvoor is het gemis te groot.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Lieverd, je komt helemaal niet ondankbaar over, zo bedoelde ik het ook niet (nadeel van het geschreven woord, komt soms heel anders over dan bedoeld). Zoals je zelf aangeeft zou zo'n feest in je eigen familie niet plaats vinden, en zo zijn er veel families. Dat is al wat ik ermee bedoelde. En nee, die draad pak je nooit meer op, want je kunt geen vrede hebben met wat jullie is overkomen.

      Verwijderen
  5. Als er zoiets gebeurt in je leven, is niets meer zoals voorheen. Het is een vreselijke waarheid en je wordt dagelijks bij de gewoonste dingen er aan herinnerd dat het zo is.
    Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel.
      Het is inderdaad zo dat bij alles wat je doet, je eraan herinnerd wordt. En soms zijn de stomste dingen confronterend. Zo keek ik een paar weken geleden baar Vroege Vogels en daar was een filmpje te zien waarin twee herten aan het vechten waren. Het ene hert doorboorde met zijn gewei het andere hert, wat vervolgens overleden is. Ik was er helemaal niet goed van en heb tranen met tuiten gehuild.

      Verwijderen
  6. Geheel met Elisabeth eens, maar er komen nieuwe herinneringen aan andere zaken bij en dat maakt het wat makkelijker na verloop van tijd, minder scherp en rauw. Sterkte ook voor jullie :drie hier en die ene in jullie hart.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel.
      We doen nu ook wel andere dingen dan voorheen zoals bijvoorbeeld het wandelen. En ook het herdenken van de geboortedag en de sterfdag van Jus. Er zijn dingen waar we een andere invulling aan geven. Er zal altijd een leven voor en een leven na zijn, maar we moeten wel verder.

      Verwijderen