nieuwe ronde, nieuwe kansen

Straks ga ik een paar uurtjes werken. Na veertien weken thuis gezeten te hebben, is het tijd om terug te gaan naar de werkvloer. En nu zal de één misschien denken van 'fijn voor je' en de ander zal misschien denken van 'zal je dat nu wel doen?' En ja, ik ga het doen. En ik moet er gelijk bij zeggen dat ik niet alleen al een heel stuk opgeknapt ben, maar dat ik ook een baan in een ander team aangeboden kreeg, die ik niet wil laten liggen. Er kwam een vacature en als ik niet zou toehappen, dan zou de baan misschien naar een ander kunnen gaan. Het werk is niet nieuw voor me, het is hetzelfde werk maar dan in een ander team maar waar wel de kans op sleur minder groot is. Ik ga het gewoon proberen en ik krijg ook de kans om het op mijn eigen tempo te doen en ik moet aangeven of het wel of niet gaat.

Vandaag heb ik nog een gesprek met mijn oude teamleider, die mijn gegevens zal overdragen aan mijn nieuwe teamleider. Ik wil ook een paar van mijn cliënten gaan vertellen dat ik niet meer terugkom. En nee, dat kon nog niet eerder omdat het pas sinds afgelopen donderdag officieel is. En vanmiddag zie ik de planner van mijn nieuwe team, waar ik nog wat dingen aan moet doorgeven.

Als ik zie hoe het veertien weken geleden met me ging en waar ik nu sta, dan ben ik best wel opgeknapt. Of ik ooit de oude zal worden, weet ik niet, maar dat was ik toch al niet meer. Ik ben nog wel moe, slaap nog altijd slecht, heb nog altijd minder energie dan eerst, maar dat rotgevoel is weg, ik ben uit die depressie. En ik ga ervoor waken, dat ik geen terugval krijg. 

De komende weken werk ik op twee dagen een paar uurtjes en als dit goed gaat, worden de uren later uitgebreid, totdat ik uiteindelijk mijn normale uren werk en dat zijn er niet veel, want ik heb al jaren een contract van maar zestien uur en dat wil ik graag zo houden.

Mijn boterhammen zijn gesmeerd, mijn salade is gemaakt. Straks ga ik er weer tegenaan.
En ik heb zin om deze nieuwe stap te maken.