intro

Mijn naam is...

Mevrouw W. (Bijgewerkt op 14-03-2024) Een bekende in blogland, ook al is het alweer een aantal jaren geleden dat ik met mijn vorige webl...

zondag 15 juli 2018

hibiscus

Vorige week zag het er nog niet naar uit dat onze hibiscus al zou gaan bloeien, er zaten wel al knoppen in maar die waren nog helemaal dicht. En opeens...


Wat een pracht en praal!



De struik stond er al toen we 25 jaar geleden hier gingen wonen, net zoals bijna al onze fruitbomen.

In het voorjaar roep ik altijd dat wij weinig zomerbloeiers hebben. In het voorjaar zijn daar de bloembollen, de fruitbomen en nog een aantal heesters die in bloei staan. Maar toch hebben we in de zomer ook wel bloeiende struiken, alleen wel minder dan in het voorjaar, dat wel. Omdat wij heel veel grond hebben en weinig tijd, bestaat onze tuin voornamelijk uit gras, struiken en bomen. De tijd dat we een moestuin hadden ligt alweer een aantal jaren achter ons. Dat was teveel werk. Wel hebben we veel fruit.

We gingen wandelen, niet ver uit de buurt, want soms hoef je helemaal niet ver te gaan. En daarnaast betalen de toeristen heel veel geld om vakantie te vieren in mijn landje. En natuurlijk komen die toeristen voornamelijk voor het strand, maar er is zoveel meer...





Een tijd geleden kocht ik 2 wandelknooppuntkaarten van de streek en dat was eigenlijk wel een slimme zet van me. We kunnen nu van tevoren een route uitstippelen en zien hoeveel kilometer we zullen gaan lopen en we komen zo ook nog eens op voor ons onbekende paden. 

En dan was er nog een 25-jarig huwelijksfeest waar ik heen moest. Alhoewel moest... ik was uitgenodigd en ik ging. En wat gezellig begon, werd halverwege toch weer moeilijk voor me door de foto's van het echtpaar en hun kinderen die getoond werden, de leuke verhalen die erbij hoorden, het gelukkige gezin... Het is ze van harte gegund, maar toch ook zo confronterend voor mij. En nee, het is geen jaloezie, absoluut niet, maar het doet mij verdriet omdat wij dat geluk verloren zijn. 

Ik haakte halverwege de avond af. Maar ik denk dat iedereen die me kende wel snapte waarom ik wegging. Maar ik ben in elk geval toch geweest. En komende week hoor ik wel hoe de rest van de avond verlopen is en zal ik toch nog mee kunnen lachen om de verhalen over het feest. 

Vandaag gaat het weer een mooie zonnige dag worden en er staat niet veel op de planning. We moeten om boodschappen, gewoon op zondag, want voor ons is de zondag net zo'n dag als zaterdag. En wat ik voor de rest ga doen... ik weet het nog niet.

Fijne zondag!

13 opmerkingen:

  1. Confrontaties alom, scherpe verliespijn. Het is deel van je leven nu. Ik vind dat jullie het mooi doen, doorleven met zo'n amputatie van je zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik zit te twijfelen of ik zal reageren. Alle begrip dat je afhaakte, knap dat je bent gegaan, absoluut. Maar dat laatste zinnetje, dat vind ik lastig. "Gewoon" op zondag vind ik namelijk helemaal niet zo gewoon. Die dag was namelijk de dag dat mensen gezamenlijk, met het hele gezin, konden doorbrengen, omdat scholen én winkels gesloten waren. Natuurlijk zijn er beroepen waarbij er 24/7 gewerkt wordt, maar dat het als gewoon ervaren wordt dat medewerkers van winkels ook op zondag moeten werken, en daardoor die gezinsdag vervalt, dat vind ik lastig. En nee, die medewerkers werken niet vrijwillig op zondag, de openingstijden zijn verruimd en zij hebben daar maar in mee te gaan. Jullie kunnen geen enkele dag meer als compleet gezin doormaken, en dat is heel triest. Maar heb je er ooit bij stil gestaan dat de medewerkers in de winkel waar jij vandaag naar toe gaat, ook die mogelijkheid is ontnomen (als is de manier waarop uiteraard totaal niet te vergelijken)?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bedankt voor je reactie en ik snap helemaal wat je bedoelt. Zelf heb ik ook weekenden gewerkt en mijn kinderen ook. Maar wij hadden daar zelf geen problemen mee. wat me wel tegenstaat is dat de winkels wel met kerst open zijn maar het klopt dan ook weer niet dat ik met kerst naar een restaurant ga, want ik verwacht wel dat die werken en het supermarktpersoneel niet.
      Zelf kom ik uit een streek waar de winkels altijd al op zondag open waren. Ook toen ik klein was. Voor mij is het gewoon ook heel normaal om op zondag even de winkel binnen te springen. De dagen die wij als gezin samen zijn vullen of vulden wij ook wel in de weekenden in maar ook dan gingen wij op zondag wel de hort op en dan ook naar een dierentuin of een speeltuin of ergens wat eten of een ijsje ergens halen. En dan kwam je toch ook weer bij mensen terecht die op zondag werkten. Dus ja, of je nu in een restaurant werkt of in de supermarkt op zondag, voor mij maakt dat eigenlijk geen verschil meer uit.
      Maar nogmaals, ik snap wat je bedoelt hoor en dat respecteer ik ook.

      Verwijderen
    2. Fijn dat je begrijpt wat ik bedoel. Ik twijfelde echt om mijn reactie te plaatsen, bang dat het geschreven woord anders op je zou overkomen dan hoe ik het bedoelde.
      Toch vind ik dat er wel degelijk verschil is tussen personeel dat in horeca, dierentuin e.d op zondag moet werken, en personeel in winkels (supermarkt, bouwmarkt, woonwinkel enz.). Voor de horeca is die vrije zon- en feestdag juist een bron van inkomsten, mensen gaan met hun hele gezin op pad op zondag, en besteden in horeca en pretparken e.d. meer dan op doordeweekse dagen. Als je in een winkel werkt, geldt dat niet. Misschien nog wel in een supermarkt, mensen krijgen (onverwacht) visite en halen nog even wat lekkers of hebben geen zin in koken en halen een diepvriespizza of verzin het maar. Maar klanten die een tafel kopen in een woonwinkel of een blik verf in de bouwmarkt, doen geen extra aankoop, ze kopen het artikel op zondag in plaats van op een andere dag. Dus er is voor de winkeleigenaar helemaal geen winst te behalen (de enkele klant die wel wat extra's koopt valt weg tegen de extra kosten voor personeel, verlichting enz). En zo maken we elkaar "gek", want als de ene winkel op zondag de deuren opent, gaat de concurrent dat ook doen.
      En nogmaals, diep respect dat je naar het feest bent toegegaan, dat is een grote stap, je weet vooruit al dat het confronterend gaat worden, maar bent zo moedig om dan niet alleen aan jezelf te denken, maar ook aan de mensen die iets te vieren hebben, en het fijn vinden dat jij dat met hen mee viert.

      Verwijderen
  3. Grappig, laatst schreef je n.a.v. een logje van mij dat je dacht dat de hibiscus bij jullie vast nog wel een maand zou wachten met bloeien en nu is het al zoveer. Prachtig!

    Goed dat je naar dat feest gegaan bent, hoe langer je dit soort feestelijkheden vermijdt, hoe moeilijker het wordt en op het laatst durf je helemaal nergens meer naartoe. Iedereen zal er begrip hebben dat je eerder wegging en zo niet, dan is het maar zo.

    Voor mij is de zondag ook een normale dag, wij doen in het algemeen op deze dag dingen die we op andere dagen ook doen. Het is misschien naar voor het personeel, zoals Anja schetst, maar over het algemeen zie ik in de supermarkt toch echt grotendeels jongeren die een bijbaan hebben.
    Waarom zou het trouwens voor een dokter, verloskundige, wijkverpleegkundige e.a. wel normaal zijn om 24/7 te werken en voor een winkelmedewerker niet? Werken die 's nachts ook?
    Persoonlijk vind ik de vergelijking die zij maakt weinig subtiel. Jammer.

    Ondanks alles, een fijne dag.

    O ja, je hoeft er inderdaad niet ver voor van huis om veel moois te zien!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja dat schreef ik bij jou hè over de hibiscus? Hier zag het er toen nog helemaal niet naar uit dat deze snel zou gaan bloeien. De natuur heeft me dus toch weer verrast 😊

      Op zondag werken. Ik heb altijd in een zorginstelling gewerkt en dan moet je wel. Dan heb je geen keus. Manlief en de kinderen werkten in de horeca, het amusement of in een supermarkt. Als gezin stem je daar je leven op af. Zelf heb ik daar gewoon nooit problemen mee gehad en ik heb ook nooit het gevoel gehad dat wij daarom iets misten. Maar als iemand anders daar wel moeite mee heeft dan begrijp ik dat ook. Ieder mens is weer anders.

      Verwijderen
  4. Sinds ik hier lees mevrouw W. moet ik vaak aan jullie denken. Wat moet dat moeilijk zijn inderdaad, om het geluk van een ander te zien.Vlasje gebruikt mooie woorden in haar reactie.
    Aan de ene kant schrijf je over je hibiscus, sinds kort wil ik er ook een dus leuk om hier die foto´s te zien en aan de andere kant schrijf je over je amputatie.
    Je beschrijft het altijd zo goed. Ik hoop dat het je helpt. veel liefs van mij

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Vlasje verwoordt het prachtig inderdaad. Hoop dat er een tijd komt dat de pijn minder intens voelt.
    Ik noem mijn hibiscus altijd Chinese Roos. Heb precies dezelfde kleur en hij bloeit nu ook uitbundig.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wij hebben ons dochtertje kort voor de geboorte verloren, 25 jaar geleden inmiddels, en de pijn vlamt soms nog steeds op. Als ik zie dat leeftijdgenootjes van haar nu trouwen en kinderen krijgen blijft dat confronterend. Net als toen ik van het kerkhof kwam en een moeder met een net zo oud kindje in de kinderwagen in de zon tegenkwam, het gaat nooit over maar er is, inmiddels, mee te leven.
    Ik leef intens met je mee en vind jullie enorm dapper!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bedankt voor je lieve woorden. Voor jou ook heel veel sterkte 😘

      Verwijderen