tweedehands via internet

Lang geleden, toen mijn kinderen nog klein waren, namen wij internet. Toen ging dat nog met telefoontikken en als je niet oppaste dan ging je telefoonrekening behoorlijk omhoog. Het was toen dus af en toe en ook nog eens kort het internet op, wilde het niet de spuigaten uitlopen.

Al snel ontdekte ik tweedehands sites en ik startte met kleren voor mijn kinderen te kopen en te verkopen. Ik geloof dat ik toen via Yahoo lid was van een besloten groep en iedereen toen nog zelf websites had waar van alles aangeboden werd. Ik had zelf ook een website, die manlief in elkaar geknutseld had.

Op een gegeven moment raakten verkoopsites als Marktplaats en Speurders steeds meer in en zocht ik via die sites naar tweedehands of nieuwe spullen. En dat liep in het begin allemaal goed en het was ook leuk om te doen. Maar in de loop der jaren veranderde de mentaliteit een beetje. Als ik producten probeerde te verkopen dan kreeg ik soms last van mensen die onnoemelijk konden zeuren. Ze wilden bijvoorbeeld iets ver onder de prijs kopen en als ik het daar niet mee eens was, dan kreeg ik daar soms de meest arrogante e-mails over. Voor mij was dan ook gelijk de kous af, want ik hou daar niet van. 

Zelf heb ik eens aangifte bij de politie tegen een verkoopster gedaan, die niets meer van zich liet horen nadat ik iets van haar gekocht had en wat ze niet opstuurde. Je wil niet weten wat voor dreigmails dat mens me stuurde! Pas toen ze me na enkele weken het product stuurde en ze uitgeraasd was, trok ik de aangifte in. Ik was trouwens niet de enige die problemen met deze dame had, dus het lag niet aan mij. 

Mijn plezier om via internet tweedehands dingen te kopen of te verkopen ebde langzaam maar zeker weg. Op een gegeven moment ben ik er ook gewoon mee gestopt, want ik had totaal geen zin meer in al dat gedoe. En nee, niet iedereen was vervelend, maar de nare dingen bleven me wel langer bij dan de goede dingen. Voor mij hoefde het gewoon niet meer.

En toen kwamen op facebook de tweedehands verkoopsites: dit zijn community 's van verkopers uit de buurt en het voordeel daarvan is dat je makkelijk contact kunt leggen met anderen en dat je iets kunt ophalen en het dus ook gelijk kan zien. Ik ben zelf lid van een paar van die verkoopgroepen en iedere dag zie ik wel items voorbijkomen die te koop aangeboden worden. Meestal is het niks voor mij, maar heel af en toe wekt iets toch mijn interesse en zo kochten we ooit een brievenbus en eetkamerstoelen. En gisteren was het weer raak toen iemand een lasapparaat te koop aanbood. En die kocht ik. Voor mijn zoon.

Ik heb een verkoopsite op facebook ook wel eens voor iets anders gebruikt. Vorig jaar vonden we op het strand een trouwring met de naam Werner erin. Het was midden in het zomerseizoen en die ring kon best wel eens van een toerist zijn, dus het vinden van de eigenaar was waarschijnlijk bij voorbaat al onbegonnen werk. Toch besloot ik de ring op een verkoopsite, waar heel veel mensen lid van waren, te zetten en hoopte op die manier uit te kunnen vinden van wie die ring was. En met succes: Werner zelf reageerde. Het was de ring van zijn ex. Het grappige aan dit verhaal is, dat we die ring op een strand 30 km hiervandaan vonden en zowel Werner als zijn ex bleken in hetzelfde dorp als ons te wonen.

Heel af en toe kijk ik nog wel eens op Marktplaats, maar er iets kopen doe ik al jaren niet meer. Als ik iets tweedehands koop dan is het meestal in een kringloopwinkel of via facebook.