De eigenaar van het appartement waar wij verblijven, heeft gezorgd voor veel informatie uit de streek. We hebben hier zowat onze eigen VVV:
Ik heb alle folders doorgespit en we besloten om een stukje van een route te rijden, die in totaal 200 km lang is:
Eigenlijk veel te lang. Je kan dan wel de hele dag in de auto zitten en zomaar langs al die mooie stadjes sjezen zonder goed rond te kijken, maar dat vinden wij best wel zonde. Daarvoor zijn we hier niet.
Op de route ligt Nideggen en we besloten om dat stadje te bezoeken. Het stadje is ontstaan rond 1148. In de loop der eeuwen heeft het stadje verschillende bezettingen meegemaakt en tijdens de Tweede wereldoorlog werd het voor een groot deel verwoest. Gelukkig is een groot deel van de stad weer terug opgebouwd.
Wat gelijk opvalt als je de stad nadert, is de voor een deel heropgebouwde burcht:
Daar vlakbij is een Romaanse kerk:
Met de oudste fresco's van Duitsland:
De deurknoppen vond ik trouwens ook wel wat hebben:
Het historisch centrum van Nideggen is niet groot, maar wel mooi:
We wandelden 5 km in en rond Nideggen. Toen we naar het stadje op pad waren, stopten we onderweg ergens om een boswandeling te maken. Daar liepen we 6 km. We hebben dus weer goed ons best gedaan door 11 km te wandelen!
Het landschap hier doet ons aan Luxemburg denken en dat maakt het gelijk weer moeilijk ook, want de laatste vakantie met onze Jus was naar Luxemburg. Hij wilde die vakantie nog wel met ons mee, als er maar bergen/heuvels waren zodat hij er met zijn mountainbike op uit kon trekken. We wilden niet te ver weg omdat het de eerste keer was dat zijn broer alleen thuis zou blijven en daarom kozen we voor Luxemburg. Een half jaar later was Jus dood.
Toen Jus pas overleden was, waren heel erg veel dingen confronterend, en aan sommige dingen wenden we en aan andere dingen zullen we nooit gewend raken. Op sommige dingen of situaties kunnen we ons voorbereiden. Het zijn meestal de onverwachte dingen die keihard bij ons binnenkomen, zoals nu een landschap of laatst een expositie in een museum, die voor ons heel erg confronterend was. En de ene keer kan ik er ook beter mee omgaan dan de andere keer.
Het is moeilijk en het zal ook altijd moeilijk blijven.
Dat moeilijke zal niet verdwijnen, maar tóch gaat het slijten, al is het verlies van een man heel anders dan dat van een kind. Jullie zijn dappere mensen!
BeantwoordenVerwijderenGeniet desondanks van de rest van je vakantie, in deze mooie omgeving.
Bedankt, gaan we zeker doen
VerwijderenIk vind het altijd moeilijk om te reageren als je het over je zoon hebt, ben zo bang om het verkeerde te zeggen.
BeantwoordenVerwijderenIk kan me voorstellen hoe moeilijk het is om op de onverwachte momenten zo een herinnering te hebben.
En is natuurlijk onzin want ik kan het me niet voorstellen.
Dat kan niemand die het niet meegemaakt heeft.
Ik wens je een mooie dag toe.
Ik snap dat je het moeilijk vind om te reageren. Ik zou dat zelf ook vinden en iedereen is verschillend dus ledereen vat iets ook weer anders op. Ik vind het wel goed dat je het durft te zeggen. Niet iedereen kan dat en zegt dan maar niets of negeert me. En dat vind ik dan weer moeilijk
VerwijderenIk vind het zo knap hoe jullie je leven weer hebben opgepakt, en nu kunnen genieten van een fijne vakantie (ook al zijn er altijd momenten die keihard binnen komen). Wij hebben helaas in de familie een zelfde situatie meegemaakt, dochter was 21 jaar oud, en vooral haar moeder heeft het leven nooit meer echt weten op te pakken daarna. En daarmee hield ze ook haar man en zoon tegen om er toch nog iets van te maken. Heel triest, want dat zou haar dochter absoluut niet gewild hebben, die zou hebben gezegd "maak vooral wat moois van jullie levens, denk zo af en toe eens even aan mij, maar geniet vooral!".
BeantwoordenVerwijderenAparte deurknoppen inderdaad. Kan me voorstellen dat opeens je iets wat je ziet aan je zoon doet denken, of juist aan het feit dat je dit niet even met hem kan delen. Mooi dat je dit hier zo open omschrijft.
BeantwoordenVerwijderenWens je een fijne ontdekkingstocht in deze streek.