nieuw

Mijn oude telefoon vertoonde kuren: zo moest ik hem twee keer per dag opladen en liep regelmatig alles vast. Tijd voor een nieuwe dus! Een nieuw toestel was snel gevonden, want ik wilde na een Samsung weer heel erg graag naar een Motorola terug. Ik bestelde het nieuwe toestel zondag en deze kon de volgende dag al geleverd worden, maar omdat er niemand thuis zou zijn, zette ik de bezorgdatum op dinsdag. 

Bij de post liep het allemaal niet zo lekker en in plaats van dinsdag, werd het woensdag en omdat het woensdag blijkbaar ook niet allemaal goed liep, ontving ik mijn pakje pas donderdagmiddag. 

IK HEB DRIE MIDDAGEN OP DE POST ZITTEN WACHTEN!

Mijn puzzel is daardoor wel gelijk af 😉

Toen de telefoon er was moest alles overgezet worden en moest ik natuurlijk overal opnieuw inloggen. Dat ging allemaal goed, op mijn werkapps na. Vanmorgen op mijn werk belde ik daarom maar met iemand van de ICT, die er eigenlijk een potje van maakte. Hij wist ervoor te zorgen dat ik op mijn werk op de pc geweigerd werd en daarna zei hij doodleuk dat hij niks meer voor me kon doen. Lekker dan!

Eenmaal thuis heb ik toch eens gekeken of het me lukte om op mijn laptop in te loggen op het netwerk van mijn werk en dat ging gelukkig wel. Vandaaruit kon ik wel alles koppelen en nu kan ik alle werkapps weer gebruiken. Ik heb die ICT gewoon niet nodig! Nou ja soms wel, maar gelukkig heb ik het deze keer toch nog zelf kunnen oplossen anders had ik er pas maandag mee verder gekund. 

confrontatie

Het moest er nu toch maar weer eens van komen: stemmen! Al die jaren na het overlijden van mijn zoon ging ik niet meer. Het kon me namelijk allemaal geen ene moer schelen wie er zou gaan regeren. Natuurlijk is de politiek belangrijk, maar op dat geharrewar zat ik nou eens helemaal niet te wachten. En nu ging ik dus wél. En waarom? Omdat ik er weer aan toe was, denk ik. Een andere reden kan ik niet bedenken. Debatten volg ik niet en verder hou ik me er eigenlijk ook niet zo heel erg mee bezig. Ik stemde deze keer wéér op de partij waarop ik in het verleden ook stemde, daar heb ik nou eenmaal geen hulp van een kieswijzer voor nodig. Dat is mijn partij, de partij waar ik me waarschijnlijk altijd bij zal thuis voelen. 

✎ ✎ ✎ ✎ ✎

Er waren insluipers op mijn werk. Grote mannen in donkere kleding, met de nodige alcohol achter de kiezen. Het onverwachte maakte me niet van mijn stuk en ik vertelde ze dat dít nou eens niet de bedoeling was. Ze stapten op. Achteraf moest ik er wel om lachen: die twee grote mannen zouden geen partij voor deze kleine smurf met haar 1.59 m geweest zijn, mochten ze kwaad gewild hebben. Toch vertrokken ze gedwee. Ja, ja, de volgende keer bel ik 112 wel, maar hopelijk komt er geen tweede keer.

Het is de laatste tijd wel vaker onrustig in het gebouw. Incidenten waren er, zoals die keer dat er onder een trap geplast was. Waarom daar? En wie kon het geweest zijn? Er verdwijnen al langere tijd dingen. Zijn het bewoners, bezoekers, personeel of ongenode gasten die ongevraagd iets meenemen? Geen idee, maar vervelend is het wel. En het kost mijn werkgever veel geld. 

Er moeten meer camera's komen, besloot men gisteren ineens. Er moet voor een veiligere omgeving gezorgd worden. Insluipers zijn al heel lang een probleem. Deze heren die ik toesprak hadden waarschijnlijk geen kwade bedoelingen, ze hadden alleen in het gebouw overnacht. Erger zijn de nepagenten en nepartsen die ook binnen weten te raken. Het is zelfs al gebeurd dat een zogenaamde arts iemand zich liet uitkleden voor lichamelijk onderzoek, terwijl een handlanger het appartement doorzocht. Tuig is het, tuig dat kwetsbare ouderen te grazen neemt. Hoe diep kun je zinken...

Als er iets gaande is dan ga ik een confrontatie niet uit de weg. Het zit blijkbaar in me om de boel te willen sussen of oplossen en dat kan gevaarlijk zijn, ik weet het. Nog maar kort geleden sprak ik een groepje jongelui op hun asociale gedrag aan en achteraf bedacht ik me dat het misschien niet zo slim van me geweest was. Als ze willen dan kunnen ze me zo vinden. Of ze halen ter plekke naar me uit. Maar of ik daar een volgende keer aan zal denken weet ik niet... Misschien moet ik toch maar eens een cursus 'eerst aan mijn eigen veiligheid denken' volgen. 

puzzel

Waar ben ik nu toch weer aan begonnen:

Dat dacht ik echt toen ik net begonnen was.

Gelukkig was hulp onderweg:

Alhoewel... hulp???

😆

uitgroei

In maart was het de laatste keer dat ik mijn haar liet verven. Ik zat er al een tijdje over te dubben om met verven te stoppen, maar ik durfde steeds de stap niet te zetten. En toen liep ik in de tuin tegen een tak op en kreeg ik daarna een toxische reactie in mijn hoofdhuid. Mijn haar verven mocht voorlopig niet meer en zo werd het dus gelijk voor me beslist. 

We zijn nu een half jaar verder en de uitgroei is er natuurlijk wel, maar het valt me allemaal 100% mee. Meestal zit mijn haar in een staartje of op een knot en dan zie je de uitgroei niet echt. Maar als ik er net als vandaag een haarspeld in heb, dan zie je de onderlaag goed en die is niet meer blond, daar zit een centimeter of acht uitgroei in.

De bovenlaag is nog wel blond, maar ik verwacht dat deze na de winter ook wel donkerder zal zijn. Nu is het nog licht van de zomer. 

Ik ga nu om de twaalf weken naar de kapper om de punten bij te laten knippen. Voorheen ging ik om de vijf weken en in het begin vond ik het wel jammer, want ik ging altijd graag naar de kapper. Maar alles went en dit dus ook. Het scheelt in elk geval heel wat eurootjes. 

hoofdstad

De personeelsvereniging van mijn werk had een dagje naar Amsterdam georganiseerd. Met drie bussen vertrokken we naar de hoofdstad van ons land en hoe je de dag invult bepaal je verder zelf. Wij waren met een groepje van acht personen, in leeftijd variërend van zestien tot negenenvijftig jaar.

Van tevoren hadden we entreetickets voor Madame Tussauds gekocht (1+1 gratis). De meesten van ons waren daar nog nooit geweest. Ik wel, maar toen was ik negen jaar en daar weet ik eigenlijk niks meer van. Dus ook voor mij was het weer nieuw en er zal in die vijftig jaar ook wel heel veel veranderd zijn qua inrichting en natuurlijk staan er nu ook totaal andere beelden. 

Het was leuk om een keer de wassenbeelden te zien. Sommige beelden leken sprekend op de nagemaakte persoon, andere beelden iets minder. En we vonden allen het aantal beelden wat tegenvallen: we hadden verwacht dat er meer zouden staan. Maar op een lange regenachtige dag was het wel even een fijne break om het museum te bezoeken.

Vanuit het museum heb je een mooi uitzicht over het Damrak en de Dam.

Er was iets te doen, maar we weten niet precies wat. Er werd met Palestijnse vlaggen gezwaaid, dus we hadden toch wel een idee...

De rest van de dag hebben we hier en daar een keer iets gegeten en gedronken. En we hebben gewinkeld. Het was gezellig, we hebben veel gekletst en gelachen en niet bijster veel gekocht. 

Eigenlijk is Amsterdam best wel een eind rijden voor ons en het was daardoor ook een lange dag: om 7.00 uur vertrok ik van huis en 's nachts om 1.00 uur was ik pas weer thuis. Het is natuurlijk leuk om een stad waar je niet vaak komt te bezoeken, maar dichterbij zijn er ook mooie steden. Hopelijk wordt er daarom volgend jaar weer voor een stad gekozen die minder ver rijden is. 

Vandaag wordt een dag van bijkomen en niet al te veel doen. Ik begon de dag al met uitslapen: normaal ben ik rond een uur of zes wel al weer present en nu werd ik pas om acht uur wakker. Nieuwe tijd hè, dus eigenlijk was het al negen uur! 

aft

Per ongeluk beet ik op de binnenkant van mij kaak en de dagen erna beet ik er nog talloze keren op, omdat het plekje dik geworden was. Er kwam ook nog een aft op. Het is niet zo'n fijn vooruitzicht als je dan een paar dagen later een afspraak bij de tandarts op hebt staan. Controle, gebitsreiniging en foto's maken stond er gepland. De dag voor de tandarts heb ik daarom heel erg mijn best gedaan, om niet wéér op dat plekje te bijten als ik iets at. Gelukkig waren de zwelling en de pijn op tijd weg, de aft was er nog wel maar daar heb ik geen last ven gehad tijdens mijn tandartsbezoek. 

🦷 🦷 🦷 🦷 🦷

Storm Benjamin kwam. 's Morgens had ik al een rondje door de tuin gedaan om me ervan te verzekeren dat er niet van alles om of weg zou waaien. Later ging ik om de griepprik en vervolgens naar de supermarkt. Daarna kon ik lekker thuisblijven. Toen ik wat huishoudelijke werkjes gedaan had, maakte ik de blouse die ik aan het naaien was af.

Voordat storm Benjamin kwam, was het vrijwel windstil. Dus dat is nou stilte voor de storm! Wij hebben gelukkig geen last van de storm ondervonden.

nog meer herfst

We gingen naar Domein Beisbroek.

En dat ligt onder Brugge.

(Bron: Google maps)

We waren er al eerder, maar dan praat ik toch al gauw over zeven jaar terug. Het kon dus geen kwaad om het daar opnieuw te gaan ontdekken. We startten onze wandeling bij kasteel Beisbroek:

 

In dit kasteel is een natuurcentrum gevestigd en er is een volkssterrenwacht. In de koepel op het dak (links op de foto) zijn de telescopen te vinden. Op de foto hierboven is de koepel dicht en hieronder zie je de koepel openstaan, zodat er door de telescoop de ruimte ingekeken kan worden:

Wij bezochten het natuurcentrum, maar in de volkssterrenwacht zijn wij niet geweest. Je ziet op de foto's ook gelijk het verschil in weer: we begonnen onze wandeling met zon en later trok de lucht helemaal dicht.

Domein Beisbroek bestaat uit bos, heide en akkers en we hebben heel veel paddenstoelen gezien.

Die mooie rode vliegenzwam kwamen we ook deze keer weer tegen:

Ik verander de natuur niet om betere foto's te krijgen, dus blijven de blaadjes op de hoedjes gewoon liggen. Alles blijft zoals het is. 

Aangrenzend aan Domein Beisbroek ligt Domein Tudor, met dit landhuis dat in Tudorstijl gebouwd werd:

Bij het landhuis hoort een grote kruidentuin:

We liepen een rondje door de kruidentuin. 

Vijgen ken ik wel:

Maar de vrucht op de foto hieronder kwam me niet bekend voor en toch bleek ik hem te kennen en ook weleens te eten:

Het is een kaki! 

Het was druk in de domeinen, omdat er ook een uitgezette wandeling aan de gang was. Toch was het nog goed te doen en was het gewoon gezellig druk. 

We lunchten bij kasteel Beisbroek in Tearoom Koetsenhuis en daar stond dit op de drankenlijst:

Een biertje, een Tietje. Doe mij er maar twee!

Eronder staat het volgende:

Het belangrijkste doel van de Stichting Beautiful After Brest Cancer is meer bewustzijn creëren rond het wel-zijn en wel-voelen na de diagnose borstkanker.

Een biertje om de aandacht te vestigen op borstkanker. 

lopen

Sportief ben ik altijd al geweest. Zo had ik na de middelbare school graag naar het CIOS gewild, maar dat mocht niet van mijn ouders. De school was te ver weg en dat zagen ze niet zitten. En dat geldt niet alleen voor het CIOS, ook andere opleidingen vonden ze te ver weg... ja je zal maar in een uithoek van het land wonen! Gelukkig zijn het soort opleidingen die ik toen wilde doen, tegenwoordig hier ook te volgen, waardoor de keuzemogelijkheid veel groter geworden is. 

Omdat alles wat ik wilde niet doorging en ik echt niet meer wist wat ik moest leren, koos ik voor de zorg. In de zorg kun je me nog steeds vinden, weliswaar een paar niveaus lager dan waar ik gestart ben, maar dat is een bewuste keus geweest. Ik heb het naar mijn zin in mijn huidige functie en daar gaat het tenslotte om.

Sportief was ik dus als kind al. Ik sloeg geen enkele gymles over. In mijn vrije tijd fietste, jogde en zwom ik, ging ik paardrijden en zat ik op turn. Een echte uitblinker was ik niet, maar we hoeven niet allemaal profs te zijn. 

Later ging ik jarenlang naar de sportschool toe. Krachttraining, cardio en groepslessen volgde ik. Een paar keer in de week was ik wel in de sportschool te vinden, totdat Justus overleed. Na zijn dood ben ik (na een paar maanden) nog een keer geweest, maar daarna kon ik het niet meer opbrengen. Ik kon er mijn draai niet meer vinden en daarnaast wilde ik het eerste jaar niet steeds aangesproken worden, hoe goed alles ook bedoeld was. 

Ik ging wandelen. Eerst liep ik alleen of met een vriendin, maar al snel kreeg manlief ook de smaak van het wandelen te pakken. We hebben al heel wat kilometers samen afgelegd. Ik wandel, normaal gesproken, twee à drie keer per week. En soms fiets ik. Verder heb ik een beroep waarbij ik de hele dag beweeg en daarnaast ben ik toch al geen stilzitter. En toch begon er iets te knagen: die dertig minuten per dag bewegen, die geadviseerd wordt, haal ik dan misschien wel, maar het is niet altijd zo intensief. 

Op de sportschool had ik altijd twee favoriete apparaten en dat waren het roeiapparaat en de loopband. En na heel lang wikken en wegen kocht ik een aantal weken geleden een loopband. Dat lange nadenken zat hem vooral in de plaats waar ik hem moest zetten, gewoon in de woonkamer namelijk. Maar weet je, hoeveel mensen zullen wel niet een hometrainer in de woonkamer hebben staan? En wat maakt het eigenlijk ook uit! Die loopband kwam er.

Op de dagen dat ik buiten wandel, loop ik niet op de loopband. Maar op de andere dagen trek ik een makkelijke broek en een shirtje aan en loop ik een half uur thuis. Vijf minuten instappen, twintig minuten doorstappen en soms een stukje hardlopen, en vijf minuten uitstappen. Oordopjes in en ondertussen luisteren naar een luisterboek of een podcast als ik wandel en luisteren naar muziek als ik hardloop. Ik ben nog aan het opbouwen zodat ik geen peesblessures krijg, want dat is iets waar ik nogal gevoelig voor ben. Verder doe ik tijdens het lopen oefeningen voor mijn armen en mijn nek.

Ik ben nog maar een week of drie bezig en toch voel ik het al. Ik merk dat mijn conditie vooruit gaat. En verder ben ik wel gedreven genoeg om dit te kunnen volhouden. Ik loop graag, ik luister graag naar boeken, podcasts en muziek en zo'n half uur is dan ook best wel snel om. 

vroeg

Om zes uur vanmorgen zat ik al in de auto om iemand op te halen en vervolgens naar het ziekenhuis in Terneuzen te brengen, voor een geplande operatie. Na de intake op de afdeling wenste ik deze persoon succes en daarna besloot ik om langs de Westerschelde te gaan wandelen. 

Het was nog een beetje donker en het miezerde toen ik aan mijn wandeling begon.

Een paddenstoel op de Scheldedijk.

 Volgens Google Lens zou het om een eetbare weidechampignon gaan, maar blijkbaar lijkt deze soort sterk op een andere paddenstoel die wél giftig is. Ik ben niet van het wildplukken van paddenstoelen en pluk ze daarom gewoon in de supermarkt uit het schap, dan weet ik zeker dat het veilig is. Maar het was wel leuk om hier ook paddenstoelen te zien. Het was me nooit eerder opgevallen dat er hier stonden.

Onderstaand kanon verwijst naar het jaar 1807, het jaar waarin Napoleon hier een marinehaven aan wilde laten leggen.

Het kanon werd ooit in Vlissingen opgegraven. 

Op de heenweg was ik onderlangs de Scheldedijk gelopen. Terug liep ik over de dijk. 

Met aan de ene kant de Margarethapolder:

En aan de andere kant de Westerschelde:

Ik wandel hier wel vaker en ik wandel er ook heel erg graag. Er is altijd wel iets te zien en de skyline van Terneuzen vind ik altijd mooi. 

Na de wandeling ging ik om boodschappen en daarna terug naar huis. Als de operatie goed gegaan is, mag ik morgen de patiënt weer ophalen uit het ziekenhuis en naar huis brengen.

wat ruist er...

...in het struikgewas.

Nou ik weet het wel! Het was deze:

Tijdens mijn tuinwerkzaamheden afgelopen weekend, sprong opeens een bruine kikker van onder een plant. Eigenlijk baalde ik er wel van, want misschien had het beestje daar een mooi plaatsje gevonden om te overwinteren. En toen kwam ik... Hij zal inmiddels wel een nieuw schuilplaatsje gevonden hebben, maar het was voor mij wel even een reminder om beter op te letten en de grond niet teveel meer te verstoren.

Manlief maaide het gras. Voor de laatste keer dit jaar? Ik denk nog van niet. Er zal nog wel een keer en misschien wel twee keer gemaaid moeten worden. Zolang het niet teveel gaat regenen en het gras vrolijk door blijft groeien, wordt het kort gehouden. 

bos

Het was een mooie dag voor een herfstwandeling in het bos.

We wilden paddenstoelen spotten en daarom gingen naar een bos waar we in het verleden vliegenzwammen gezien hadden. Je weet wel, van deze:

We zagen er minder dan de eerdere keren dat we hier waren. Misschien waren we nog te vroeg of is het een slecht paddenstoeljaar of is het nog steeds te droog. Maar we gaan niet klagen, we wilden vliegenzwammen en we kregen vliegenzwammen. 

En we zagen ook nog andere zwammen en paddenstoelen.

Gallowaystieren:

Wij waren net na de middag in het bos en toen was het nog stil. Halverwege de middag kwamen we steeds meer wandelaars tegen. Toen we na een wandeling van tien kilometer terug bij onze auto kwamen, stond het parkeerterrein vol en stonden er ook nog auto's langs de weg geparkeerd. Er waren meer mensen die het ook een mooie dag voor een boswandeling vonden. 

Wij waren in het Heidebos in Moerbeke in België.