op bezoek

Op zaterdag ga ik altijd naar mijn moeder toe. Anderhalf uur en soms is dat een hele lange zit: dan valt ze steeds in slaap, is ze erg slecht te verstaan en kruipen de minuten voorbij. Toen ik vorige week geweest was, las ik later in de rapportage dat ze daarna erg moe was en daardoor bijna niet kon eten. Ik vertelde dat in de familieapp en mijn zus zei dat zij altijd maar een uur ging en mijn oudste broer zei dat hij een uur vaak niet eens haalde... Omdat ik het toch wel heel erg sneu vind om minder tijd aan mijn moeder te besteden, heb ik me voorgenomen om op zaterdag dan wel korter te gaan, maar om dan een keer extra in de week op visite te komen. In eerste instantie vond ze het niet leuk, maar toen ik zei dat ze me dan vaker zal zien, was ze toch een beetje gerustgesteld. 

Ik ruimde haar kerstspullen op en ze merkte op dat het vast de laatste keer was dat ze kerstversieringen had gehad. Dat denk ik ook. Ze gaat steeds meer achteruit. Komende week heb ik weer een gesprek met de eerste verzorgende en de huisarts.

Op de terugweg bracht ik boeken naar de minibieb en haalde er ook weer een aantal uit die ik wil lezen. Ook voor manlief, die daar van de week opeens om vroeg. 

Voor de vogelspotchallenge zag ik onderweg verschillende vogels die ik aan mijn lijstje zou kunnen toevoegen, zoals een fazant, een grote zilverreiger en een buizerd. Maar uiteindelijk koos ik vandaag voor de winterkoning die in onze eigen tuin zat en die ik vrijwel nooit zie. Die andere vogelsoorten kom ik deze maand vast nog wel een keer tegen. Hoe het vandaag met die fazant afgelopen is, zie ik wel een beetje somber in. Ik zag hem toen ik naar mijn moeder ging en op de terugweg waren er jagers. 

ontkersten

Op de radio zei iemand dat ze aan het ontkersten was... Dat had ik toen al gedaan. Ik ging alvast een paar kerststukjes opruimen en toen ik toch bezig was, heb ik alle kerstspullen maar weggehaald en in dozen gedaan. Nog even en dan kan ik aan de voorjaarsversieringen beginnen 🥚🪺🐰🐣😀

Een grote plant in de vensterbank begon de vensterbank te ontgroeien. Nog even en de plant zou geen kant meer op kunnen en de plant was daarnaast ook aan een grotere pot toe. Toen ik om boodschappen ging kocht ik daarom bij de Boerenbond een grote bloempot en potgrond. Thuis heb ik de plant gelijk maar verpot en nu staat hij in een hoek in de kamer op de grond.

Het gaas heb ik er rond gedaan zodat de poezen de pot niet als kattenbak gaan gebruiken. Dat doe ik buiten ook als ik bijvoorbeeld net in een bloempot gezaaid heb. 

Om toch nog een klein beetje in de (kerst)sfeer te blijven, zit er een lichtjessnoer in de plant. En ik heb nog meer kaarsen en lichtjes in huis, dus helemaal kaal is het nog niet. 

traditie

Er was eens een tijd dat mijn halve schoonfamilie meedeed met de nieuwjaarsduik. Op nieuwjaarsdag renden ze om twaalf uur het ijskoude water van de Westerschelde in. Een paar andere familieleden, waaronder ik, deden niet mee: wij wachtten de zwemmers op het strand op met handdoeken en droge kleren. Ik kookte voor na de nieuwjaarsduik altijd erwtensoep, die we gezamenlijk opaten bij mijn schoonouders thuis. Op het strandpaviljoen waar de nieuwjaarsduik georganiseerd werd was ook erwtensoep te krijgen, maar wij kozen er altijd voor om de dag niet op het strandpaviljoen voort te zetten.

En toen overleed Justus, die ook altijd fanatiek meedeed met de nieuwjaarsduik. Manlief en ik konden het daarna niet meer opbrengen om aan deze traditie mee te doen. Onze andere zoon deed toen al een paar jaar niet meer mee, die sliep liever na een nachtje feesten uit. Omdat wij niet meer gingen, gingen de andere familieleden ook niet meer, alhoewel mijn schoonmoeder toch ieder jaar iedereen probeerde over te halen om de traditie weer op te pakken. Het was nee en het bleef nee en ook de traditie van de erwtensoep schaften we af. En nu is ook mijn schoonmoeder er niet meer en komt ook de vraag over het meedoen met de nieuwjaarsduik niet meer.

Een paar dagen terug vroeg opeens een broer van manlief in de familieapp wie er zin had om op nieuwjaarsdag bij hun erwtensoep te komen eten... Manlief en ik bespraken het samen en in eerste instantie hadden we daar eigenlijk niet zo heel veel zin in. Het gemis van Justus voelt op dit soort dagen namelijk loodzwaar. Maar we gingen wel.

We hadden deze keer de eerste kerstdagen zonder mijn schoonmoeder en nu ook de eerste jaarwisseling zonder haar. Vorig jaar was ze terminaal en ik zie ons nog aan haar bed staan. Wat zeg je op nieuwjaar tegen iemand die nog maar kort te leven heeft? Drie weken later is ze overleden. Maar doordat ze er nu niet meer is, zouden haar kinderen en sommige kleinkinderen elkaar ook niet meer tijdens de feestdagen zien. En toen kwam dus die uitnodiging van de broer van manlief om bij hun te komen lunchen. Het werd een middag met een lach en een traan, maar bovenal was het ook gezellig. En wie weet, is er hiermee wel een nieuwe traditie geboren en zullen we hierna misschien wel iedere nieuwjaarsdag met elkaar afspreken. 

challenge

 Wij wonen ver weg van alle drukte en dichtbij ons wordt er nauwelijks vuurwerk afgestoken, maar het vuurwerk uit de omliggende dorpen is toch nog goed te horen. Al die harde knallen de hele dag... het leek wel of het dit jaar veel erger was dan voorgaande jaren. De hele dag en avond waren er knallen, je snapt niet dat er om twaalf uur vannacht nog vuurwerk over was.

 Uit voorzorg mochten deze twee gisteren niet naar buiten:

En of ze het er mee eens waren? Nee, niet echt 😾

En Monster heeft de hele avond op een kleed op de bank of op mijn schoot liggen slapen.

Die heeft alle knallen gewoon gemist. 

🎇 🎇 🎇 🎇 🎇

Januari is de maand van de vogelspotchallenge en daar doe ik aan mee: klik! 

De hele maand lang schrijf je elke dag een vogel op die je ziet of hoort en dat moet iedere dag een andere vogel zijn. Deelname is gratis en een paar keer stuur je tijdens de challenge je lijstje in, zodat er tussentijds een update gemaakt kan worden van de vogels die iedereen gezien heeft. 

Aangezien ik toch altijd naar buiten sta te turen en mijn verrekijker altijd klaarstaat, moet dat wel goedkomen. Ook tijdens het wandelen heb ik vaak een verrekijker mee. 

Op 24, 25 en 26 januari is dan ook nog eens de Nationale Vogeltelling: klik! en ook daar doe ik weer aan mee. 

🐦 🐦 🐦 🐦 🐦

Nog steeds aan het herstellen van corona, ging ik het oude jaar uit. Het is nu twee weken geleden dat ik verkouden werd en uiteindelijk corona bleek te hebben. Ik ben dat hoesten, de hese stem en de moeheid ondertussen wel een beetje beu. Manlief, die vijf dagen voor mij ziek werd, loopt trouwens ook nog altijd te hoesten en te snotteren en is ook nog steeds niet fit.

😷 😷 😷 😷 😷

2025 is begonnen en wéér heb ik geen goede voornemens gemaakt! Wel hebben we voor in april een midweek naar Midden-Limburg geboekt, dat is ook wel een goed voornemen, toch? 

Wat we het komende jaar met de rest van onze vakanties gaan doen, weten we nog niet. Wij nemen altijd vrij buiten de schoolvakanties om en daarom heeft boeken nog geen haast. We hebben nog tijd zat om hier over na te denken. 

 In januari en februari gaan we een familielid helpen met verhuizen. De afgelopen maanden zijn man- en zoonlief al vaak in het nieuwe huis van het familielid wezen klussen. Ik ben geen klusser, maar straks met schoonmaken en verhuizen kan ik wel helpen. Voor maart moet alles verhuisd zijn, want dan is de overdracht van haar oude huis. 

🍀 🍀 🍀 🍀 🍀

Hierbij wil ik je een heel goed 2025 en een fijne dag wensen.