boek

Op mijn werk zag ik bij een cliënt een boek liggen, waarvan ik gelijk dacht dat ik dat ook wel wilde lezen. Ik kocht het boek tweedehands op het www (ben geen lid van de bibliotheek) en ben er gelijk in gaan lezen.

Rob Kemps, van de Snollebollekes, ging ooit naar Parijs om de Franse taal te leren. Vrijwel iedere dag ging hij naar de beroemdste begraafplaats van de stad, Père-Lachaise. Hij zwierf daar rond en wilde de verhalen achter de mensen kennen die daar begraven lagen. Hij zocht dingen op, noteerde van alles met als resultaat dat jaren later dit boek geschreven en uitgegeven werd. De begraafplaats telt 69.000 grafzerken en in het boek worden bijna zeventig graven beschreven.

Ik begon in het boek te lezen en bleef maar lezen omdat ik steeds benieuwd was naar het volgende graf en het volgende verhaal. Je hoeft er niet per se voor naar Parijs te gaan, of de begraafplaats te kennen. In het boek staan foto's van de zerken en het gaat vooral over de levens van de mensen, die er begraven liggen. Voor iemand die er toch naartoe wil is het ook nog eens leuk om te weten wie er in een bepaald graf ligt, want vaak blijft het toch maar alleen bij het lezen van namen. 

Een paar jaar geleden maakten Rob Kemps en Matthijs van Nieuwkerk het programma Chansons! en veel van de namen die in dat programma langskwamen, liggen op Père-Lachaise begraven. Sommigen kon ik me nog voor de geest halen. In het boek gaat het niet alleen over chansonniers, dichters en schilders, maar ook over mensen die vergeten zijn of indruk op Rob maakten.  

In de jaren negentig van de vorige eeuw, ben ik zelf ook op de begraafplaats geweest. Half de twintig was ik en op zoek naar het graf van Jim Morrison van The Doors. Het was niet moeilijk om dat graf te vinden, want fans van de zanger hadden pijlen op andere grafzerken gekalkt, die de weg naar Jim's graf wezen. Ik weet wel dat ik me daar nogal aan stoorde. Als ik nu naar de begraafplaats zou gaan, zou het vooral om foto's te maken zijn. Al die beelden, al die oude zerken, al die monumenten... ik zou me er vast wel een tijdje kunnen vermaken. 

 

helemaal op

Toch wel een beetje tegen mijn principes in heb ik ons hele huis al in kerstsfeer gebracht. Normaal doe ik dat als Sinterklaas het land uit is en nu ben ik dus een week eerder. Eigenlijk wilde ik een beetje met kerstballen fröbelen, maar toen ik eenmaal op dreef was heb ik gelijk maar het kerstboompje gezet en de verlichting voor de ramen gehangen. Dan maar een keer vroege kerst!

Een jaar geleden ging het met mijn schoonmoeder niet goed: na een paar onderzoeken bleek ze uitgezaaide kanker te hebben. Begin december gingen we nog een weekend samen met haar weg. Ik zie ons nog lopen op de kerstmarkt in Veere... Ik kocht toen een cadeautje, een engeltje van vilt, voor haar (bij Sjaal met een verhaal: klik), dat tijdens haar laatste weken aan de papegaai boven haar hoog-laagbed hing en dat tijdens de uitvaart in januari op haar kist lag. Dat engeltje hangt nu bij haar dochter in huis, op een mooi plekje. 

Nu gaat het met mijn eigen moeder niet goed. De afgelopen weken is ze erg achteruit gegaan en eerstdaags heb ik een gesprek samen met haar, een verzorgende en de arts over hoe het nu verder moet. Over hoe het leven nog zo comfortabel voor haar gemaakt kan worden. Toen ze een paar weken geleden nog beter was, heb ik een gesprek met haar over levensbeëindiging gehad. Ik wilde weten hoe ze daar tegenover stond en ik ben blij dat ik dat toen gedaan heb, want nu kan ze vrijwel niet meer praten. 

Mijn moeder was altijd een zelfstandige sterke vrouw en in haar hoofd wil ze nog zoveel, maar ze kan niks meer en echt overal heeft ze hulp bij nodig. Daarnaast is ze vaak benauwd. Mocht ze opeens stoppen met ademen, dan zou dat een zegen zijn. Voor haar en ook voor ons.

wie het kleine niet eert...

Ja, je kan er maar blij mee zijn!

Blij met een nieuwe strijkplankovertrek... 😀

De vorige was helemaal versleten, de scheuren en gaten zaten er in en een nieuw fris hoesje was hard nodig. Als het goed is kan ik hier weer jaren mee vooruit. 

🥳 🥳 🥳 🥳 🥳

We gingen met vijf collega's naar Het Foute Feestje XXL in Goes. Er traden verschillende artiesten op en er draaiden bekende dj's. En het leuke van het foute Feestje is dat bijna iedereen verkleed komt. We hebben geweldige outfits gezien en het was leuk om eens zo'n feest mee te maken.

We hebben de hele avond gedanst en pas rond drie uur vannacht lag ik in mijn bed. Toen ik halverwege de ochtend opstond, voelde ik me wel een beetje brak. En ondanks dat ik totaal geen alcohol gedronken had, had ik hoofdpijn en daar hielp een paracetamolletje gelukkig tegen. Tja joh, ik kan dan toch wel voelen dat ik geen twintig en niet zoveel meer gewend ben.

ruches

Afgelopen week was er niet zo heel veel te vertellen. Door zieke collega's is het druk op het werk en heb ik extra uren gemaakt. Er was een gezellige avond met collega's in een Grieks restaurant en vooraf gingen we met een klein clubje ergens anders iets drinken. En op de naailes na, ben ik verder ook nergens anders meer geweest en door het slechte weer zat ik vooral binnen. Nou ja, kon ik mooi een sweater afmaken.

De sweater heeft ruches schuin over het voorpand.

En het patroon komt uit dit boek:

Het was een leuk model om te maken. De boorden hadden van boordstof gemoeten, maar ik heb daarvoor gewoon dezelfde stof gebruikt als van de sweater. Dat leek me mooier. De stof is een punta jersey, die ik een paar maanden geleden gekocht had.

Normaal werk ik op vrijdag, maar in plaats van vandaag heb ik gisteren gewerkt en daarom is mijn weekend nu al begonnen. Een weekend waar een paar collega's en ik al wekenlang naar uitgekeken hebben, want we gaan morgen naar de Foute Party in Goes. Sinds we de tickets gekocht hebben, hebben we al heel veel voorpret gehad over de outfits die we aan gaan trekken. 

Hierbij wil ik je een fijne vrijdag en alvast een goed weekend wensen!

een hele grote verrassing

Drie jaar geleden werd mijn jongste broer plotsklaps ernstig ziek, hij bleek sepsis oftewel bloedvergiftiging te hebben. Twee maanden lag hij in het academisch ziekenhuis in Brugge en daarna nog een maand in een ziekenhuis iets dichter bij ons in de buurt. Mijn oudste broer, die toen nog volledig werkte ging ieder weekend op bezoek en ik ging iedere dinsdag en donderdag naar hem toe. Daarnaast regelde ik van alles, was ik de contactpersoon en zorgde ik voor boodschappen en de was. 

Toen onze jongste broer gelukkig weer opknapte, beloofde hij dat hij ons zou trakteren op een etentje, alleen kwam dat er tot nu toe niet van. Maar wat in het vat zit verzuurt niet... En nu was het dan toch zover dat hij ons zou trakteren en hij had een verrassing voor ons. We wisten alleen de datum en om hoe laat we door hem opgehaald zouden worden, dat we moesten duimen voor mooi weer en dat we onze camera's moesten meebrengen... verder liet hij niks los. 

Gisteren halverwege de middag haalde hij eerst onze oudste broer op en daarna manlief en mij en vervolgens reden we naar Walcheren toe, want dat het ergens aan de overkant van de Westerschelde was, dat wisten we ondertussen al. En pas vijf minuten voordat we op de plaats van bestemming kwamen, vliegveld Midden-Zeeland, hoorden we dat we een rondvlucht gingen maken en dat er al een vliegtuig voor ons klaarstond. 

De piloot, die bijna bij ons om de hoek bleek te wonen, vroeg wat we allemaal wilden zien en niet veel later zaten we in de lucht. 

Hier waren we net opgestegen en keken we uit over het Veerse Meer en in de verte de Oosterschelde:

Veere:

Omdat mijn oudste broer in Middelburg werkt, vlogen we over deze stad:

Hier zie je Middelburg en aan het water Vlissingen en over het water West Zeeuws-Vlaanderen:

Vlissingen:

De Westerschelde met zandplaat de Hooge Platen, waarheen vanuit Breskens boottochten georganiseerd worden om zeehonden te spotten:

Breskens:

Waterdunen bij Breskens:

Oostburg:

Aardenburg:

Sluis:

De Zwarte Polder bij Nieuwvliet:

En kijk, daar bij die pijl woon ik:

We zaten drie kwartier in de lucht, de piloot vertelde van alles en we hebben vooral heel erg genoten. 

De broer waarvan we dit gekregen hadden, vloog vanwege zijn gezondheid niet mee, maar dat wist hij van tevoren en dat vond hij niet erg. Hij genoot achteraf van onze foto's en verhalen. In het restaurant van het vliegveld bleven we vervolgens nog op zijn kosten eten. 

Toen hij destijds zo ziek was, hebben we echt voor zijn leven gevreesd. De eerste keer dat ik bij hem langsging herkende ik hem niet eens omdat hij er zo slecht uitzag. Hij heeft aan conditie heel veel moeten inleveren en dat zal ook niet meer goedkomen, maar hij is er gelukkig nog.  

We hebben gisteren veel over de periode dat hij ziek was gepraat en natuurlijk ook over andere dingen. We hadden een geweldige middag en avond, waar we nog lang over zullen napraten. 

hoe is het nu met...

Nog één dan:

De bloem van een hortensia, die ik goud gespoten heb. Ik hoop dat hij zo mooi blijft.

🐱 🐱 🐱 🐱 🐱

Ik bedacht me opeens dat het best alweer een tijdje geleden is dat ik een foto van onze Moppie geplaatst heb. Ons kleine poesje is nu de grootste kat in huis.

Ze is nu vijftien maanden en ze doet het goed. Nu het buiten kouder wordt is ze meer binnen en dat is dan ook wel weer gezellig. Een schootzitter is ze niet, maar ze is wel altijd bij me in de buurt. Ook buiten is ze nooit ver weg en veel verder dan onze tuin gaat ze gelukkig niet.

afgelopen week

Wat deed ik de afgelopen week? Werken en daarnaast ging ik naar naailes, om de griepprik, op contactlenscontrole en naar de kapper. 

Ik knutselde ook nog wat in elkaar:

De huisjes, boompjes en het houten dienblaadje (waar alles op gelijmd is), komen allemaal van de Action. De sterren maakte ik van klei en de lichtjes had ik nog. Voor twee schoonzussen ben ik nu ook zoiets aan het maken.

En dan was ik nog ergens mee bezig:

Wij hebben heel veel klimop in de tuin en ik plukte daar blaadjes van en liet die goed drogen (in een doosje op de radiator). Met spuitlak verfde ik de blaadjes goud en dat geeft een heel erg leuk effect. 

De blaadjes zitten nu hierin:

Vanmiddag haalde ik de bestelde contactlenzen op en ging ik om een paar boodschappen voor mijn moeder. Die zal ik morgen weer met een bezoekje verblijden. 

Hierbij wil ik je een fijn weekend wensen!

boomblad

Manlief is het zo ondertussen wel gewend dat ik tijdens het wandelen van alles verzamel. Dingen als bloemzaadjes, stenen om te kunnen beschilderen, bramen, rozenbottels... ik kan veel dingen gebruiken. Tijdens onze laatste wandeling raapte ik boombladeren op, want ik had weer eens iets leuks op het wereldwijdeweb gezien.

Thuis bewaarde ik de bladeren een dag onder een zwaar voorwerp, zodat ze niet omkrulden. Om niet gelijk te hard van stapel te lopen, pakte ik het kleinste blad en legde dit op uitgerolde luchtdrogende klei:

Vervolgens rolde ik er met de deegroller over, zodat er een afdruk van het blad in de klei achterbleef:

Daarna sneed ik de vorm van het blad uit de klei en vormde ik het in een schaaltje, waar ik het in liet drogen:

Toen de bovenkant droog was, keerde ik het schaaltje om en legde ik het kleiwerk op zijn kop op de onderkant van het schaaltje en zo droogde ook de onderkant van het blad.

Toen de klei gedroogd was, verfde ik mijn kleiblad goud en daarna ging er nog een laagje vernis over:

En toen was mijn schaaltje klaar.

Ik vind het leuk geworden!

💖 💖 💖 💖 💖

Langs deze weg wil ik jullie bedanken voor de reacties van gisteren. Het is een moeilijke dag, waar ik altijd al wekenlang tegenaan loop te hikken. Op de geboorte- en sterfdag van Justus zijn wij altijd thuis. Er kwam visite en het was fijn om samen het verdriet te kunnen delen. 

...

Voor de achtste keer is er geen verjaardag en kunnen wij onze jongste zoon alleen nog maar herdenken.

veel te vroeg

Toen ik op 21 oktober na onze vakantie op mijn werk kwam, stond er een kerstboom. Gewoon een grote kunstboom met lichtjes. In plaats van kerstballen was er herfstdecoratie ingehangen en het was dan ook geen kerstboom maar een herfstboom. En ik had daar best wel een mening over: ik vond het namelijk helemaal niks. 

Afgelopen zaterdag ging ik, voordat ik naar mijn moeder ging, naar de Action toe. Om opbergdozen in te slaan en om gelijk even te kijken of ze nog lichtbollen hadden. Die lichtbollen heb je met warm-witte verlichting of met gekleurde lichtjes en jammer genoeg waren de warm-witte niet meer in voorraad. Ik kocht dus maar een multicolour lichtbol.

(Bron:Action)

Ik heb een paar dagen rond die lichtbol gedraald, met jeukende handen en gisteren heb ik hem dan toch maar uitgepakt en versierd. En nu zitten we hier dus ook al met kerstversiering, echt tegen mijn gewoonte in!

De herfstversieringen laat ik verder nog gewoon staan. Die zal ik pas begin december vervangen voor kerstdecoratie. En ook dan zet ik pas ons kerstboompje op.

oude kale

Ten westen van het Belgische Gent ligt natuurgebied Vallei van de Oude Kale.

De Oude Kale is een beek en heeft niks met oude kale mannetjes te maken 😀

Kale is in dit geval waarschijnlijk een verbastering van het Latijnse woord canalis.

Het is een mooi wandelgebied met voornamelijk onverharde paadjes. Nu waren de paden nog redelijk goed begaanbaar, maar na veel regenval is het verstandig om laarzen te dragen. 

Weides en bosjes wisselen elkaar af.

En er grazen veel koeien, meestal achter prikkeldraad...

... maar soms ook op het pad.

Op de route die wij liepen, waren weinig huizen. 

De Van Vlaenderensmolen:

De molen werd in 1905 gebouwd en deed tot 1958 dienst als korenmolen. Op dezelfde plaats stond al sinds 1591 een houten molen, maar deze waaide in 1905 om. Daarna werd de huidige stenen molen gebouwd.

Altijd handig:

😀

Na de vakantie op Corsica moeten we weer een beetje wennen aan het lopen op vlak terrein. In de bergen maakten we weinig kilometers en was het vaak stijgen en dalen. Hier maken we veel kilometers en ligt ons tempo een stuk hoger. 

Na de wandeling gingen we naar Gent, waar het koopzondag was. Het was druk in de stad en ik hoorde dat het de dag ervoor ook al zo druk geweest was. Man en ik hadden beiden spijkerbroeken nodig, waar we helaas niet voor geslaagd zijn. 

temu-teckel

 Op Temu kocht ik een naaipatroon van een teckel:

(Bron: Temu)

De patroondelen zijn van kunststof en er zit een duidelijke beschrijving bij. En na een hoop gepriegel is mijn teckeltje zo geworden:

Omdat ik zelf niet van de beestjes en de poppetjes ben, gaat deze naar mijn moeder toe. Zij heeft vroeger zelf altijd beren, ganzen, muizen en andere dingen gemaakt. Ik weet zeker dat ze blij met de teckel gaat zijn.