nog stil

Een collega uit een ander team, die ik een tijdje niet gezien had, vroeg opeens of ik afgevallen was. Ze was eigenlijk bang dat ik spontaan afgevallen was, maar ik zei dat ik aan het lijnen ben. Een maand nu en het gaat goed. Door de week eet ik geen koekjes en geen snoep meer en dat bevalt me uitstekend. In het weekend mag ik zondigen, maar dan nog hou ik me in. Ook eet ik mager beleg en minder grote porties. Er is nu bijna drie kilo af en voor mijn lengte en gewicht is dat best al veel. Ik vind het zo leuk dat iemand het zag, dat gaf me echt een goed gevoel. 

Vanmorgen ben ik al vroeg naar het strand gereden om te gaan wandelen.

Ik wandel daar graag over het wandel/fietspad, maar midden in de zomer is het daar overdag bijna niet te doen. Dan zijn er zoveel fietsers dat je moet oppassen dat je niet omver gereden wordt. 

Afgelopen winter werd er een enquête onder de inwoners hier gehouden. De vragen gingen over het toerisme en knel- en verbeterpunten. Dit wandel/fietspad kwam als één van de grootste ergernissen naar voren. Een optie is om het pad te splitsen in een apart wandel- en een apart fietspad. Want ik als wandelaar heb last van de fietsers, maar er zijn ook fietsers die last hebben van kuierende groepjes mensen al dan niet met kinderen en/of honden. Het is te hopen dat er iets mee gedaan gaat worden. Dat zou heel erg fijn zijn. 

Nu was het nog niet druk. Er waren wel andere wandelaars, veel van de campings die hun hond kwamen uitlaten. En er waren ook fietsers, maar dat waren meer sportievelingen die waarschijnlijk ook dit tijdstip uitgekozen hadden om lekker door te kunnen fietsen. 

Na mijn wandeling ben ik een bos bloemen wezen kopen. De afgelopen weken heb ik voor de dieren en de planten van een vakantievierend gezin gezorgd en die komen nu terug van vakantie. De bos bloemen staat nu in een vaas op hun tafel met een 'welkom thuis' kaartje erbij. Mijn taak zit er weer op.