In navolging van gisteren, nu ook zo'n geweldige foto van Justus:
Ook deze foto werd genomen op de peuterspeelzaal en hij was toen ook twee jaar. Hij kijkt iets minder beteuterd dan zijn broer, maar hij kon er toch ook niet mee lachen. Zijn broer had een schaafplek op zijn hoofd op de foto die ik gisteren liet zien en Justus heeft op deze foto op bijna dezelfde plaats een blauwe plek (gehad).
Onze kinderen waren altijd buiten en het waren behoorlijk rauwdouwers. De schoolarts heeft nog weleens aan mij gevraagd waarom onze oudste zoveel blauwe plekken had. "Vraag het maar aan hemzelf," zei ik, waarop zoonlief vertelde dat hij graag in bomen klom en dat dit weleens misging. De kinderen waren ook vaste klanten op de Spoedeisende Hulp, alhoewel de meeste ongelukken niet thuis plaatsvonden. Vaak gebeurde er iets op school of na schooltijd als ze met vriendjes speelden.
Met Justus zijn we ook paar keer op vakantie in Frankrijk naar de dokter gemoeten. Een keer voor een gat in zijn hoofd en een keer voor een diepe wond in zijn grote teen. En voor vies zwembadwater was hij ook erg gevoelig, dan kreeg hij uitslag of ontstoken ogen en vervolgens zaten we dan weer bij een Franse huisarts.
Groot en klein leed, maar het meest frappante was nog wel toen onze oudste viel tijdens het schaatsen. Zijn pink stond helemaal haaks op zijn hand. Ik wist toen echt niet wat ik zag! Maar ook dat is na een bezoek aan het ziekenhuis weer helemaal goed gekomen.
Alweer zo'n schatje! Trouwens wel goed van die schoolarts dat hij er naar vroeg. En goed van jou dat je zei vraag het hem zelf
BeantwoordenVerwijderenToen was zoonlief toch al een jaar of tien, dus die kon goed voor zichzelf praten. En je kan als ouder van alles verzinnen, maar ik had niets te verbergen.
VerwijderenNog zo'n mooi jongetje... En heel herkenbaar dat buitenjongens vaak rauwdouwers zijn!
BeantwoordenVerwijderenMaar als ouder denk je weleens 'wat zullen anderen van die plekken vinden?' Je hoort ze soms denken...
Soms zagen ze er echt niet uit. Of kwamen we weer voor de zoveelste keer bij de SEH. Er was toch best regelmatig wel iets.
VerwijderenWat ben ik blij dat mijn dochter een rustig meisje was 😄. Ik las al bij je mee op je vroegere blog en moest altijd wel lachen om wat je vertelde over de avonturen van je zoons.
BeantwoordenVerwijderenTrouwens heel goed dat de arts ernaar vroeg, en wat verstandig van je om hem zelf het antwoord te laten geven! In mijn klas zat vroeger een meisje dat zeer regelmatig een arm of pols in het gips had zitten, was ze thuis weer eens gevallen. Daar werd nooit verder op doorgevraagd, nu vraag ik me weleens af wat daar thuis gebeurde, want op school was ze echt niet onhandig of zo...
Heel erg jammer dat er toen geen aandacht voor was, want het had goed gekund dat er meer aan de hand was. Mijn moeder werd als kind regelmatig door haar vader mishandeld en daar wisten best veel mensen van af, maar daar werd toen niks mee gedaan. Heel erg triest.
VerwijderenOok zo'n schattige foto.
BeantwoordenVerwijderenJa, lief hè?
VerwijderenWat een schattige foto's van je 2 boefjes. Grote glimlach hier ook omdat ze zelf niet bepaald blj kijken.
BeantwoordenVerwijderenZo'n fotograaf is toch best wel eng...
VerwijderenOch, wat een lief snoetje! Duidelijk te zien dat het broertjes zijn!
BeantwoordenVerwijderenThea
Ze scheelden niet zoveel met elkaar en er is een periode geweest dat ze even lang waren, vaak werd er toen gevraagd of ze een tweeling waren.
VerwijderenZulke foto's vind ik nou de mooiste: zo echt!
BeantwoordenVerwijderenDaar is inderdaad niks gemaakts aan.
VerwijderenAh, wat een lieve snoetjes, ze kijken zo echt van "hier heb ik helemaal geen zin in".Zulke foto's heb ik ook wel van mijn eigen kinderen en ik kan me herinneren, dat ik zelf een enorme hekel had aan de schoolfotograaf. Die foto's lijken ook helemaal nergens naar.
BeantwoordenVerwijderenBetsy
Toen ik op de kleuterschool zat, kwam er ook een schoolfotograaf. Mijn moeder was daar wel bij en ik bleef steeds schuin naar mijn moeder kijken, blijkbaar bang dat ze weg zou gaan. Van het gebeuren zelf herinner ik me niets.
VerwijderenWeer zo'n lieve foto waar je bij weg smelt. Je ziet wel heel goed dat het broertjes zijn.
BeantwoordenVerwijderenZelf zie ik het niet, maar vroeger zei ook iedereen het altijd.
VerwijderenZijn duidelijk broertjes. Bleven ze dat blonde haar houden of werd het donkerder toen ze ouder werden?
BeantwoordenVerwijderenZe werden allebei donkerblond.
VerwijderenTwee mooie kindjes!
BeantwoordenVerwijderenDank je wel.
VerwijderenIk heb van zoon ook een foto van zo'n beteuterd kijkend blond kind met schaaplek op voorhoofd. Zal wel jongetjes eigen zijn.
BeantwoordenVerwijderenSuper schattige foto is het.
Dat is wel leuk :)
VerwijderenToen onze kinderen klein waren is er niet veel gebeurd maar toen ze in de pubertijd waren hebben ze dat, de jongens althans, dubbel en dik ingehaald. Ik heb een foto van onze Bas op dezelfde leeftijd die sprekend op Justus lijkt. Ook zo'n blond koppie en ongeveerd datzelfde overhempje.
BeantwoordenVerwijderenLeuk dat er toch best wel overeenkomsten zijn of waren tussen de kinderen van medebloggers.
Verwijderenwat een lieve foto.
BeantwoordenVerwijderenDank je wel.
VerwijderenHeel lief ventje. Jongens hebben op ravotterij altijd een streepe voor he.
BeantwoordenVerwijderen