Vraag van de dag: welk voorwerp heb je altijd bij je?
Mijn telefoon. Zonder ga ik niet weg. In het hoesje van mijn telefoon zitten mijn betaalpas en rijbewijs, dus ik kan ook altijd betalen en me identificeren.
Ik heb een tijdje een baas gehad, die het meenemen van je telefoon tijdens het werk verboden had. Maar om in te loggen op de computer bij bepaalde programma's, wordt een code naar je telefoon gestuurd. Toen ik weer eens voor de zoveelste keer mopperend door het gebouw liep, omdat ik niet kon inloggen en ik mijn telefoon twee verdiepingen lager uit mijn locker moest halen en daarbij mijn baas tegenkwam, heb ik gezegd dat dít niet werkte. Hij gaf toen toe dat ik gelijk had en sindsdien mocht het wel. Het is niet de bedoeling dat je van allerlei privédingen met je telefoon gaat doen tijdens het werk, maar je wil niet weten hoe vaak ik een foto laat zien van mijn huisdieren, tuin en andere dingen aan cliënten. De mensen hebben dan gelijk een beeld als ik ergens over vertel.
Mijn sleutels heb ik niet altijd mee. Als manlief en ik samen weg zijn, dan laat ik mijn sleutels vaak thuis.
🪑 🪑 🪑 🪑 🪑 🪑 🪑 🪑
Mijn moeder wordt deze maand zevenentachtig jaar. Ik schreef bijna: ze hoopt deze maand zevenentachtig te worden, maar dat is geen waar. Voor haar hoeft het allemaal al jaren niet meer en dat komt door de Ziekte van Parkinson die ze heeft. Sinds twee jaar woont ze op een verpleegafdeling en sindsdien is ze redelijk stabiel. Er wordt goed gelet op het op tijd innemen van medicatie en ook haar voeding wordt goed in de gaten gehouden. Lichamelijk is ze krakkemikkig en geestelijk soms ook, maar mijn moeder is nog wel altijd handig met de computer. Ze is ook actief op Facebook en onderhoudt zo haar contacten.
Haar computer stond altijd op een tafel, met een gewone stoel ervoor, maar ze kreeg steeds meer problemen met die stoel: hij was te zwaar en te laag en de zitting was te glad waardoor ze soms van haar stoel afgleed. Er moest daarom iets anders komen. Ik bestelde een bureau en ging op zoek naar een bureaustoel zonder wieltjes, een zogenaamde vergaderstoel, maar wel één die in hoogte verstelbaar moest zijn.
Het bureau werd binnen een paar dagen geleverd, alleen de stoel liet op zich wachten. Na een paar weken stuurde ik maar eens een e-mail met de vraag wanneer ze dachten dat die stoel geleverd kon worden. Ik werd gelijk teruggebeld, met duizend excuses want ze hadden zelf contact met me op moeten nemen. De stoel was er nog steeds niet en het zou zeker nog een maand duren... Te lang, vond ik en cancelde de bestelling. Daarna startte ik maar weer opnieuw met het zoeken naar een stoel en die vond ik bij Ikea. Ik bestelde deze en binnen een week stond de pakketdienst voor mijn deur met de stoel. Netjes!
Vandaag zijn manlief en ik het bureau en de stoel naar mijn moeder wezen brengen. Ter plekke hebben we heeft manlief het in elkaar gezet. Ik vind het bureau, nu het in haar kamer staat, wat aan de kleine kant, maar ze was er blij mee. Ik heb al tegen mijn broers en zus gezegd dat, als ze er toch problemen mee heeft, ze het maar aan mij moeten doorgeven zodat ik het kan oplossen.
🐇🐣🐣🥚🐣🐣🐇
Hierbij wil ik je fijne paasdagen wensen!
Een klein tasje heb ik eigenlijk altijd bij me, passen precies telefoon, agenda, mapje met pasjes en portemenee in. En in een zijvak zakdoekjesveen schaar en vijl en tandenstokers. Vind het prettig dat altijd allemaal bij me te hebben. Hij kan ook onder mijn jas schuin over schouder, makkelijk bij wandelen en op de markt, waar ik hem ook kocht al jaren geleden.
BeantwoordenVerwijderenFijn dat je dat soort dingen voor je moeder meteen kan doen, zal zoveel prettiger voor haar zijn. Mijn moeder was 90 toen ze FB leerde kennen en had er veel afleiding door.
Mijn oma had Parkinson, begon al met 55 jaar (in 1955) en toen was er nog nauwelijks ervaring mee, ze heeft ook een hersenoperatie gehad waarbij haar rechterhand werd stil gezet en daardoor kon ze veel blijven doen. Ook kan ik me herinneren dat ze heel veel felgekleurde drankjes had maar waarschijnlijk was dat meer kwakzalverij.
Sleutel. Die heb ik altijd mee. De rest, soms wel en soms niet.
BeantwoordenVerwijderenMijn oma wordt volgende maand 90. Of niet als het aan haar ligt. En van mij mag ze gaan. Oud, krakkemikkig, pijn, alleen overgebleven, ze verloor ouders, ooms, tantes, vrienden, broers, zussen, man. En nu alleen nog de kinderen en kleinkinderen die vaker niet dan wel op bezoek mogen komen.
Ook mijn telefoon inderdaad. En soms zelfs twee. ;-)
BeantwoordenVerwijderenIk heb trouwens bijna nooit een tas bij me.
Wat goed dat je moeder nog plezier heeft in bijvoorbeeld facebook en zo. En nog fijner dat ze nu een goede plek heeft om te zitten.
Goeie stoel. Ik heb het grotere zusje.
BeantwoordenVerwijderenIk heb meestal mijn telefoon op zak. Gemiddeld 2,5 dagen per week zelfs twee. Net een mobiele brigade.
Misschien is dat voor mij ook wel mijn smartphone, maar dat wil ik eigenlijk niet toegeven... Ik wil niet dat dat ding zo onmisbaar voor me is...
BeantwoordenVerwijderen