Vraag van de dag: wat maakt het beest in jou wakker?
Jemig, geen idee! Er zit niet echt een beest in mij 🦁 en ik word niet echt ergens wild van. Maar wacht even... als ik in een achtbaan zit wil ik voor de gein wel gillen of joelen 🎢
🐉 🐉 🐉 🐉 🐉 🐉 🐉 🐉
Na mijn verhaal van gisteren, over die schoolboeken, zal ik nog iets vertellen:
Vlak voordat Jus achttien geworden zou zijn, kwam er een brief van de uitvaartmaatschappij. Hij was gericht aan Jus en als hij achttien werd zou hij niet meer met ons meeverzekerd zijn. Of hij een eigen uitvaartverzekering wilde afsluiten? Het crue was dat deze uitvaartmaatschappij nog niet zo lang ervoor een deel van zijn uitvaart betaald had. Het is vreemd dat zijn naam daarna niet uit hun bestand gehaald werd.
Manlief stuurde een e-mail en daar hebben we nooit meer iets op terug gehoord. Gewoon helemaal niks. Hier waren excuses toch echt wel op zijn plaats geweest. En het is ook onbegrijpelijk dat een bedrijf dat uitvaartverzekeringen verkoopt zo met nabestaanden omgaat.
In diezelfde tijd kwam er ook een bericht van de bibliotheek: omdat Jus achttien zou worden, zou de bibliotheek niet meer gratis voor hem zijn en of hij een abonnement wilde. Natuurlijk wisten ze daar niet dat hij overleden was en toen ik dat vertelde, kreeg ik netjes een bericht met condoleances terug. Die wisten wel hoe het hoorde.
Je kan het mensen niet kwalijk nemen als ze iets niet weten. Voor de meesten zal het even zo vervelend zijn als er op deze manier iets mis gaat. Maar soms is een doodsimpele 'sorry' in een e-mail al teveel gevraagd. Of zomaar toegeven dat er een fout gemaakt is of dat er sprake was van nalatigheid, blijkt ook erg lastig te zijn. En dat is gewoon jammer, want dat doet onnoemelijk veel pijn bij de getroffene(n).
Ik ga het nu weer laten rusten. Eergisteren heb ik er best wel veel last van gehad en toen ik gisteren op mijn werk kwam heb ik ook nog eens mijn verhaal tegen mijn collega's gedaan. En daarna heb ik gelukkig een fijne werkdag gehad.
Hierbij wil ik je een fijn weekend wensen!
Wat een vraag! Ik dacht eerst: niets, maar wacht, dat klopt niet. Ik heb er geen problemen mee als iemand over mij heen loopt, mij tekort doet, en pijn en verdriet doet. Maar, kom niet aan mijn dochter, dan komt het beest in mij los! Dat is ook wat er uiteindelijk toe heeft geleid dat ik de stap zette tot het aanvragen van echtscheiding, dat hij mijn dochter onheus ging behandelen. Dat pikte ik niet, en toen begon ik pas in te zien, wat hij mij al die jaren had aangedaan. En dat ik uit die situatie moest stappen.
BeantwoordenVerwijderenDe menselijke maat is zo belangrijk. Dat blijkt maar weer uit jouw verhalen. Wens jou ook een ontspannen en fijn weekend.
BeantwoordenVerwijderenSorry zeggen is voor sommige mensen niet te doen. Ik vind de fout erg, maar dat ze geen excuus maken nog erger.
BeantwoordenVerwijderenDenk dat dit soort fouten vaker gaat voorkomen naarmate alles veel vaker digitaal afgehandeld word. Vroeger gebeurde dat toch vaak via telefoontjes en dan kon je mensendirect aanspreken op hun fouten. Nu dat digitaal gaat is dat toch veel anoniemer en makkelijker voor degene die de fout maakt om dat naast zich neer te leggen. Mij valt op nu we bijvoorbeeld op het werk dingen via app doen dat er steeds slechter gecommuniceerd word. Dit vind ik een van de nadelen van de tegenwoordige techniek naast het feit dat het ook voordelen heeft.
BeantwoordenVerwijderenUh, niks. Denk ik. Al vind ik dansen wel heel gaaf.
BeantwoordenVerwijderenWat stom dat bedrijven zo reageren. En inderdaad: soms weten ze het niet en kunnen ze het ook niet weten, maar anderen weer wel.
Soms zie je mensen op facebook anderen feliciteren terwijl die mensen al overleden zijn. Je moet het natuurlijk ook maar net weten. Maar pijnlijk is het natuurlijk wel. Mooi dat er nu dan een optie is om de facebookpagina op 'ter herinnering aan' te zetten.
Ook na een dag kan ik niet bedenken wat het beest in mij los zou maken.
BeantwoordenVerwijderen