Mooi waren jullie reacties. Ook op de foto van Jus.
Het was een moeilijke dag gisteren en het lijkt ook wel of het ieder jaar moeilijker wordt. Eigenlijk begint dat al in de aanloop naar de sterfdag toe en denk ik steeds terug aan die laatste weken voor zijn dood: de open dag van het MBO die we bezochten, het theorie-examen voor de auto waar Jus voor de eerste keer voor slaagde, zijn eerste werkdag van zijn nieuwe baantje, het etentje met de familie waar we heen gingen, bepaalde uitspraken die hij deed...
⚘ ⚘ ⚘ ⚘ ⚘ ⚘ ⚘ ⚘ ⚘
Deze week is een behoorlijke emotionele achtbaan,
met
• de geboorte van mijn achterneefje.
• de sterfdag van Jus.
• de trouwdag van mijn ouders, die we na 65 jaar niet meer kunnen vieren nu mijn vader dood is.
• de verjaardag van onze oudste zoon.
⚘ ⚘ ⚘ ⚘ ⚘ ⚘ ⚘ ⚘ ⚘
Vraag van de dag: wat staat er op de laatste foto die je hebt gemaakt?
Deze minibieb die we tijdens het wandelen tegenkwamen:
Er zijn twee dagen in het jaar waarop manlief en ik niet zullen werken en geen afspraken maken en dat zijn de geboortedag en de sterfdag van Jus. Toch zijn we gisteren niet thuis gebleven, maar gingen we naar Veere toe.
En we gingen niet voor het stadje zelf, alhoewel we daar ook nog doorgelopen zijn.
Laatst vertelde iemand me dat je langs het Kanaal door Walcheren, tussen Veere en Middelburg, zo fijn kunt wandelen, op een jaagpad waar alleen voetgangers mogen komen. Dat leek me wel wat, maar omdat ik niet de hele weg langs het kanaal wilde lopen, stippelde ik de wandeling verder ook nog door de polder uit.
We begonnen de wandeling langs het kanaal, bij de sluis tussen het kanaal en het Veerse Meer.
De Grote Kerk van Veere, is een opvalland gebouw.
Over dat pad langs het kanaal was niets teveel gezegd. We kwamen een paar andere wandelaars tegen, maar verder was het er lekker rustig. Een jaagpad is een pad waar vroeger de boten door paarden voortgetrokken werden.
Langs het pad stonden bolders om boten aan te kunnen aanmeren:
En toen we het jaagpad verlieten om onze wandeling door de polder voort te zetten, zagen we in de verte de torens van Middelburg:
We liepen een stuk door een natuurgebied, met waterpartijen en veel grasland.
Eigenlijk had ik dit moeten filmen, zodat je het gegak van de ganzen gehoord zou hebben:
Ze maakten een hoop kabaal!
Wat een mooie naam voor een weg:
Na een rondje door de polder, liepen we ook nog over de stadswallen van Veere.
Molen De Koe stamt uit 1909.
Vanaf de wallen konden we ook het Veerse Meer zien:
En daarna gingen we Veere zelf nog even in.
Wij zijn al vaker in dit stadje geweest en vorig jaar heb ik nog het museum bezocht.
De kerk domineert echt wel het beeld van Veere. Het is dan ook een bijzonder bouwwerk.
Alleen vond ik dit niet mooi:
Wat een oerlelijke deur is er ingezet. Ik ben op zoek gegaan naar hoe het vroeger was en op de website van Zeeuwse Ankers
(klik) kwam ik deze foto tegen:
Met het restaureren zijn ze toch wel bij de basis willen blijven, maar ik vond die moderne deur totaal misstaan in dat oude gebouw.
Ik begon mijn verhaal over Veere met de laatste foto die ik gemaakt had, de foto van de minibieb. En dit was de laatste foto die manlief maakte:
Terwijl wij niet gingen werken op de sterfdag van Jus, ging zoonlief wel de hele dag naar zijn werk toe. En ook dat kan ik me voorstellen. Hij wilde juist wel de afleiding van zijn werk hebben.
Ik ben de hele dag moe geweest en had hoofdpijn. Emoties doen veel met een mens...
Ja dat kan ik me erg goed voorstellen mevrouw w, heftig zo'n dag,
BeantwoordenVerwijderengoed dat je samen op stap bent gegaan dan heb je toch n beetje afleiding en denk je misschien even een minuutje niet aan het ongeluk, alhoewel dat moeilijk voor te stellen is...
lieve knuffel
xxx
Goed hoe jullie met je verdriet omgaan en dat je er hier over schrijft. Niet weggestopt omdat het lastig is (voor ons). Maar ook onderdeel van het leven. Warme groet.
BeantwoordenVerwijderenJe schreef al eerder het wandelen zoveel voor jullie heeft betekend de afgelopen jaren.
BeantwoordenVerwijderenDan is een mooie wandeling op zo'n dag natuurlijk het beste wat je kan doen. Beiden met je eigen gedachtes en ook samen. Ook mooie wandeling en water is altijd troostend.
Mijn laatste foto is van een schilderij wat we hebben gekocht en de foto gestuurd naar de kinderen.
Lieve mevrouw W. gisteren je blog gemist, wel teruggekeken. Heel veel sterkte gewenst en veel liefs. Weer even niets anders te zeggen.
BeantwoordenVerwijderenZo mooi hoe jullie elkaar volledig vrij laten in het beleven van de geboorte- en sterfdag van Jus, jij en je man wandelen, Wes aan het werk. In mijn directe omgeving meegemaakt hoe dat ook anders (fout) kan gaan. Bewonderenswaardig dat je zelfs op zo'n zware dag oog hebt voor je omgeving. Sterkte in deze extra zware week.
BeantwoordenVerwijderenWat een mooie wandeling hebben jullie weer gemaakt.
BeantwoordenVerwijderenMijn laatste foto heb ik zojuist gemaakt, tijdens onze wandeling, veel sneeuwklokjes aan een slootkant.
De natuur kan zo helend zijn.
BeantwoordenVerwijderenKan me voorstellen dat zo'n dag uitputtend is. En dat het steeds moeilijker wordt, want er is steeds langer geen zoon meer.
BeantwoordenVerwijderenMijn laatste foto is een bevestiging die op mijn scherm verscheen nadat ik een formulier op een website invulde. En da's maar goed ook, want ik heb nog geen bevestigingsmail ontvangen.
Knuffel ..
BeantwoordenVerwijderen