Dat een beertje van drieënhalf centimeter zoveel teweeg kon brengen, had ik niet verwacht...
Twee dagen geleden schreef ik over het beertje dat ik naar mijn moeder op had laten sturen. Gistermiddag stuurde mijn zus het volgende bericht:
Ach gossie toch!
Als het niet teruggevonden zou zijn dan had ik uiteraard een nieuwe voor haar gekocht (ik zou de hele voorraad beertjes nog voor haar opkopen), maar dan zou het toch anders geweest zijn.
Vanmorgen mocht ik een uurtje naar mijn moeder toe, weer helemaal ingepakt in beschermende kleding. Het doosje met het (echt piepkleine) beertje lag op haar tafel. In tranen vertelde ze dat het beertje opeens weg was en dat dit net de druppel voor haar was geweest in deze moeilijke tijd. Ze was ontroostbaar geweest. De nachtzuster bleek het per ongeluk in haar zak gestoken te hebben. Ze bracht het beertje terug en ze had ook nog een bos rozen voor mijn moeder meegebracht, om het een beetje goed te kunnen maken. Eind goed al goed dus. Maar bij mijn moeder zat het hele voorval nog steeds erg hoog.
🐻🐻🐻🐻🐻🐻🐻🐻🐻🐻
Eergisteren kreeg ik een telefoontje van een collega: ze vroeg waar ik dat beertje gekocht had. Ik had op mijn werk een screenshot van het beertje laten zien. De collega wilde een beertje bij iemand laten bezorgen die corona heeft.
🐻🐻🐻🐻🐻🐻🐻🐻🐻🐻
Hierbij zal ik nog een keer de website doorgeven, waar ze deze beertjes en nog andere leuke dingen verkopen:
En nee, ik heb geen aandelen... Ik kwam deze website ook zomaar tegen.
De nachtzuster bleek het per ongeluk in haar zak gestoken te hebben????? Raar hoor!!! Gelukkig dat de beer weer terecht is!
BeantwoordenVerwijderenEerlijk gezegd vonden wij het ook een beetje een vreemd verhaal. En het is vreselijk jammer dat ze mijn moeder hier bewust of onbewust heel veel verdriet mee gedaan heeft.
VerwijderenHier sluit ik me helemaal bij aan. Laten we hopen dat het onbewust was. Ik hoop dat je moeder er niet te lang last van houdt, en het geluk dat het beertje weer terecht is boven het verdriet om het verlies uitsteekt.
VerwijderenJa dat is op z'n minst raar te noemen. En het moet heel naar zijn geweest voor je moeder, dat kan ik me zo goed voorstellen
BeantwoordenVerwijderenWat vervelend.Het kan ,per ongeluk in haar zak gestoken.Maar er verdwijnt heel wat uit de kamers van verzorgingstehuizen bv.Een tante raakte alsmaar mooie kleine dingen kwijt, dat was niet 'per ongeluk'.
BeantwoordenVerwijderenJa een ander beertje zou echt heel anders zijn geweest.
BeantwoordenVerwijderenRaar verhaal zo maar per ongeluk iets meenemen
Wat een ontroerend verhaal en ik wilde je al vragen of ik de link mocht van het beertje. Wat mooi dat je moeder het weer terug heeft en er zoveel troost uit haalt.
BeantwoordenVerwijderenFijn dat het beertje toch weer boven water is gekomen. Al blijft het wel een verhaal met een raar luchtje. Ik snap helemaal dat jouw moeder er van slag van was, het troostbeertje wat opeens ook nog weg was. Je bent een lieve dochter.
BeantwoordenVerwijderenOh...en het beertje; enorm schattig!!
He gats wat vervelend. Ik zou ook een beetje rare gevoelens hebben wat de nachtzuster betreft. Dat maakt het nog vervelender. Gelukkig kwam het goed!
BeantwoordenVerwijderenMisschien viel het ergens tussenuit bij de nachtzorg, naar toillet brengen of zo, en stak ze het even in haar zak om het zo weer terug te leggen. Het is zo klein en licht dat je het niet voelt. Blij dat het weer terug is.
BeantwoordenVerwijderenWat een schattig beertje trouwens. Ik wil je bedanken voor de link. Ik heb hem gisteren naar iemand van wie ik veel houd gestuurd die het erg moeilijk heeft.
Inderdaad een wonderlijk verhaal van die nachtzuster.. Gelukkig dat het terug is, maar dat neemt niet het verdriet van je moeder weg natuurlijk...
BeantwoordenVerwijderenWat ontzettend lief! Van je moeder, van jou, van de nachtzuster.
BeantwoordenVerwijderenIk ben al gaan kijken op de website, leuk!
Gelukkig heeft je moeder haar troostbeertje terug.
BeantwoordenVerwijderenZoveel leuke spulletjes op de website!