dichtbij

Voor gisteren had ik een raambezoek met mijn ouders geregeld, maar een paar dagen nadat ik die afspraak vast had laten leggen, kreeg ik het bericht dat mijn ouders bezoek mochten hebben van één persoon, zonder glas ertussen. Ik vroeg aan mijn broers en zus of zij interesse hadden, maar die wilden niet en daarom vroeg ik voor mezelf dit bezoek aan. Omdat dit bezoek vandaag zou zijn, gingen mijn zus en haar man gisteren naar het raambezoek toe, wat ik eerst voor mezelf geregeld had. 

Vanmorgen bij het verpleeghuis werden me eerst een aantal vragen over mijn gezondheid gesteld en werd mijn temperatuur opgemeten. Daarna werd ik naar de kamer van mijn moeder gebracht en mijn vader kwam daar ook gelijk heen. Ik mocht een uurtje blijven. Natuurlijk moesten we anderhalve meter afstand houden, maar dat was goed te doen. Ik heb koffie voor ons gezet en we hebben gekletst totdat het uur voorbij was en ik weer opgehaald werd. Alleen door het verpleeghuis zwerven mocht niet en daarom was er begeleiding.

Het was twaalf weken geleden dat ik bij het verpleeghuis binnen geweest was en het was fijn om mijn ouders te spreken zonder glas ertussen of alleen maar door de telefoon. Het was ook leuk om alle verzorgenden weer op de gang tegen te komen, want in een jaar tijd leer je iedereen toch wel een beetje kennen. 

Na het bezoek ging ik naar de plaatselijke supermarkt om fruit en daar was het me toch druk! Ik ben wel naar binnen gegaan, maar ik vond het eigenlijk niet prettig. Het was dat ik zonder fruit zat, want anders had ik misschien wel gewoon rechtsomkeer gemaakt. 

De grenzen met België zijn weer open, maar dit heeft hier vandaag niet voor een extreme drukte gezorgd. Wel kwamen veel Belgen om boodschappen, waar ik dus wel iets van gemerkt heb. In de populaire winkelplaatsen Hulst en Sluis was het in de winkelstraten wel drukker, maar het was er niet overvol. Chapeau dus voor onze zuiderburen 👍