van de hak op de tak

Bijna een jaar geleden ging ik in mijn huidige team aan het werk, na maandenlang in een lichte depressie gezeten te hebben en na drie maanden thuis zitten met een burn-out. Het heeft daarna nog een hele tijd geduurd voordat ik me weer een beetje goed voelde, maar ik weet zeker dat de goede band met mijn collega's me er voor een groot deel doorheen gesleept heeft. We hebben allemaal al het nodige meegemaakt in ons leven en er is begrip voor elkaars situatie. Toen ik vorige week vakantie had, ben ik best wel moe geweest en ik was blij dat ik even tot rust kon komen, waardoor ik maandag weer met een volgeladen batterij aan het werk ging. Op het werk is het druk en soms breekt dat op, maar teruggaan naar die lieve collega's is dan ook weer fijn.

Dat depressieve gevoel blijft op de loer liggen. Soms voel ik het dagen- of wekenlang en soms is het weer even weg. Ik heb dat vroeger nooit gehad, maar nu is het iets wat helaas bij me hoort. Er is teveel gebeurd, waardoor er bij mij niet veel rek meer in zit en mijn emmertje sneller overloopt dan voorheen. 

Vandaag moest ik de botdichtheid van mijn heup en rug laten opmeten. Mijn heupen en rugwervels werden gescand en volgende week(ik kan zelf niet eerder) ga ik naar de huisarts om de uitslag. Toevallig brak een oud-klasgenoot van me haar arm afgelopen weekend. Misschien heeft ze ook wel botontkalking. Zou kunnen. We zijn van dezelfde leeftijd.

Toen ik vanmorgen om half acht naar het ziekenhuis reed was het druk op de weg. Anderen waren op pad naar hun werk en ik reed lekker met de stroom mee. Ik hou wel van een beetje tempo. Na het ziekenhuis ben ik boodschappen wezen doen en in de supermarkt was het juist heerlijk rustig. Het was nog vroeg en het was slecht weer en dat zal wel in mijn voordeel gewerkt hebben.

Een paar weken geleden zei ik tegen zoonlief, die de vloerbedekking op zijn slaapkamer beu was, dat hij dan maar laminaat moest leggen. Hij ging om laminaat en samen met manlief ging hij daar mee aan de slag. Inmiddels hebben de mannen ook de vloerbedekking in onze slaapkamer en op de overloop vervangen voor laminaat. Het is er mee opgeknapt. Alleen op de slaapkamer van Jus zal de vloerbedekking voor altijd blijven liggen, tenminste zolang wij hier wonen. Er wordt ons weleens gevraagd wat we met zijn spullen gedaan hebben na zijn overlijden en we hebben gewoon al zijn spullen en kleren nog. Alles ligt nog op zijn slaapkamer of staat in de schuur en we blijven daar van af. Het staat niet in de weg en daarnaast kunnen we het niet over ons hart verkrijgen om iets van hem weg te doen.

De afgelopen dagen ben ik ook nog met wat naaiwerk bezig geweest. Ik heb een saaie grijze trui genaaid, niets bijzonders eigenlijk en ook niet bijzonder genoeg om hier te laten zien.

Door mijn naaiwerk heb ik altijd veel restjes stof over. De effen stukjes bewaar ik, want die kan ik nog voor het afwerken van een hals of zak gebruiken. De stukjes stof met print gaan altijd naar een vriendin toe. Zij zoekt stukjes stof die met elkaar matchen bij elkaar en daar maakt ze vervolgens weer shirts van. Een soort mozaïekshirts zijn dat en ik vind het altijd erg leuk om haar een shirt te zien dragen van allemaal herkenbare lapjes stof.

Mijn patroonbladen doe ik niet zo snel weg. Ik heb nog bladen uit 2004 waar ik ook nog regelmatig iets uit maak. Hieronder staat een heel klein deel van mijn patroonbladen:

Dit bericht was misschien een beetje van de hak op de tak. Soms wil ik best wel van alles vertellen, maar dan is dat te weinig om een heel bericht mee te vullen en daarom spaar ik dat op zodat ik er één bericht mee kan maken. 

Hierbij wil ik je een fijne dag wensen.