Kroatië -1-

 Een week of vijf geleden moesten er eindelijk eens een paar knopen doorgehakt worden: we hadden bijna vakantie en we wisten niet waar we heen wilden en ook niet of we met de caravan zouden gaan of een appartement gingen huren. Ik opende Maps op mijn laptop en keek een beetje rond en toen viel mijn oog op Kroatië. Het was een land dat wij niet kenden, maar hoe meer we erover lazen, hoe meer zin we kregen om daar heen te gaan. 

We bespraken met zoonlief, die niet mee wilde, hoeveel dagen we weg zouden blijven en om de reistijd te beperken besloten we om met het vliegtuig gaan. We vlogen vanaf Eindhoven naar Zadar in Kroatië en aan de rand van Zadar vonden we een mooi appartement. Op één avond werd alles beslist en geboekt: de bestemming, het vliegtuig en het appartement. 

Vorige week bracht zoonlief ons naar het vliegveld van Eindhoven toe en toen hij ons daar afgezet had en we afscheid namen, had ik best wel een brok in mijn keel. Daar ging hij. Daar gingen wij. Tijdens onze vakantie hebben we steeds contact met elkaar gehouden: de ene keer stuurde hij als eerste een berichtje, de andere keer was één van ons dat. Ik heb halverwege de vakantie wel even in een dip gezeten: ik had last van mijn darmen (Ziekte van Crohn) en ik miste mijn kinderen: de oudste die alleen thuis was en de jongste die er niet meer is (dat verdriet om onze jongste is altijd aanwezig, maar op sommige momenten slaat het echt genadeloos toe).

Maar enfin, we hebben een hele goede vakantie gehad. Dat zeker. Het was warm in Kroatië: overdag hadden we temperaturen van tussen de 30 en 38ºC en de nachten koelden niet verder af dan naar 26ºC. We hadden gelukkig een airco in ons appartement, maar op de slaapkamer bleef het helaas erg warm. De temperatuur van het zeewater was heerlijk en we hebben veel gezwommen. Ik had mijn zwembril meegenomen en ik heb heel wat vissen in het heldere water zien zwemmen.

We bezochten de steden Zadar, Šibenik en Nin.

Zadar gezien vanaf het water:

Bovenstaande foto nam ik in de buurt van ons appartement.

Zadar is een redelijk grote stad. Er zijn aan de rand van de stad grote winkelcentra en ze hebben er ook winkels als C&A, H&M en Zara.

Wat direct opviel was de kleur van het zeewater: ik geloof niet dat ik al eerder zo'n mooie blauwe kleur zee gezien had. 

De oude stad Zadar is gevestigd op een eiland. Er zijn oude gebouwen, archeologische opgravingen en smalle straatjes.

De Kerk van St. Donatus stamt uit de 9e eeuw:

We zijn een paar keer 's avonds naar de oude stad geweest om een hapje te eten en om te wandelen langs het water.

We bezochten de stad Šibenik en daarover schreef ik vorige week al dat ik als een blok voor deze stad viel. Ik was helemaal weg van de stad die tegen een heuvel aangebouwd was en waar je door talloze smalle straatjes kon dwalen:

We bezochten de Burcht van St. Michael:

We hadden een mooi uitzicht over het water en de de eilanden voor de kust

en op de andere burcht:

Ik liet vorige week al een foto vanaf het water van de stad zien, maar omdat ik er zelf geen genoeg van krijgen, plaats ik er nog een foto van:

We gingen naar het kleine stadje Nin en dat vonden wij eigenlijk niet zo heel erg spectaculair. Door alle beschrijvingen die we ervan gelezen hadden, stelden we ons er misschien teveel van voor. 

De kleinste kathedraal ter wereld staat in Nin en stamt uit de 9e eeuw:

De kathedraal werd bewoond door een zwaluwfamilie. De foto hieronder nam ik met de telelens en omdat die eigenlijk te zwaar voor me is, is de foto helaas iets bewogen:

We liepen nog een stukje langs het water. 

En na een lunch bij een visrestaurant genuttigd te hebben, verlieten we Nin. 

Tijdens onze vakantie bezochten we een aantal Nationale parken en daarover zal ik een andere keer vertellen, want anders wordt dit bericht veel te lang. Vandaag waren eerst de steden aan de beurt. 

Gisteren haalde zoonlief ons ook weer van het vliegveld op. We hadden elkaar veel te vertellen.

Diep geraakt was ik door een berichtje van mijn moeder. Ik schreef haar, voordat we Kroatië verlieten,  dat we een goede vakantie gehad hadden en vast vele kilo's aangekomen waren door alle ijsjes die we gegeten hadden. Mijn moeder reageerde als volgt terug:

Kinderen wat ben ik blij met dit bericht, die kilo's is niet erg als je maar weer blij kunt zijn en kan genieten van de gewone dingen.

En zo is het maar net! Dat verdriet, dat blijft. Het gemis wordt in plaats van minder alleen maar meer. Maar toch is er ook weer plaats om te kunnen genieten.