Zaterdag liet ik een foto zien van wat Jus geschreven had, over wat hij wilde worden als hij later groot zou zijn. Die tekst komt uit een boekje dat hij in groep 5 gemaakt had. Het was een boekje dat ieder kind moest maken, met foto's en uitleg vanaf het eerst levensjaar tot en met dat hij/zij negen jaar was. Onze oudste had dat boekje ook moeten maken en op de vraag wat hij later graag wilde worden, wist hij blijkbaar geen antwoord:
En eigenlijk verbaast me dat nou niks, want hij wist het later op het voortgezet onderwijs nog steeds niet. Bij Jus was het eigenlijk al vrij snel duidelijk dat hij timmerman of monteur of lasser ofzo zou worden. En zodra hij op het vmbo kwam wist hij vanaf de brugklas al welke richting hij uitwilde. Toen onze oudste het voortgezet onderwijs verliet wist hij het nog steeds niet en daardoor koos hij voor een studie die hem bij nader inzien toch niet lag, maar zijn tweede keus bleek wel veel beter bij hem te passen. En nu zit hij gewoon op de juiste plaats. Het antwoord van Jus dat hij graag honderd wilde worden, heeft natuurlijk niks met een beroep te maken, maar als hij op die leeftijd een beroep had opgeschreven dan was het hoogstwaarschijnlijk timmerman geweest.
Toen ik na de mavo verder ging leren wist ik, net als onze oudste, eigenlijk ook niet wat ik nou precies wilde. Bij toeval kwam ik in de zorg terecht en de laatste dertien jaar doe ik werk waar je helemaal niet voor geleerd hoeft te hebben. En dat is niet erg, want ik doe het werk graag en ik vind het contact met de cliënten fijn. Dat ik onder mijn niveau werk en geen topfunctie en geen groot salaris heb, maakt voor mij niet uit. Deze baan heeft alles wat ik graag wil. Laat mij maar poetsen en lekker kletsen met de cliënten.
Toen ik dertien jaar geleden tegen mijn ouders vertelde dat ik huishoudelijk werk zou gaan doen, zei mijn moeder: "Jij? Ik dacht dat je daar te luxe voor was." Ik moest daar toen best wel om lachen en nu nog steeds. Ik heb ook geen idee hoe ze daar nou toch bij kwam. Ik zie mezelf nou niet echt als een luxepoppetje, maar die reactie van mijn moeder zal ik nooit vergeten.
Fijne dinsdag!
Fijne dinsdag!
Wat is een goede baan? een baan waar je met plezier naartoe gaat en waar je andere mensen blij kunt maken?
BeantwoordenVerwijderenOf is het een baan waar je veel verdiend waardoor anderen tegen je opkijken of je op zijn minst serieus nemen maar waar je niet weet waar je het zoeken moet van de stress?
Ik weet het antwoord. fijne dag.
Het valt ook niet altijd mee om je levenspad te kiezen vind ik. Sommige hebben al jong een bepaalde richting in hun hoofd, anderen worstelen echt.
BeantwoordenVerwijderenWerk doen dat je graag doet is zó belangrijk. Lang niet iedereen heeft dat geluk.
BeantwoordenVerwijderenWat grappig dat je moeder jou als een luxepoppetje zag! Mijn moeder zag mij vroeger als onhandig en lui. Ze had niet door dat ze me nooit de kans gaf iets te doen. Gelukkig kreeg ze later wel door dat ik niet onhandig en maar een beetje lui was 😉
BeantwoordenVerwijderenIk heb nooit geweten welk beroep ik moest kiezen en heb geen ‘echt vak’ geleerd. Altijd, gelukkig met plezier, op kantoor en in winkels gewerkt. Daarna 30 jaar in ons eigen bedrijfje.
Zoon wilde altijd kok worden. Maar werd uiteindelijk,na eerst een verkeerde keuze te hebben gemaakt, automonteur. Nu is hij procesoperator, gaat weer naar school en zegt, als ik op pap en jou lijk, zal ik nog wel wat andere beroepen leren.
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat hij op ons lijkt.
Ik zie wel wat hij allemaal nog gaat doen. Ik zie wel, wat ik nog allemaal ga doen.