kostbaar

Vanmorgen om acht uur trok ik de deur achter me dicht en ging ik een rondje wandelen. Lekker vind ik dat, zo vroeg. Ik doe dat wel vaker. Als het in de zomer een warme dag gaat worden, durf ik zelfs nog wel een uurtje vroeger te gaan wandelen. 

Het was vanmorgen rustig op de weg: op een paar auto's en een groepje wielrenners na, ben ik niemand tegengekomen. 

Vanmiddag ben ik weer met mijn moeder met de rolstoeltaxi naar mijn vader geweest. De volgende keer dat ik weer kan, is pas over twee weken. In tussentijd moeten mijn broers en zus maar zorgen dat mijn moeder naar mijn vader toe kan. Ik hoop dat het goedkomt en dat mijn moeder niet zelf van allerlei dingen gaat ondernemen die ze eigenlijk niet meer kan. 

De afgelopen dagen zijn er bij verschillende ongelukken veel jongeren in het verkeer om het leven gekomen. Het is verschrikkelijk allemaal en het spookt steeds door mijn hoofd. Het is zo triest dat ze nooit hun dromen meer kunnen waarmaken. En het is vreselijk voor de nabestaanden, die nu midden in een nachtmerrie terecht gekomen zijn. 

Toen onze Jus overleed, stuurde iemand ons een boeket bloemen en op het kaartje dat er bij zat, stond de volgende tekst: 'hoe kostbaar is een kwetsbaar mens'. Ik vond dat heel erg pakkend. Pas maanden later zocht ik die tekst op internet op en vond toen uit dat het de titel van een gedicht van Okke Jager was. 

Hoe kostbaar is een kwetsbaar mens

Verraadt ons aller angst zich niet
in wie het leven weerloos liet?

De glasglans stemt de blazer mild.
De kaarsvlam vormt de hand tot schild.

De krokus wijst beton zijn grens.
Hoe kostbaar is een kwetsbaar mens.

Tja, hoe kostbaar is een kwetsbaar mens... Heel erg kostbaar. Ieder mensenleven is kostbaar.