intro

Mijn naam is...

Mevrouw W. (Bijgewerkt op 14-03-2024) Een bekende in blogland, ook al is het alweer een aantal jaren geleden dat ik met mijn vorige webl...

maandag 17 december 2018

weekend weg

In december 2015 ging ik samen met mijn kinderen en een schoonzus met haar twee kinderen een weekend naar Euro Disney toe. Een jaar later, in 2016, moesten wij voor die schoonzus en haar gezin een surprise voor Sinterklaas maken en ik stortte me op het maken van de Davy Crockett Ranch, want daar hadden we tijdens het weekend naar Euro Disney overnacht:


Als cadeau zat er een spaarpot bij met wat kleingeld erin, want we hadden afgesproken om twee jaar later, in 2017, weer samen naar Euro Disney te gaan, maar daar moest wel voor gespaard worden. Maar ja, 2017... dat werd het hem niet. In 2017 overleed Jus en we hadden geen van allen zin om te gaan. Logisch natuurlijk. We stelden het daarom een jaar uit. 

Afgelopen vrijdag trokken onze oudste en ik om zeven uur 's morgens de deur achter ons dicht en haalden we schoonzus en haar kinderen op en daarna reden we naar Parijs toe, voor drie dagen pretpark. Onze oudste reed, want dat zag ik niet zitten en niet omdat ik dat niet durf (drie jaar geleden heb ik wel gereden) maar omdat ik na de burn-out nog steeds heel erg moe ben. Als je dan 400 km moet rijden en daarna gelijk een halve dag in een pretpark moet rondsjouwen, met al die indrukken en prikkels en samen met een druk neefje en nichtje, dan kun je me gelijk helemaal opvegen. Maar zoonlief vond het niet erg om te rijden en ik lette evengoed wel op de weg.

Net als drie jaar geleden hadden we nu ook weer een chalet gehuurd op de Davy Crockett Ranch. Bij ons arrangement zat deze keer een ontbijt en dat hadden we toen niet. En we bleken nu ook warme maaltijden te krijgen en dat wisten we niet, dus dat was een aangename verrassing. 

Zoals je kunt zien hadden we de vrijdag, toen we aankwamen,  prachtig weer:


Toch werd het al vrij snel bewolkt, maar het bleef wel droog. Het was wel koud.
Zaterdag was het steenkoud en bewolkt, maar de verwachtte regen kwam gelukkig pas aan het einde van de middag. 
Zondag was het erg vochtig, maar gelukkig was het toen niet zo vreselijk koud meer.


Veel foto's nam ik niet. Mijn camera had ik lekker thuis laten liggen, want ik vond het niet nodig om daar al die dagen mee rond te lopen.


Vrijdag viel het met de drukte wel mee, maar zaterdag en zondag was het enorm druk. De wachtrijen voor de attracties waren lang, maar ach... we vermaakten ons toch wel. Het is iets wat er bij hoort en waar je toch rekening mee houdt. 


Zoonlief, neefje en ik gingen voor de spannende attracties. Drie jaar geleden durfde neefje nog niet overal in, maar inmiddels is hij dertien jaar en vindt hij achtbanen en andere snelle attracties leuk. Schoonzus en kleine nichtje deden af en toe wat minder enge attracties, maar we hebben ook heel veel samen gedaan. 

Af en toe was het wel lekker om even binnen in een theater in de warmte naar een show te kijken:


En in al die vele winkeltjes hebben zoonlief en ik helemaal niks gekocht. Het is er vreselijk duur en wat moet je met al die spullen...? Aan ons is het allemaal niet besteed. 
Maar af en toe een foto nemen is wel leuk:



Voor dit weekend hebben we flink moeten sparen en vorige week heb ik heel veel volle spaarkaarten bij de Plus ingeleverd, zodat ik een extra zakcentje had.

Ik heb twee uur lang zegeltjes geplakt.
Voor iedere volle spaarkaart krijg je 6 euro. In het pretpark zelf gaf ik niet zoveel uit, maar de tolweg en de benzine moesten uiteraard ook betaald worden (schoonzus en ik deelden de kosten). Met het geld dat ik voor mijn ingeleverde spaarkaarten kreeg en met wat ik dit weekend uitgegeven heb, heb ik redelijk quitte gespeeld en ik vind dat ik dat keurig gedaan heb.

Van tevoren heb ik enorm tegen dit weekend op gezien. Er waren moeilijke momenten en gedachten aan drie jaar terug, toen Jus er nog bij was. Bij de herinneringen die we ophaalden kwam hij natuurlijk regelmatig ter sprake. Ik zag er ook tegenop omdat ik nog steeds erg moe ben en wat dat betreft was het echt een loodzwaar weekend. We zijn zaterdagavond ook eerder uit het pretpark weggegaan omdat het niet meer ging. Terwijl de anderen die avond gezellig spelletjes aan het doen waren, lag ik al om half negen met een slaappil in bed. Vandaag en morgen heb ik vrij, zodat ik goed kan uitrusten, want dat is wel nodig. 

We hebben het goed en gezellig gehad en misschien gaan we over een paar jaar weer. Toch durfden schoonzus en ik daar nog niet echt een afspraak over te maken. Er kan in een paar jaar tijd heel veel gebeuren, dat hebben we nu wel gezien. 

6 opmerkingen:

  1. Wat goed dat je toch gegaan bent, dapper ook. Rust maar goed uit vandaag en morgen

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dit is wat ik noem de confrontatie aangaan. En daar is heel veel moed voor nodig. Respect!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Heel veel respect voor jullie allemaal, dat je dit aandurfde, de moed kon opbrengen om dit uitje toch te doen met elkaar. En naast de vele herinneringen die jullie ophaalden, hebben jullie ook weer nieuwe, ongetwijfeld dierbare herinneringen geschapen. Rust deze dagen maar lekker uit. En nogmaals: respect voor jullie allemaal!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Zelfs het meerijden kost mij altijd vele energie dus jou waarschijnlijk ook. Ik weet niet zo goed wat te zeggen. Wat moet het confronterend voor jullie geweest zijn maar inderdaad heel knap en moedig dat jij en je zoon dit toch gedaan heb. Rust nu maar goed uit. Heel veel liefs.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik vind het superknap dat je toch gegaan bent want ik kan me voorstellen hoe confronterend het moet zijn zo zonder Jus. Knap dat je het leven, ondanks dat het gestopt is, toch weer door laat gaan. Ook voor je andere zoon, jezelf en de rest om je heen is dat fijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Sluit me helemaal aan bij bovenstaande commentaren. En hoop dat je hiervan nog lang mag nagenieten.

    BeantwoordenVerwijderen