Het zit er weer op en we zijn er moe van. Dit zijn van die dagen, of liever gezegd weken, die emotioneel erg zwaar zijn en veel energie kosten.
Eerste kerstdag waren we naar mijn schoonmoeder toe en ze had, samen met een schoonzus, een mooie maaltijd in elkaar gedraaid. Het was gezellig en voor manlief, zoonlief en mij waren er een paar moeilijke momenten. Zo kregen alle kleinkinderen een mooi cadeau van mijn schoonmoeder en dat was wel even slikken. Wat had ik dat onze Jus ook gegund, hij zou er ook zo blij geweest mee zijn.
Vandaag was het kerstdiner van mijn ouders en nee, ik ging daar niet met lood in mijn schoenen heen. Ik had me voorgenomen om er niet tegenop te zien, want waarom zou ik? Die anderen, die hadden misschien meer reden om dat te doen, ik niet. Maar het is goed gegaan hoor. Ik zat een eind van die anderen vandaan en ik heb voornamelijk met mijn nichtje en haar vriendin gepraat. Mijn oudste broer zocht af en toe contact met me, maar dat was om over koetjes en kalfjes te praten. En mijn zus zei, toen we weggingen, dat het goed van me geweest was om een bericht rond te sturen.
Mijn broers en zus hebben (voor de eerste keer in al die jaren) onze ouders opgehaald en ook weer naar huis teruggebracht. Ik had ze van tevoren via de app al bedankt en dat heb ik vandaag niet nog eens gedaan. In al die jaren dat ik voor mijn ouders zorgde, was het alleen mijn zus die me wel eens bedankte voor alles wat ik voor onze ouders deed. Nooit kon er verder een bedankje af en na alle commotie van de laatste tijd is er niemand die zijn of haar excuses aan mij aangeboden heeft.
Toen we weer thuis waren heb ik mijn ouders een berichtje gestuurd om ze te bedanken voor de gezellige middag en het lekkere eten. Ik had ze al bedankt toen we naar huis gingen, maar door alle drukte ontgaat ze wel eens iets en daarom stuur ik later altijd nog een berichtje.
Volgende week komen er dagen aan die nog moeilijker zullen zijn dan de kerstdagen en die ik het liefst van al helemaal over wil slaan: oud- en nieuwjaar. Als het aan mij ligt ga ik op oudejaarsavond en op nieuwjaarsdag de deur niet uit. Wat manlief precies wil, weet hij nog niet. We kunnen er gelukkig nog een paar dagen over nadenken en we hoeven natuurlijk niet per se hetzelfde te doen.
Gelukkig hebben we nu eerst een paar gewone dagen om een beetje bij te komen.
Je bericht heeft dus zijn werk gedaan, gelukkig dat dat deel zo goed is gegaan, hopelijk zijn ze ook de komende tijd wat meer genegen hulp te bieden.
BeantwoordenVerwijderenFijn dat je het etentje min of meer relaxt bent doorgekomen. Neem de komende dagen lekker rust, en doe met de jaarwisseling ieder, wat hem/haar goeddunkt, en wat ieder wil doen.
BeantwoordenVerwijderenWat fijn dat alles redelijk goed verlopen is! Het gemis van jullie zoon blijft doorgaan ook al wordt je honderd maar na jaren schijnt het minder scherp te worden. Ik spreek niet uit ervaring maar de woorden zijn van mijn lievelings tante. Zij verloor haar dochtertje van drie en een van haar zoons. Sterkte mevrouw W.
BeantwoordenVerwijderenWat fijn dat het rustig verlopen is en ook voor je ouders is dat heel prettig natuurlijk .Nog even en dan is dat hele feest gedoe weer voorbij .Ik hoop dat je de komende dagen even een klein beetje rust kunt vinden .
BeantwoordenVerwijderenSterkte en een lieve groet ,Elisabeth
Fijn dat de kerstdagen op zich redelijk goed verlopen zijn. Ik kan me voorstellen dat het moeilijke dagen zijn. Sterkte!
BeantwoordenVerwijderennicole@huisvlijt