Onze oudste is weer thuis en hij had een heleboel mooie verhalen over zijn vakantie in Spanje. Ik ben blij dat hij een goede vakantie gehad heeft. En ik ben blij dat hij terug is.
Vrijdag wijzigden de plannen: in plaats van zaterdagmorgen aan de terugreis te beginnen en ergens onderweg te overnachten, besloten de jongens om vrijdag aan het eind van de middag al te vertrekken en gelijk maar in 1x door te rijden.
En ik vond het niks.
Maar goed, ik moest het er maar mee doen.
Om 8 uur gistermorgen ging de telefoon van manlief. Het was een voor mij onbekend nummer, maar omdat manlief deze telefoon ook als werktelefoon gebruikt, nam ik niet op. Daarna ging de telefoon nog een keer en daarna nog een keer. Ik kreeg er de zenuwen van en heb manlief wakker gemaakt. Gelukkig bleek het met zijn werk te maken te hebben en niet met onze zoon.
Maar ik stond inmiddels te trillen op mijn benen.
De rest van de morgen was ik bang en verdrietig. Zo zie je maar weer hoe bepaalde dingen er bij mij inhakken. Hoe erg het trauma op kan spelen, want er komt dan opeens heel veel terug. Het is niet eens de gedachte aan wat er mis kan gaan, maar het is een gevoel waar ik geen macht over heb. Het zit in mijn lijf.
Rond de middag stuurde zoonlief gelukkig een berichtje: ze waren al voorbij Parijs en ze moesten 'nog maar' 270 km. Ze hadden onderweg in Spanje heel veel regen gehad en in Zuid-Frankrijk potdichte mist en ze hadden lange tijd in een file gestaan. Maar het einde van de rit van 2000 km was in zicht en om 3 uur gistermiddag reed hij onze oprit op. Wat waren we blij!
Hij is zeker 2 uur lang over zijn vakantie aan het vertellen geweest. En manlief en ik kregen beiden een Spaanse mok van hem. En we gingen om frietjes bij de plaatselijke snackbar om te vieren dat hij er weer was.
Ik heb hem gemist.
En wat hou ik van hem!
Dat is heerlijk! Wat zul je opgelucht zijn. En zo'n telefoontje, dat is echt verschrikkelijk. Dat kan ik me zo voorstellen. Zelf ben ik altijd een beetje bang als de telefoon gaat. Dat is ontstaan na een slecht bericht. En dan was mijn bericht nog lang niet zo ellendig als het jouwe
BeantwoordenVerwijderenDan zit de schrik er ook goed in hè? Dat zit dan gewoon voor de rest van je leven in je systeem.
VerwijderenIk heb ook wel eens om 3 uur 's nachts een telefoontje gehad. Toen was de kleinzoon van de oppasmoeder van de kinderen overleden. Dat was ook zoiets.
Wat fijn lieve M dat het allemaal goed gegaan is en dat de vakantie geslaagd is. Zit hier met een glimlach te lezen.
BeantwoordenVerwijderenLeuk om te lezen. Dank je wel.
VerwijderenHet is trouwens geen M maar W. De W van Willeke
Dat tijdstip is al 'raar' en triggert je angsten, die niet zomaar ontstaan zijn. Fijn te lezen dat je zoon niet heel voorzichtig is geworden, maar gewoon dingen doet voor een jongen van zijn leeftijd. Heel mooi. Maar nog mooier natuurlijk dat hij er weer is.
BeantwoordenVerwijderenHij is wel in één klap volwassen geworden, maar gelukkig is hij vaak de hort op. En zo hoort het ook.
VerwijderenWat fijn om hem weer in je armen te kunnen sluiten. Ik hoop dat hij en zijn vriend een leuke vakantie hebben gehad. Het gevoel dat binnen in je lijf zit ken ik helaas maar al te goed, het is niet echt te omschrijven. Geniet vandaag nog maar fijn van zijn verhalen (als hij tenminste thuis is, kan natuurlijk goed zijn dat hij vandaag andere vrienden gaat bezoeken om ze over zijn vakantie te vertellen, ook heel begrijpelijk).
BeantwoordenVerwijderenHij was gisteravond alweer naar zijn vrienden en vannacht gaan stappen. Hij kwam vanmorgen om 5 uur thuis en vanmiddag om half 3 heb ik hem maar eens wakker gemaakt. Anders kan hij vannacht niet slapen, denk ik.
VerwijderenWat zullen jullie blij zijn dat hij weer veilig thuis is.
BeantwoordenVerwijderenJa zeker weten, maar het is ook heel fijn dat hij het goed gehad heeft. En ik ben ook heel erg trots op ze.
VerwijderenMijn dochter ging op wereldreis, de eerste stop was Taipei. Wat was ik blij en opgelucht toen het sms-je kwam dat ze het hostel (had ze in Nederland al geboekt) gevonden had!
BeantwoordenVerwijderenLoslaten is voor iedere ouder moeilijk maar voor jou nog veel moeilijker!
Ik geloof dat je blij was met haar sms-je! Het is toch ver weg en toch zeker als ze alleen reist best wel eng. Aan de ene kant wil je dat ze de wereld ontdekken en aan de andere kant is het heel erg moeilijk om ze te laten gaan.
Verwijderen