communie

Vorig jaar in februari moesten we op een zaterdagmiddag naar de kerk voor het Heilige Vormsel van mijn neefje. Zeg ik dat zo goed? Als niet-katholiek weet ik nog steeds niet wat het nou precies allemaal inhoudt. Maar wij zaten daar 2 uur lang in de kerk, wat echt een eeuwigheid leek te duren. Mijn kleine nichtje verveelde zich te pletter en heeft de hele dienst bij mij gezeten: op mijn schoot, van mijn schoot, op mijn schoot, van mijn schoot... en zo de hele dienst door. Het was een mooie dienst, met mooie muziek en een goed koor, alleen had het allemaal best wel wat korter mogen duren.

Toen het afgelopen was, gingen we naar het huis van mijn schoonzus om daar een hapje te eten. Het was inmiddels al eind de middag en onze oudste zoon moest 's middags en 's avonds werken dus die kwam niet. Onze jongste, Jus, moest tot 5 uur werken en die kwam wel. Wij gaven ons neefje een licentie van Minecraft cadeau en Jus hielp met dit spel op de pc installeren en legde neefje uit hoe hij het moest spelen.

Vier dagen later is Jus overleden.

Eergisteren moesten we naar de Communie van ons kleine nichtje. Manlief en ik gingen vol goede moed naar de kerk toe, we namen plaats en zodra de dienst bezig was, werd ik overvallen door een golf van verdriet. Het was dezelfde kerk, dezelfde pastoor, dezelfde muziek, hetzelfde koor en dezelfde sfeer als vorig jaar en het was me toch een partij moeilijk! Regelmatig zat ik met tranen in mijn ogen. Ook manlief had het als erg moeilijk ervaren.

Toen we na de dienst taart gingen eten kon ik mijn tranen niet meer binnenhouden. Ik heb zitten huilen en ben gewoon de rest van de dag uit mijn doen geweest. 's Avonds lag ik al om half 10 in mijn bed: ik was helemaal op en heb niets meer van het onweer gehoord dat over trok. Wat word ik toch altijd moe van al die emoties!

Over een paar weken moeten we naar een doop toe en dat is in een andere kerk, maar waarschijnlijk wel met dezelfde pastoor en hetzelfde koor. Ik hoop wel dat het voor ons dan iets makkelijker is.

Gisteren moest ik pas om 10 uur beginnen met werken. Om 8 uur parkeerde ik mijn auto bij het strand en ben ik een eind wezen wandelen: even mijn hoofd leegmaken, even de lucht van de zee inademen. Het deed me goed.

We zijn 's avonds wezen bbq-en: de restjes van de vorige dag moesten op, want na de communie was er niet alleen taart maar ook nog een bbq. En vandaag ga ik me een beetje rustig houden: mijn huishouden doen en misschien zal ik nog even achter de naaimachine plaatsnemen. Gewoon een dagje zonder verplichtingen kan even geen kwaad, denk ik.