Ken je die mop van die mensen die een luchtballonvaart gingen maken? Die gingen niet, en weer niet en weer niet en weer niet en weer niet. Al vijf keer hadden we een afspraak en alle keren kon het door ongunstige weersomstandigheden niet doorgaan. Nu maar kijken of we de komende weken nog een kans krijgen en anders wordt het waarschijnlijk volgend jaar. In het najaar zijn er ook nog wel vluchten, maar de schoonzus waar ik samen mee zal gaan, moet geopereerd worden en is daardoor een tijdlang uit de roulatie. Hè balen hoor, dat onze afspraak steeds geannuleerd werd, maar veiligheid boven alles!
🎈 🎈 🎈 🎈 🎈
Man en ik gingen bij Hulst wandelen:
Niet in het stadje zelf, want daar is het op zondag veel te druk.
Hulst is een vestingstad en dat kun je goed op onderstaande foto van satellietportaal zien (klik)
We liepen wel een stukje over de vestingwallen:
Maar dan loop je om het stadje heen en kom je niet in het centrum zelf.
De Gentse Poort:
We hadden de auto buiten Hulst in een woonwijk geparkeerd en daar was in de sloot van alles te zien.
Op een stukje van misschien tweehonderd meter zagen we zwanen met jongen.
En ook veel meerkoeten. Hieronder zie je een jonge meerkoet:
En voor de rest tijdens het wandelen...
Op deze plaats liep vroeger dus een spoorlijn:
En we liepen ook nog langs een minibieb. We hebben er even ingekeken, maar er stond niets voor ons in. Ik lees veel online en manlief leest wel papieren boeken, maar voornamelijk als we op vakantie zijn, dus die leest een stuk minder dan ik.
Zonnebloemen zijn ook altijd leuk om te fotograferen.
En dan dit bord:
Groet elkaar... dat is wel een goede. Tijdens het wandelen groet ik altijd iedereen die ik tegenkom. Manlief moet daar altijd om lachen, maar ik vind dat niet meer dan normaal. Als ik niet groet voel ik me zelfs schuldig. Nederlanders en Duitsers groeten altijd terug en ik durf het bijna niet te zeggen, want ik weet dat er veel zuiderburen meelezen, maar helaas groeten Belgen zelden terug. Gelukkig is niet iedereen zo, maar het is wel iets wat opvalt. Wij wandelen natuurlijk veel in de grensstreek en in Vlaanderen, dus we komen ook heel veel Vlamingen tegen. Hopelijk kwets ik nu niemand, maar weet wel dat ik me ook een beetje gekwetst voel als ik niet teruggegroet wordt.
We wandelden 12 km en dat is alvast een goede oefening voor als we volgende week weer de Langestrangetocht lopen: klik! Het wordt de zevende keer dat we meelopen en ik hoop vooral dat er niet zoveel tegenwind als vorig jaar staat. Het was toen echt 17 km ploeteren tegen de harde wind in en van alle keren dat we de tocht liepen was dit daarom ook echt de zwaarste. Afijn, we gaan het zien. De deelmanetickets zijn gekocht en we gaan er weer een leuke dag van maken.
Wat je schrijft over dat groeten, dat klopt helemaal. Wij fietsen meestal in Nederland en zijn het gewend om te groeten. Als je dat in België doet kijken ze vaak gewoon de andere kant op. En dat is niet alleen op de fiets of als je aan de wandel bent, ook als je de wachtkamer bij de dokter binnenkomt en groet, er zijn er weinigen die teruggroeten.
BeantwoordenVerwijderenBest gek eigenlijk. In Frankrijk groet eigenlijk ook iedereen op straat. Laatst waren we in de buurt van Reims en zelfs de kleinste kindjes zeiden bonjour. Gewoon uit zichzelf.
VerwijderenDat het in grote steden misschien anders is dat snap ik dan ook weer wel, maar bij ons midden in de polder vind ik het vreemd.
Het is misschien ook niet voor niks dat we dit bordje in Hulst tegenkwamen. Misschien hadden de bedenkers van het bordje hetzelfde gevoel als ik.
Ik groet ook mensen en ik verbaas me er altijd over wanneer iemand dan niet teruggroet. Maar ik blijf het doen, net als praatjes maken bij de kassa of andere rij. Zo vaak wél leuke reacties en daar doe ik het voor!
BeantwoordenVerwijderenIk zeg dan altijd tegen manlief: ik ben lekker de vriendelijkste! Maar ik blijf ook gewoon groeten, dat zit gewoon in me.
Verwijderen