Vorige week werd door twee verschillende personen (op mijn werk) gevraagd hoe het met mijn hoofd ging. Bovenop mijn hoofd was de huid toen nog altijd gevoelig en de zijkant van mijn hoofd zo nu en dan ook. Eergisteren ontdekte ik opeens dat de pijn bovenop mijn hoofd weg was. Alles bij elkaar heeft de fytofototoxische reactie ruim drie maanden geduurd en nu ben ik er gelukkig dus bijna van af.
🪡 🪡 🪡 🪡 🪡
Tijdens de zomermaanden is het geen naailes, maar met naaiwerk ben ik toch nog altijd wel bezig. Het is nou eenmaal mijn allergrootste hobby. Vaak maak ik bovenstukken zoals shirts, bloesjes en vesten en ook naai ik jurken. Broeken naai ik zelden en dat komt omdat die nou nooit eens goed zitten. Koop ik een broek in de winkel, dan geeft dat zelden problemen. Naai ik een broek van een patroon, dan is het altijd een flater. Maat 38, zo moeilijk is het toch niet en op de taille en buik zit het altijd goed, maar wat in een naaitijdschrift skinny genoemd wordt, valt bij mij wijd. Vanaf de heupen naar beneden is altijd alles veel te groot.
Van de week besloot ik me toch maar weer eens, tegen beter in, aan een broek te wagen. Een short van sportkledingstof. In het begin zag het er allemaal nog veelbelovend uit, maar pas toen de broek in elkaar en de tailleband erop zat, kon ik alleen maar concluderen dat ook nu de pijpen weer veel te wijd waren. Als ik een trap op liep, keek je regelrecht naar binnen tot aan mijn onderbroek. Ik kon ook nu weer de hele broek op alle naden innemen.
Toen ik het patroon uittekende had ik al gezien dat het best wel een kort model was en ik verlengde de zoom daarom al met een paar centimeter, toch was het broekje daarna nog aan de korte kant (jaja, een short hè 😉). Met biaisband heb ik de pijpen afgewerkt, zodat ik niet nog meer lengte kwijt zou raken. Het broekje zit nu goed en ik heb vanmorgen geprobeerd een foto ervan te maken. Niet dat die foto echt super goed gelukt is, maar dan heb je toch een beetje een idee.
Hoi, heb je al eens overwogen om een oude broek die je wegdoet bij de naden open te knippen zodat je er een patroon van kan maken?
BeantwoordenVerwijderenSucces Jenneke
Een lange broek heb ik wel al eens van een bestaande overgetekend. Ik zou dat van een short of sportbroek inderdaad ook beter eens doen. Dat geeft waarschijnlijk een stuk minder ergernis.
VerwijderenIk kan helemaal niet naaien, maar wat Jenneke zegt lijkt me slim!
BeantwoordenVerwijderenDat is het ook. Maar soms zie ik een leuke broek in een naaitijdschrift staan die ik wel wil maken... en dan gaat het toch weer mis.
VerwijderenHij zal wel lekker zitten, dat is thuis en in de tuin ook belangrijk. Maar ik kan me voorstellen dat je het niet buitenshuis gaat dragen.
BeantwoordenVerwijderenIk heb wel diverse broeken gemaakt, een met ruit die ook echt mooi overal doorloopt, maar de stof kriebelt, halverwege de dag gaat hij uit. En ik heb een wijd model met ipv zijnaad een tussenstuk, dat valt heel mooi van tricot stof en die ga ik komende winter namaken.
Maar voorlopig kan ik mijn linkerarm nog niet voldoende omhoog houden om achter naaimachine te kunnen werken.
Gisteren controle foto gemaakt en alles zit goed, nu mag ik alles weer doen wat goed voelt. Straks kijken of autorijden lukt, dat mis ik zo
Nee, dit broekje wordt voor thuis. Zou zelfs nog voor 's nachts kunnen.
VerwijderenWat fijn dat op de röntgenfoto alles er goed uitzag. Dat je autorijden mist kan ik me wel voorstellen. Hier kan je ook eigenlijk helemaal niet zonder auto.
Vroeger, jaren 80/90 van de vorige eeuw naaide ik zowel voor mijn twee dochters als voor mezelf alle broeken. Jeans, bermuda’s, shorts en harembroeken. De laatste jaren kan ik ook nooit een goed patroon vinden. Altijd wel ergens veel te wijd of juist te strak.
BeantwoordenVerwijderenDat heb ik dus ook: vroeger heb ik veel broeken genaaid en toen had ik die problemen niet. Maar tegenwoordig lukt het me gewoon niet.
VerwijderenOndanks de ergernis, petje af hoor.
BeantwoordenVerwijderenIk heb alleen op naailes ooit een paar kinderbroeken genaaid en dat vond ik al 3x niks.
Dank je wel. Als het je hobby niet is dan zal het dat ook nooit worden, denk ik.
VerwijderenIk bewonder altijd jouw naaikunsten, maar begrijp dat je broeken naaien niet leuk vindt.
BeantwoordenVerwijderenEind 80-er jaren ging ik naar naailes, en wat ik het leukste vond dat ik daar naaide was een broekpak, jasje met colbert, wijd model zoals toen in de mode was. Maar plezier in naaien heb ik nooit gekregen, ik houd het maar bij de breipennen 😀
Die breipennen heb ik dan weer opgeruimd en toch heb ik vroeger best wel veel gebreid. Ik vind naaiwerk dan toch weer leuker om te doen.
VerwijderenFijn dat je van de pijn af bent. Maar nu heb je hoofdpijn van de broek ( grapje). Vroeger maakte ik ook alle kleding, vond ik heerlijk om te doen. Nu denk ik er af en toe over om weer te beginnen. Wie weet laat ik me door jou inspireren.
BeantwoordenVerwijderenIk ken veel mensen die vroeger naaiden en er op een gegeven moment mee stopten en er ook niet meer aan begonnen. Ik denk dat ik hier een uitzondering op ga zijn. Al sinds mijn zestiende naai ik kleding en ik ben daar nooit meer mee gestopt en heb er nog steeds plezier in. Als het ooit lichamelijk niet meer gaat, dan moet ik misschien wel stoppen, maar ik hoop toch nog lang kleding te kunnen naaien.
VerwijderenEen broekje naaien is op zich niet zo moeilijk, maar wat vervelend dat je elke keer een te wijd exemplaar onder je naaimachine vandaan haalt... Misschien een keer een goed patroon laten tekenen op naailes?
BeantwoordenVerwijderen