mijn favoriet

Tot haar overlijden ging ik op zaterdagmorgen altijd naar mijn moeder toe. Het is elf weken geleden dat ze overleden is en ik moet nog steeds heel erg aan die vrije zaterdagen wennen. Naar mijn moeder gaan zag ik niet als een verplichting, het was gewoon mijn uitje op de zaterdagmorgen. Manlief ging nooit mee, maar deed op die ochtenden vaak iets in het huishouden en ging naar de winkel om broodjes. Zo hadden we beiden onze vaste routines op de zaterdagen. 

 De eerste weken had ik het nog druk met het regelen van de uitvaart en haar spullen opruimen en daarna het mee helpen verhuizen van een schoonzus. Maar nu zijn de zaterdagen ook echt vrij. Zo kunnen we ook op zaterdag gewoon zomaar de hele dag de hort op, alleen heb ik dan wel de hele dag het gevoel dat het zondag is. Want echt een hele dag weg om te gaan wandelen deden we voorheen voornamelijk op de zondagen. 

Het was mijn beurt om een wandeling te bedenken en ik koos voor mijn favoriete stukje Zeeland: de Zak van Zuid-Beveland (klik!).

(Bron: Google Maps)

Nu is het ook weer niet zo dat ik al overal in Zeeland geweest ben, maar de Zak blijft toch altijd trekken. 

We parkeerden de auto in Baarland en liepen vanaf daar een rondje van elf kilometer.

Wat maakt de Zak voor mij nou zo speciaal? Ik hou van de kleine dorpjes, de boomgaarden, de Westerschelde vlakbij en misschien vooral toch de kneuterige sfeer die overal voelbaar is. 

't Hof De Dierik:

Gebouwd in 1920 in de stijl van de Amsterdamse School.

Omdat mijn eigen fruitbomen nog niet bloeien, had ik verwacht dat de boomgaarden in de Zak nog geen bloesems zouden hebben. Maar we hadden geluk, want er waren toch al bloesems.

De Zak staat bekend om de boomgaarden en om de Bloemendijken(klik!) en voor die Bloemendijken was het nog wel te vroeg, want veel meer dan paardenbloemen, speenkruid en madeliefjes bloeide er nog niet. Maar ook daar had ik op gerekend, want hier zijn de bermen verder ook nog kaal.

Even zwaaien naar de overkant:

Op de voorgrond zie je schorren, die bij hoge vloed onder water komen te staan, maar normaal droog liggen. Daarachter de Westerschelde en in de verte de skyline van Terneuzen. Het was niet helder, anders hadden we Terneuzen wel beter kunnen zien. 

Foeragerende bergeenden:

De Sint-Jacobspolder, waar in 2007 dit natuurgebied aangelegd werd:

De Westerschelde is een druk bevaren rivier en doordat de schepen steeds groter worden en meer diepgang krijgen, moet de Westerschelde uitgediept worden. Door het verdiepen wordt de stroming sneller, waardoor de buitendijkse natuur afbrokkelt en dit gaat ten koste van de leef- en broedgebieden van vogels. Voor de vogels worden daarom dit soort nieuwe natuurgebieden gecreëerd.

Wintertaling:

Echt één van de allerleukste dingen van deze streek vind ik de vele kraampjes die je echt overal tegenkomt.

Altijd worden er wel ergens jam en eieren verkocht en later op het jaar ook groente en fruit. We kwamen nu zelfs een kraampje tegen waar zelfgemaakte sieraden verkocht werden. En er stond ook een heel kraampje te koop. Ook stond er gewoon ergens langs een weg een krukje met een paar boeken erop die meegenomen mochten worden, een soort van geïmproviseerde minibieb dus.

Ik kwam thuis met een doos eieren en een pot vijgenjam. In de supermarkt koop ik nooit jam, maar ik koop het wel als ik zelfgemaakte jam in een kraampje tegenkom. 

En deze geluksworm kocht ik ook:

Er lagen meer gehaakte dingen in het kraampje, waar ik deze vond en alles was geprijsd, alleen op deze gelukswormen stond geen prijsje. Misschien was het ook wel bedoeld om het zomaar mee te nemen, maar ik deed toch wat geld in he geldkistje. Voor de moeite en voor het materiaal.