We waren dus in Damme. Eventjes maar, om de ooievaars te fotograferen en om na onze wandeling iets te drinken. Damme is niet echt onbekend voor ons en we lieten het stadje daarom voor wat het was en maakten een wandeling in het buitengebied.
Omdat we richting Brugge liepen, konden we de torens van deze stad in de verte zien:
Een mooie oude boomgaard:
En ja, hier zie ik dan gelijk weer een Afrikaanse strijder in:
Of een ninja, dat kan ook.
Gewoon speenkruid:
We kwamen vanachter een heg en ik schrok me rot van een paar beelden die daar stonden...
Tjongejonge, slecht geweten zeker? *
Die arme Jezus kon er niks aan doen, maar ik dacht dat er echt een paar mensen stonden.
Mariakapel Roos Lamotens:
Deze Mariakapel werd in 1882 in opdracht van ene Rosalie Lamote gebouwd en onderhouden, vandaar de naam Roos Lamotens.
Kasteel De Spijker:
Ontplofte lisdodde:
Groot hoefblad:
Het leuke van Damme en omstreken vind ik altijd de witgekalkte huizen. Overal kom je ze wel tegen.
We maakten een mooie wandeling. Damme ligt in het Brugse Ommeland: klik!
*sinds het overlijden van onze jongste zoon kan ik heel erg schrikken. Iets met een opgelopen trauma, zeg maar. Vaak moeten anderen erom lachen en dan lach ik maar mee of maak ik er zelf een grap van. Inderdaad, die van dat slechte geweten. De oorzaak ligt alleen een stuk dieper, maar dat wil ik niet altijd zeggen.
Ik wilde vrolijk vertellen dat mijn dochter altijd schrikt van paspoppen, en een hekel heeft aan clowns. Maar dat het schrikken bij jou is ontstaan na het overlijden van je zoon, geeft het verhaal een andere wending. Zo word je op zo'n prachtige wandeling opeens weer geconfronteerd met het verlies (dat er altijd is, maar dan weer even hard naar boven komt).
BeantwoordenVerwijderenVan het kleinste onverwachte geluidje kan ik al een hartverzakking krijgen, omdat het me aan iets naars herinnert. Natuurlijk kan ik niet alles terugvoeren op het opgelopen trauma, maar ik ben wel een stuk schrikachtiger dan vroeger. Ik kan ook heel erg in gedachten zijn en dan kan iets me ook heel erg overvallen.
VerwijderenEen van de veranderingen in je leven na die dag van toen...
BeantwoordenVerwijderenInderdaad...
VerwijderenDie boom lijkt inderdaad op een strijder! Prachtig zeg!
BeantwoordenVerwijderenMooi hoe iets kan groeien.
VerwijderenBen je ook meer op je hoede voor dingen waarvan je kan schrikken tijdens zo'n wandeling? Want je kan natuurlijk overal wel wat onverwachts tegenkomen. Vind het wel heel naar voor je dat dat nog steeds zo doorwerkt van vroeger.
BeantwoordenVerwijderenGroot hoefblad is echt een bijzondere plant in zijn groeiwijze, net een orchidee.
Op mijn hoede ben ik niet, dat ergens van schrikken komt altijd onverwacht. In de eerste jaren kon ik ook echt in paniek raken, maar dat heb ik gelukkig niet meer zo.
VerwijderenVan pianomuziek kan ik ook heel erg uit mijn doen geraken. Op de crematie hadden we een nummer met pianomuziek en als ik nog maar iets van pianomuziek hoor, maakt niet uit wat voor nummer, krijg ik echt de rillingen.
Wat een mooie wandeling was dat. Ik hou die in gedachten.
BeantwoordenVerwijderenWij hebben al vaker in die buurt gewandeld en het is er mooi.
VerwijderenHeerlijk om al die mooie foto's te zien. Ik heb echt even genoten.
BeantwoordenVerwijderenDank je wel.
VerwijderenIk begrijp na je uitleg je schrikreactie van die beelden. Wat zit het daar boven toch vreemd in elkaar. Maar de beelden vind ik mooi en ook het kapelletje. Mijn katholieke achtergrond.
BeantwoordenVerwijderenMet de beelden heb ik niet zoveel, maar het kapelletje vind ik dan weer wel bijzonder. In dit kapelletje was veel te zien, dat vind ik dan ook wel weer leuk.
Verwijderen