We waren in Antwerpen en hoewel we er vaker komen, besloten we ook deze keer om toch weer een rondje door de binnenstad te lopen. We dwaalden wat door de universiteitsbuurt en kwamen het Begijnhof tegen.
En natuurlijk liepen we door de poort naar binnen, want een begijnhof willen we altijd graag van binnen zien.
Dit begijnhof werd gesticht in 1545, nadat een eerder begijnhof buiten de stad verwoest werd.
Begijnen waren alleenstaande sterk religieuze vrouwen. Hun leven stond volledig in het teken van God.
Ik weet nu dat er een engelbewaarder bestaat:
Sint Catharinakerk:
Zijportaal van de kerk:
Omdat er een concert in de kerk was, konden we daar niet in. We namen genoegen met het kapelletje.
We hebben weleens mooiere beelden gezien...
De dankbaarheid van het volk was mooi om te lezen, maar sommigen sprongen er wel bovenuit 😉
We liepen langs de huisjes en door de tuin.
De rust in het begijnhof was haast voelbaar.
Begijnen wonen er niet meer, het laatste begijntje overleed in 1986. De zevenenveertig huisjes worden opgeknapt en het is de bedoeling dat er jonge gezinnen gaan wonen.
Die rust lijkt me heerlijk. Was zo'n begijnhof een soort 'lichte' versie van het kloosterleven denk je?
BeantwoordenVerwijderenDe vrouwen hadden niet de eed voor het kloosterleven afgelegd maar ik denk dat hun manier van leven verder niet veel anders dan die van kloosterlingen was.
VerwijderenWat heb je mooi foto's gemaakt. De rust is tastbaar, wat mooi.
VerwijderenEen tante van mij is begijn in Spanje (en daarvoor Argentinië) geweest. Bij hun order is maatschappelijk werk centraal, de vrouwen hebben een maatschappelijk werk opleiden en hebben een eigen wijkcentrum waar mensen geholpen kunnen worden (van huishoudelijk geweld, verslaving, maar ook hulp met opvoeding of steun aan gezinnen of alleenstaande ouders die niet breed hadden. In de avond was kloosterleven, maar overdag waren ze heel actief in de wijkleven.
C.
Dank je wel voor deze uitleg. Mooi om te lezen.
VerwijderenDat bord heb ik ook op een foto. Zo leuk. En nu ik je foto's zie krijg ik toch weer zo'n zin in Antwerpen. Nou wie weet, als we in Groede zijn, maar dat duurt nog lang!
BeantwoordenVerwijderenDie Vlaamse steden... het is altijd mooi om er te wandelen en om over de geschiedenis te leren.
VerwijderenMet die ongelijke kinderkopjes zal het voor echt oude vrouwen best lastig lopen zijn geweest. Tenminste ik heb veel last van hobbelige of schuinlopende bestrating en die komt best veel voor.
BeantwoordenVerwijderenKasseien kom je ook echt overal tegen. En dat is inderdaad niet handig als je slecht ter been bent.
VerwijderenIk was er vorig jaar met mijn twee zussen, vond het Begijnhof ook bijzonder alleen was het toen veel drukker, ik dacht dat het een stiltegebied was. Er werd gras gemaaid (elektrisch en er zaten veel mensen op het gras op hun telefoon te turen of een boek te lezen, goed dat het gebruikt gaat worden voor andere huisvesting.
BeantwoordenVerwijderenOp ons na liepen er misschien nog 6 andere mensen en er zat iemand gitaar te spelen, maar wel heel zacht. Wij waren er vast op het goede moment.
VerwijderenMooie plek.
BeantwoordenVerwijderenHet is er prachtig.
VerwijderenPrachtige foto’s heb je gemaakt. Hofjes zijn meestal zo rustgevend. Wij mochten eens binnenkijken in een hofjeshuisje, klein maar voldoende voor een alleenstaande.
BeantwoordenVerwijderenIk ben al in een aantal hofjes geweest, maar heb nog nooit in een huisje kunnen rondkijken.
VerwijderenIn Sint-Amandsberg bij Gent is er ook zo'n mooi begijnhof. Een oase van rust in de stad. Ik vind het er heerlijk. Dat begijnhof wordt nu deels bevolkt door organisaties uit de non-profit sector.
BeantwoordenVerwijderenSamen met Campo Santo vlakbij, zeer het bezoeken waard.
https://www.zonderdank.be/saturnein/2020/07/05/afsluiting-gastblogs-sint-amandsberg/
Ik hou enorm van begijnhoven. Misschien was ik in een vorig leven wel een begijn. 😉
BeantwoordenVerwijderenIk zou er graag wonen ook, nu dan, in die rustige comfortabele huisjes, vaak samen rond een binnenplein.