bouwen

Wij waren in het altijd pittoreske Damme in België.  

(Bron: Google Maps)

En daar vonden grote bouwwerkzaamheden plaats. Niet zozeer aan de mooie huisjes in het stadje, maar wel op de schoorstenen en op de speciale nestpalen voor ooievaars.

Zo, die zit:

De ooievaars die alleen stonden bewaakten hun nest in aanbouw, terwijl de partner op zoek was naar nestmateriaal.

Ik vind het toch nog altijd bijzonder om ze te zien. Misschien ook omdat de ooievaar lange tijd op de lijst van bedreigde diersoorten stond. Gelukkig gaat het nu weer goed met de ooievaar en staat deze soort niet meer op de Rode Lijst. 

zon en maan

Gedeeltelijke zonsverduistering 29 maart tussen 11.17 en 13.04 uur.

echt nep

Al maandenlang verzamel ik kunstbloemen. Echt overal heb ik er al gekocht: Lidl, kringloop, Ikea, Action en ik nam er nu ook van de Primark mee. Maar nu vind ik dat ik wel voldoende heb en mijn vaas vol genoeg is. 

Wij hebben een hoog dressoir en daar staat deze vaas op. Eerst had ik een lagere vaas, maar deze had ik ook nog en daar kwamen de bloemen mooier in uit. Ik kocht deze vaas eind jaren tachtig en er hebben heel lang droogbloemen in gestaan. Vervolgens kwam hij op zolder terecht en vergat ik hem, totdat hij een paar jaar geleden weer herontdekt werd. Tot gisteren stond hij in de tuin en nu staat hij dus weer te schitteren in de woonkamer. Wie wat bewaart...

winkelen

In Antwerpen heb je de Meir en dat is één van de belangrijkste winkelstraten van de stad, met winkels als H&M, Costes, The Sting, Pull and Bear, Primark... Van tevoren had ik een plaatsje in parkeergarage 't Stad gereserveerd. Buiten de stad heb je, als je van onze kant komt, een grote P&R (linkeroever) en daar hebben manlief en ik afgelopen zondag geparkeerd. Nu vond ik het handiger om direct aan de Meir te parkeren. Omdat we met vier personen waren, konden we de kosten verdelen en waren we bijna net zoveel per persoon voor de parkeergarage kwijt dan, wanneer we met het openbaar vervoer van en naar de P&R kwijt geweest waren. 

We waren tegen tien uur in de stad en hielden het vol tot half zeven 's avonds. We dronken eerst koffie bij broodjeszaak Panos en tussen de middag keerden we hier terug om een broodje te eten. Aan het eind van de middag streken we neer in restaurant Rubens Inn om te dineren. Tussendoor liepen we winkel in en winkel uit.

Er zijn mensen die gruwelen van een dagje winkelen, maar wij niet. Wij vinden het vooral gezellig. We zagen leuke dingen, maar kochten eigenlijk niet veel. Ik kocht voor mezelf ondergoed, sokken voor man- en zoonlief en kunstbloemen. Bij heel veel kleding die ik in de winkels zie denk ik vooral dat ik het zelf wel kan maken. Vervolgens koop ik het daarom niet. En daarna maak ik het ook niet, want ik heb nog genoeg kleren. 

Vandaag ben ik gelukkig een dagje vrij en kan ik een beetje bijkomen van deze gezellige maar toch drukke dag. 

alweer?

Vandaag ga ik naar een stad waar ze een heuse Supermanstraat hebben:

De grapjassen! Het is namelijk de Sudermanstraat. 

En die straat is in... Antwerpen! Zondag was ik daar al met manlief en vandaag ga ik voor een hele andere tak van sport: winkelen! Samen met een paar vriendinnen. Heb ik iets nodig? Nee. Ga ik iets kopen? Ongetwijfeld. En voor de rest gaan we koffie drinken, lunchen, dineren en er een gezellige dag van maken. Ik heb er zin in!

begijnhof

We waren in Antwerpen en hoewel we er vaker komen, besloten we ook deze keer om toch weer een rondje door de binnenstad te lopen. We dwaalden wat door de universiteitsbuurt en kwamen het Begijnhof tegen.

En natuurlijk liepen we door de poort naar binnen, want een begijnhof willen we altijd graag van binnen zien.

Dit begijnhof werd gesticht in 1545, nadat een eerder begijnhof buiten de stad verwoest werd.

Begijnen waren alleenstaande sterk religieuze vrouwen. Hun leven stond volledig in het teken van God.

Ik weet nu dat er een engelbewaarder bestaat:

Sint Catharinakerk:

Zijportaal van de kerk:

Omdat er een concert in de kerk was, konden we daar niet in. We namen genoegen met het kapelletje.

We hebben weleens mooiere beelden gezien...

De dankbaarheid van het volk was mooi om te lezen, maar sommigen sprongen er wel bovenuit 😉

We liepen langs de huisjes en door de tuin.

De rust in het begijnhof was haast voelbaar.

Begijnen wonen er niet meer, het laatste begijntje overleed in 1986. De zevenenveertig huisjes worden opgeknapt en het is de bedoeling dat er jonge gezinnen gaan wonen.

projecties

Door trouwe lezeres Thea van mijn weblog, waren wij een dagje in Antwerpen, alleen wist Thea dat niet. Dat komt zo: onlangs waren wij in het Groninger Museum waar een tentoonstelling met werken van onder andere Vincent van Gogh was. Thea vertelde dat ze in Australië naar een lichtshow van Van Gogh geweest was. Ik wist dat zoiets ook al eens in België was geweest en zocht het daarom op, om tot de ontdekking te komen dat er nu een Immersive Experience van Claude Monet in Antwerpen is. Dus waarom gingen wij naar Antwerpen toe? Juist ja, voor Claude Monet!

Aangekomen bij het gebouw waar de experience was, leerden we eerst over de schilder zelf. Over zijn reizen en zijn manier van werken.

Er hingen en stonden reproducties van zijn schilderijen.

Vervolgens kwamen we in een zaal waar de schilderijen op de wanden, het plafond en de vloer geprojecteerd werden.

Ik vond het mooi. Manlief vond het een te hoog Eftelinggehalte hebben. De meningen waren dus verdeeld...

Het is weer eens op een andere manier naar kunst kijken. 

Ik heb ervan genoten en manlief... ach, die iets minder. 

 Voor meer informatie: klik! 

herbruikbaar

Doordat ik kleding naai, heb ik ook restjes stof. Vaak doe ik daar zelf niks meer mee, maar weggooien vind ik toch zonde. In het verleden schoven die stukjes stof naar een vriendin door, maar vanwege ernstige gezondheidsproblemen kan zij er nu niet veel meer mee doen. Ik heb met restjes op rommelmarkten gezeten die gratis meegenomen mochten worden. Er kwamen best wel wat mensen op af en na een paar rommelmarkten nam iemand de hele doos mee om er poppenkleertjes van te maken. Ik doe ook wel zakjes met restjes naar de kringloopwinkel, in de hoop dat zij het nog aan iemand kunnen verkopen. 

Nu heb ik toch een keer zelf iets met restjes gedaan en een stapeltje herbruikbare wattenschijfjes gemaakt. 

Het ziet er niet zo heel erg netjes uit, maar dat hoeft voor mij ook niet. Als ik kleding naai ben ik een pietlut, maar dit is toch weer een ander soort product. Na gebruik doe ik ze in een waszak en zo spaar ik ze op. De schijfjes die er verfrommeld uitzien heb ik al gebruikt en zijn al eens gewassen.  

 De stof die ik gebruikte is hydrofiel, een stof waar ik heel graag kledingstukken van maak. Hydrofiel is ook bekend van de hydrofiel luiers en het wordt veel voor baby- en kinderkleding gebruikt. Het is een lekkere zachte stof, die goed warm te wassen is. Wattenschijfjes kun je ook van andere stoffen maken, het ligt er maar net aan wat je in huis hebt en wat je prettig vindt.

Ik gebruik bijna dagelijks oogmake-up en dan gaan er toch om en nabij de 365 wegwerpwattenschijfjes per jaar doorheen om de make-up te verwijderen. Best zonde, en vandaar dat ik toch eens herbruikbare wattenschijfjes wilde proberen en dat bevalt me wel. Alleen voor nagellak gebruik ik nu nog wegwerpwattenschijfjes. 

tuinwerk

Waar zit Moppie nou weer op te loeren...

Ik geniet al twee maanden van mijn wildcamera. Het jaar is nog lang niet voorbij, maar het zou zomaar eens kunnen dat de wildcamera mijn beste koop van 2025 is.

Een buurpoes:

Meestal staat hij 's nachts op de camera, maar nu kwam hij toch een keer langs toen het nog licht was.

🐱 🐱 🐱 🐱 🐱

Gisteren ben ik in de tuin aan het snoeien geweest. Takken die over het land van de buurman hingen moesten er af. En niet dat die buurman er iets van zou zeggen, maar ik wil niet dat hij last van ons heeft. Gewapend met een kleine en grote snoeischaar ging ik de takken te lijf. Van snoeien heb ik trouwens geen verstand, ik doe maar wat en in dit geval waren het takken die er sowieso af moesten, snoeiregels of niet. 

Ik strooide vijf kilo koemestkorrels door de borders. Nu we geen honden meer hebben hoef ik ook niet meer bang te zijn dat zij die korrels opeten. Koemestkorrels strooi ik ieder jaar, gewoon zomaar overal een klein beetje, om de grond toch wat extra voeding te geven. 

 

🐮 🐮 🐮 🐮 🐮

Hierbij wil ik je een fijn weekend wensen.

bloemen

 Het was fijn om jullie reacties te lezen en ook om te weten dat anderen het lastig vinden of vonden om nee te zeggen. En inderdaad, ik moet mezelf als mijn beste vriendin zien en mezelf ook als die beste vriendin behandelen. Ik weet het altijd zo goed te zeggen als het om anderen gaat, maar voor mezelf opkomen is een stuk lastiger. Het is echt wel iets waar ik aan moet werken.

😘 😘 😘 😘 😘

De tuin, er staat al van alles in bloei en de allereerste tulp van dit jaar begroette ik met veel blijdschap.

Ik plukte ook de eerste bloemen.

Het komende half jaar zal ik weer regelmatig mijn eigen boeketten plukken.

Om later de kale plekken in de tuin en om de bloempotten te vullen, ben ik al druk met de voorbereidingen bezig.

Dit zijn voornamelijk eenjarige planten, maar er staan ook een paar vaste planten tussen. Het zijn planten die vanaf maart onder glas gezaaid konden worden. Over een paar weken gaan de zaadjes die vanaf april gezaaid mogen worden het kweekbakje op de vensterbank in. Of het nou echt allemaal zo heel erg nauw steekt weet ik niet, maar voor het beste resultaat houd ik me er wel aan. 

Vandaag is de Keukenhof open gegaan. Wij zijn daar drie jaar geleden geweest en ik vond het fantastisch! Of ik manlief zo gek krijg om nog eens te gaan, betwijfel ik. Gelukkig teer ik nog steeds op die geweldige dag van destijds, nog net in coronatijd en daardoor lekker rustig. Er zullen dit jaar ongetwijfeld wel bezoekjes aan andere tuinen op mijn pad verschijnen, zo was ik onlangs nog in de Hortus Haren. En verder ik heb sowieso altijd mijn eigen tuin met mijn eigen bloemen nog, want daar geniet ik ook enorm van.

 

tegenvallers

Anderen helpen, er altijd voor anderen zijn... het is misschien een mooie eigenschap. Toch ben ik er nu best wel een beetje verdrietig om. 

Afgelopen zaterdag hielp ik een nichtje en haar moeder en iedere dag vraag ik aan de moeder hoe het met haar gaat. Gelukkig gaat het de goede kant op, alleen schreef ze vandaag dat haar dochter me nog ging appen: morgen wil het kind gaan sporten en ze wilde vragen of ik kon rijden. Nu kan ik morgen toevallig niet, maar later werd ik best wel kwaad om die vraag, want het zou betekenen dat ik vijftig kilometer zou moeten afleggen. Echt met lood in mijn schoenen appte ik later de moeder terug dat ik die vraag eigenlijk niet vond kunnen... Ik begrijp ook niet dat de moeder ermee had ingestemd dat ik door het meisje hierover geappt zou worden. De moeder begreep het, maar na mijn kwaadheid werd ik best wel verdrietig.

Een paar weken geleden was ik samen met een paar familieleden spullen aan het uitzoeken. Iemand bleef maar foto's bekijken en het schoot niet zo erg op. Ik merkte toen op dat ze de doos met foto's best wel mee naar huis mocht nemen om ze daar verder uit te zoeken. Nee, ze dacht niet dat ze daar tijd voor had. Ik zei toen nog dat ik de dag erna ook gewoon weer moest gaan werken. Zij en haar man zijn beiden hele dagen thuis zijn. Maar goed, het kon natuurlijk best zo zijn dat ze geen tijd had... Ik was lang niet bij deze mensen thuis geweest en toevallig moest ik er onlangs zijn. Ik ben me kapot geschrokken van de bende daar in huis! Het was vol, het was vies. Maar het is hun huis en hun leven, dus het gaat me niks aan. Toch werd ik daarna verdrietig om dat ene zinnetje toen ik gevraagd had of zij de foto's wilde uitzoeken: "ik denk niet dat ik daar geen tijd heb."  Wat doen die hele dagen? En waarom was een doosje foto's uitzoeken al teveel werk?

Eerlijk gezegd voel ik me nu best een beetje gebruikt. Of is het misbruikt? Zelf vraag ik zelden iets aan anderen, maar blijkbaar is het wel normaal om dingen aan mij te vragen die eigenlijk te ver gaan of om alles op mij af te schuiven. Ik heb ook mijn huishouden, die grote tuin, mijn gezin en mijn werk. En o ja, ook hobby's, maar die komen op de laatste plaats want al die andere dingen gaan voor. 

Morgen ga ik weer een stapje verder met afbouwen van de antidepressiva. Ik kwam van 50 mg en ga morgen van 7,5 naar 5 mg. Het huilen staat me nu nader dan het lachen, maar dat was wat ik wilde. Ik wilde die emoties terug, dus dat is goed.

Ziezo, dat moest ik nu toch eens even van me afschrijven! Het zit namelijk nogal erg hoog. En dat van hierboven zijn maar gewoon twee voorbeelden, want er wordt wel vaker een beroep op me gedaan. Maar zoals ik al zei: ik help graag andere mensen en ik weet dat dat heel erg gewaardeerd wordt, maar soms gaan anderen gewoon een beetje te ver en ben ik er ook helemaal klaar mee.

dichtbij

Op zaterdagmorgen ging ik altijd naar mijn moeder toe en dit weekend was het nou eens echt de eerste zaterdag, na haar overlijden, dat ik de hele dag thuis zou zijn. De afgelopen twee maanden waren mijn zaterdagen gevuld met regelen, een schoonzus helpen met verhuizen, wandelen en een weekendje weg.

 Ik had deze zaterdag allerlei plannen om dingen thuis te doen. Het liep alleen anders...

Om kwart over zeven ging op zaterdagmorgen de telefoon. Het was een nichtje die zei dat ze allerlei afspraken had, maar omdat haar moeder ziek geworden was, zat ze zonder vervoer. Zou ik willen rijden? Ach welja, kleine moeite. Uiteindelijk kwam het erop neer dat ik nichtje wegbracht en anderhalf uur later met haar moeder op de HAP zat. Het ging allemaal niet zo lekker... Gelukkig bleek het niks ernstigs te zijn. Ondertussen had manlief het nichtje van de eerste afspraak gehaald en naar haar tweede afspraak gebracht. Ze kon aan het eind van de dag met andere mensen terug naar huis rijden, dat was wel makkelijk.

Om acht uur was ik de deur uitgegaan en vier uur later stond ik terug thuis en had ik een afstand van honderdtien kilometer gereden. Zo kom je nog eens ergens... Maar belangrijker is dat ik kon helpen. 's Middags heb ik in de tuin gewerkt en de rest van het weekend was ik bereikbaar voor als er iets zou zijn. De wandeling die we zondagmiddag maakten was daarom niet zo heel ver van huis. Als het nodig was, waren we binnen een mum van tijd bij de familie. 

Natuurgebied Braakman-Noord heb ik rood omcirkeld op onderstaande kaart. Het was al jaren geleden dat we hier geweest waren. In Braakman-Zuid, onder op de kaart, komen we wel regelmatig. Het zijn ook twee totaal verschillende gebieden, zo is Zuid bos en Noord is pas later aangeplant waardoor de begroeiing nog een stuk lager is. 

(Bron: Google Maps)

Er zijn verschillende wandelingen die je kunt volgen. 

Het is een waterrijk gebied en voor kinderen zijn er een speelbos en een kabouterpad aangelegd.

Het is er fijn om te wandelen en om naar de vogels te luisteren.

Hier zie je een val voor de Aziatische hoornaar:

Er zit zoetigheid in wat een Aziatische hoornaar aan moet trekken. Geen gif. Als er een hoornaar gevangen wordt, weten ze dat deze soort ergens in de buurt een nest heeft en kan dat verwijderd worden. Deze soort is een invasieve exoot en is erg schadelijk voor honingbijen, hommels en andere bestuivende insecten.

wilgenkatjes.

Het was lekker om te wandelen. Ik begon met mijn winterjas aan, maar halverwege de wandeling heb ik die uitgetrokken. We hebben ook nog een tijd in de zon en uit de wind op een bankje gezeten, het was echt heerlijk.