Er was eens een tijd dat mijn halve schoonfamilie meedeed met de nieuwjaarsduik. Op nieuwjaarsdag renden ze om twaalf uur het ijskoude water van de Westerschelde in. Een paar andere familieleden, waaronder ik, deden niet mee: wij wachtten de zwemmers op het strand op met handdoeken en droge kleren. Ik kookte voor na de nieuwjaarsduik altijd erwtensoep, die we gezamenlijk opaten bij mijn schoonouders thuis. Op het strandpaviljoen waar de nieuwjaarsduik georganiseerd werd was ook erwtensoep te krijgen, maar wij kozen er altijd voor om de dag niet op het strandpaviljoen voort te zetten.
En toen overleed Justus, die ook altijd fanatiek meedeed met de nieuwjaarsduik. Manlief en ik konden het daarna niet meer opbrengen om aan deze traditie mee te doen. Onze andere zoon deed toen al een paar jaar niet meer mee, die sliep liever na een nachtje feesten uit. Omdat wij niet meer gingen, gingen de andere familieleden ook niet meer, alhoewel mijn schoonmoeder toch ieder jaar iedereen probeerde over te halen om de traditie weer op te pakken. Het was nee en het bleef nee en ook de traditie van de erwtensoep schaften we af. En nu is ook mijn schoonmoeder er niet meer en komt ook de vraag over het meedoen met de nieuwjaarsduik niet meer.
Een paar dagen terug vroeg opeens een broer van manlief in de familieapp wie er zin had om op nieuwjaarsdag bij hun erwtensoep te komen eten... Manlief en ik bespraken het samen en in eerste instantie hadden we daar eigenlijk niet zo heel veel zin in. Het gemis van Justus voelt op dit soort dagen namelijk loodzwaar. Maar we gingen wel.
We hadden deze keer de eerste kerstdagen zonder mijn schoonmoeder en nu ook de eerste jaarwisseling zonder haar. Vorig jaar was ze terminaal en ik zie ons nog aan haar bed staan. Wat zeg je op nieuwjaar tegen iemand die nog maar kort te leven heeft? Drie weken later is ze overleden. Maar doordat ze er nu niet meer is, zouden haar kinderen en sommige kleinkinderen elkaar ook niet meer tijdens de feestdagen zien. En toen kwam dus die uitnodiging van de broer van manlief om bij hun te komen lunchen. Het werd een middag met een lach en een traan, maar bovenal was het ook gezellig. En wie weet, is er hiermee wel een nieuwe traditie geboren en zullen we hierna misschien wel iedere nieuwjaarsdag met elkaar afspreken.
Een nieuwe traditie kan zomaar ontstaan, leuk!
BeantwoordenVerwijderenThea
De volgende keer pakt misschien iemand anders het op, want het hoeft niet altijd bij dezelfde te zijn.
VerwijderenBij het overlijden van de grootouders, vallen dit soort tradities vaak weg. En vaak komt het er dan niet meer van om met de hele familie een moment samen te zijn. Ik denk dat je zwager dit ook voelde, en hij heeft er een mooie invulling aan gegeven. Wie weet is er een nieuwe traditie geboren. Blij voor je dat deze (extra zware) dagen weer voorbij zijn!
BeantwoordenVerwijderenDank je wel.
VerwijderenIn mijn eigen familie proberen we ook steeds om samen dingen te doen, alleen willen mijn zus en haar man nooit meedoen. En dat is jammer. We hebben geen ruzie en ze zullen er wel een goede reden voor hebben, maar als straks mijn moeder er niet meer is, zal er misschien nog minder contact zijn dan nu.
Wat goed,dat jullie op die manier contact houden. En dat je gegaan bent
BeantwoordenVerwijderenWe zijn altijd al redelijk close met elkaar geweest en mijn schoonmoeder deed er ook altijd alles aan om iedereen samen te krijgen.
VerwijderenInderdaad, goed dat jullie zijn gegaan en help mee om er een traditie van te maken want het is heel belangrijk om elkaar te blijven zien want anders zit het risico er in dat je elkaar alleen nog maar bij begrafenissen ontmoet. Ella.
BeantwoordenVerwijderenGelukkig spreken we vaker samen af, alleen is het voor ons op sommige dagen best wel moeilijk, net als op nieuwjaarsdag.
VerwijderenLief idee ook om het te organiseren. Het was door het overlijden van je schoonmoeder en opruimen van haar huis toch een raar jaar en dan is er daarna minder contact.
BeantwoordenVerwijderenHoop dat jullie dat nog heel lang kunnen gaan meemaken
Ik ben ook wel blij dat we voor de kerst nog een paar dagen zijn weggeweest. Niet iedereen was daarbij, maar het maakte de kerstdagen wel een stuk dragelijker.
VerwijderenHet lijkt me heel mooi, zo'n traditie. Ook als-ie nieuw is
BeantwoordenVerwijderenOude tradities verdwijnen, maar er komen ook weer nieuwe voor terug. En dat is inderdaad mooi.
VerwijderenGoed dat jullie toch de moed hadden om te gaan. En laat het een nieuwe traditie worden zodat de familie niet uit elkaar valt, wat heel dikwijls het geval is als de laatste ouder overlijdt.
BeantwoordenVerwijderenBij mijn schoonfamilie ben ik er niet zo heel erg bang voor dat de familie uit elkaar zal vallen. Bij mijn eigen familie wel.
VerwijderenHeel fijn dat ondanks dat het moeilijk is en blijft, toch weer een "nieuw" soort traditie ontstaat.
BeantwoordenVerwijderenJe hebt de contacten zo nodig... en het hoeft niet uitbundig te zijn...
Gezellig samen iets drinken bij iemand thuis, is al genoeg. Dat klopt.
VerwijderenWat fijn dat het toch een leuke middag was en daardoor toch voor herhaling vatbaar.
BeantwoordenVerwijderenMisschien ben ik volgend jaar wel degene die voor de lunch zal zorgen...
VerwijderenWat mooi die uitnodiging. Dat het samenkomen zo misschien toch kan voortleven in een nieuwe vorm.
BeantwoordenVerwijderenHet is toch fijn dat we het nieuwe jaar zo samen hebben kunnen vieren.
VerwijderenDie familiebanden geven hoop en sterkte, een lach en een traan. Mooi dat jullie ze kunnen onderhouden. Ik besef dat dit extra moeilijke dagen voor jou zijn, feest en verdriet, een moeilijke combinatie.
BeantwoordenVerwijderenFijn dat het fijn was!
BeantwoordenVerwijderenMrs. T.
Dit blogbericht geeft me een warm gevoel. Ondanks alle verdriet dat erin verweven zit. Ik hoop dat het een nieuwe traditie mag worden.
BeantwoordenVerwijderen