Op zaterdag ga ik altijd naar mijn moeder toe. Anderhalf uur en soms is dat een hele lange zit: dan valt ze steeds in slaap, is ze erg slecht te verstaan en kruipen de minuten voorbij. Toen ik vorige week geweest was, las ik later in de rapportage dat ze daarna erg moe was en daardoor bijna niet kon eten. Ik vertelde dat in de familieapp en mijn zus zei dat zij altijd maar een uur ging en mijn oudste broer zei dat hij een uur vaak niet eens haalde... Omdat ik het toch wel heel erg sneu vind om minder tijd aan mijn moeder te besteden, heb ik me voorgenomen om op zaterdag dan wel korter te gaan, maar om dan een keer extra in de week op visite te komen. In eerste instantie vond ze het niet leuk, maar toen ik zei dat ze me dan vaker zal zien, was ze toch een beetje gerustgesteld.
Ik ruimde haar kerstspullen op en ze merkte op dat het vast de laatste keer was dat ze kerstversieringen had gehad. Dat denk ik ook. Ze gaat steeds meer achteruit. Komende week heb ik weer een gesprek met de eerste verzorgende en de huisarts.
Op de terugweg bracht ik boeken naar de minibieb en haalde er ook weer een aantal uit die ik wil lezen. Ook voor manlief, die daar van de week opeens om vroeg.
Voor de vogelspotchallenge zag ik onderweg verschillende vogels die ik aan mijn lijstje zou kunnen toevoegen, zoals een fazant, een grote zilverreiger en een buizerd. Maar uiteindelijk koos ik vandaag voor de winterkoning die in onze eigen tuin zat en die ik vrijwel nooit zie. Die andere vogelsoorten kom ik deze maand vast nog wel een keer tegen. Hoe het vandaag met die fazant afgelopen is, zie ik wel een beetje somber in. Ik zag hem toen ik naar mijn moeder ging en op de terugweg waren er jagers.
Verdrietig om te moeten toezien hoe je moeder achteruit gaat.
BeantwoordenVerwijderenIk heb er ook enorm veel moeite mee.
VerwijderenOch, wat verdrietig om je moeder zo te zien. Sterkte mevrouw W. ❤️
BeantwoordenVerwijderenMijn moeder overleed in 2011, ik ben nu 75 maar mis haar nog steeds.
Dat begrijp ik.
VerwijderenAan de ene kant wil ik haar nog niet missen, maar aan de andere kant hoop ik dat ze snel haar laatste adem uit zal blazen.
Als het kan is vaker een half uurtje waarschijnlijk voor beiden beter. Want het moet ook wel prettig zijn voor jullie, het per sé anderhalf uur uitzitten is ook niet fijn.
BeantwoordenVerwijderenSterkte met de gesprekken en beslissingen. Drinkt ze nog wel voldoende?
Ze was nooit een grote drinker, maar ze drinkt gelukkig nog wel. Eten krijgt ze bijna niet meer weg. Ik denk dat ze nu rond de 50 kilo weegt of misschien al eronder.
VerwijderenSterkte. Het valt niet mee je a=ouders achteruit te zien hobbelen.
BeantwoordenVerwijderenMijn vader was meestal na 5 minuten al zozeer afgeleid dat ik niet 'elke keer dat hele stuk voor hem moest rijden'. Iets dat hij ook tegen de vrijwilligster zei die opmerkte dat zij mij nog nooit eerder had gezien.
Dank je wel.
VerwijderenMijn schoonvader was dementerend en had ook geen besef van tijd meer. Bij hem maakte het niet uit of je lang of kort op visite ging.
Heel moeilijk om je moeder langzaam maar zeker achteruit te zien gaan. Vermoeidheid hoort daarbij. Maar fijn dat je nog zoveel voor haar kan betekenen.
BeantwoordenVerwijderenZolang ze er nog plezier aan beleefd is het fijn dat je op bezoek komt, en dan denk ik ook dat vaker beter is dan langer. Heeft ze toch meer aan je gezelschap want dan valt ze niet steeds in slaap. Ik zie mijn vader nu niet heel vaak maar we hebben regelmatig contact. Ik denk wel dat ik ook vaker zou langs gaan als hij niet meer de deur uit kan. Hopelijk, voor hem, nog lang niet zover.
BeantwoordenVerwijderenWat heerlijk om nog naar je moeder te kunnen. Ik herken wel dat een bezoek heel lang kan duren. Je lost het goed op, door wat vaker, maar korter te gaan.
BeantwoordenVerwijderen