Drie jaar geleden werd mijn jongste broer plotsklaps ernstig ziek, hij bleek sepsis oftewel bloedvergiftiging te hebben. Twee maanden lag hij in het academisch ziekenhuis in Brugge en daarna nog een maand in een ziekenhuis iets dichter bij ons in de buurt. Mijn oudste broer, die toen nog volledig werkte ging ieder weekend op bezoek en ik ging iedere dinsdag en donderdag naar hem toe. Daarnaast regelde ik van alles, was ik de contactpersoon en zorgde ik voor boodschappen en de was.
Toen onze jongste broer gelukkig weer opknapte, beloofde hij dat hij ons zou trakteren op een etentje, alleen kwam dat er tot nu toe niet van. Maar wat in het vat zit verzuurt niet... En nu was het dan toch zover dat hij ons zou trakteren en hij had een verrassing voor ons. We wisten alleen de datum en om hoe laat we door hem opgehaald zouden worden, dat we moesten duimen voor mooi weer en dat we onze camera's moesten meebrengen... verder liet hij niks los.
Gisteren halverwege de middag haalde hij eerst onze oudste broer op en daarna manlief en mij en vervolgens reden we naar Walcheren toe, want dat het ergens aan de overkant van de Westerschelde was, dat wisten we ondertussen al. En pas vijf minuten voordat we op de plaats van bestemming kwamen, vliegveld Midden-Zeeland, hoorden we dat we een rondvlucht gingen maken en dat er al een vliegtuig voor ons klaarstond.
De piloot, die bijna bij ons om de hoek bleek te wonen, vroeg wat we allemaal wilden zien en niet veel later zaten we in de lucht.
Hier waren we net opgestegen en keken we uit over het Veerse Meer en in de verte de Oosterschelde:
.jpg)
