bos

Het was een mooie dag voor een herfstwandeling in het bos.

We wilden paddenstoelen spotten en daarom gingen naar een bos waar we in het verleden vliegenzwammen gezien hadden. Je weet wel, van deze:

We zagen er minder dan de eerdere keren dat we hier waren. Misschien waren we nog te vroeg of is het een slecht paddenstoeljaar of is het nog steeds te droog. Maar we gaan niet klagen, we wilden vliegenzwammen en we kregen vliegenzwammen. 

En we zagen ook nog andere zwammen en paddenstoelen.

Gallowaystieren:

Wij waren net na de middag in het bos en toen was het nog stil. Halverwege de middag kwamen we steeds meer wandelaars tegen. Toen we na een wandeling van tien kilometer terug bij onze auto kwamen, stond het parkeerterrein vol en stonden er ook nog auto's langs de weg geparkeerd. Er waren meer mensen die het ook een mooie dag voor een boswandeling vonden. 

Wij waren in het Heidebos in Moerbeke in België.

meting

Vierentwintig uur met een bloeddrukmeter rondlopen... het viel me reuze mee.

Overdag pompte de armband om het half uur op en 's nachts was dat eenmaal per uur. Ik heb gewoon de hele nacht geslapen, zonder ook maar één keer wakker te worden van het oppompen. Je mag gewoon je normale bezigheden blijven doen, alleen douchen en zwemmen niet want het spul kan niet tegen water. Ik deed van alles, maar ging er niet mee naar mijn werk, want ik had geen zin in al die vragen die ongetwijfeld zouden komen. De gemiste uren haalde ik een dag later in. 

De uitslag viel niet tegen: ik hoef nog geen medicijnen om mijn bloedruk onder controle te houden te gebruiken. Dat is dus mooi! 

Fijn weekend!

wij aasgieren

Mijn kledingkast is niet zo heel erg groot en daarom passen de zomer- en winterkleding niet tegelijk in de kast. Dus daarom haalde ik de zomerkleding er uit en stopte deze in de grote tassen, waar ik eerst de winterkleding uit gehaald had. Ik hield nog een tas over, want al die dikke wintertruien en vesten nemen veel plaats in. Heb ik nieuwe kleding nodig? Nee! Ik mag alleen kleding op naailes maken en eigenlijk niks meer kopen. Ook deze 'vieze' broek niet:

(Broek van Paolina Russo, bron: Zalando)

Ik was op facebook aan het scrollen toen ik deze advertentie van Zalando tegenkwam: een broek van Paolina Russo met een vieze look, 50% afgeprijsd en dan betaal je nog €246,95. Zouden er nou werkelijk mensen zijn die €494,95 voor deze broek betaald hebben? Ik kan het me gewoon niet voorstellen! Ik zou me best wel schamen om in een vieze broek rond te lopen, ook al hoort het zo.

Een kledingreparateur uit de buurt hield een stoffenuitverkoop. Ze is ernstig ziek en heeft niet lang meer te leven. Omdat ze niet wil dat haar familie al haar spullen op moet ruimen, doet ze het zelf. Nu het nog gaat. Ik ging er samen met een kennis heen en we hadden er beiden best wel moeite mee, we voelden ons toch een beetje aasgieren. Maar toch, deze vrouw hield zelf uitverkoop, zij was degene die het op deze manier wilde afsluiten. Het was al druk geweest voordat wij kwamen, vertelde de vrouw en hierna kan ze er echt een streep door zetten. Op haar tijdlijn op FB schreef ze: geen strijd meer, levenseinde is óók leven. Vijftig jaar is ze.

uitleg

Gisteren schreef ik over de Urban Walk en ik wil daar even op terugkomen, want ik krijg wel vaker te horen dat het inschrijfgeld hoog gevonden wordt. Daarom wil ik toch graag het één en ander uitleggen. 

Een Urban Walk is een wandeling door de stad en door gebouwen heen. Van tevoren moet de organisatie bij locaties aankaarten of er door een gebouw gelopen mag worden en er moet een route gemaakt worden. Misschien worden er ook wel vergunningen aangevraagd. En na al het voorbereidende werk moet alles ook echt kloppen op de dag zelf. Daarom wordt de wandeling ook vooraf al gelopen en gecontroleerd.

 Op de dag zelf is er over de hele route bewegwijzering die geplaatst en weggehaald moet worden, in de gebouwen is vaak eigen personeel aanwezig die hun vrije zondag opofferen, vaak liggen er speciale droogloopmatten en zijn er linten gespannen op plaatsen waar je niet mag komen en er moet achteraf schoongemaakt worden. Er is onderweg en bij de start/finish entertainment, EHBO en mensen wijzen je onderweg, naast de bewegwijzering ook nog eens de weg. Op de rustposten onderweg zijn mensen die eten of drinken uitdelen. Dan is er ook nog het administratieve gedeelte en bij de start wordt je ticket gecontroleerd. En er komt ongetwijfeld nog veel en veel meer bij kijken. Maar om alles goed te laten verlopen en om vierduizend wandelaars te begeleiden zijn er heel veel mensen op de been.

Wij zijn meestal van half tien tot half vier onderweg. We lopen niet alleen, maar pakken ook de kans om in de gebouwen, waar we normaal nooit komen, rond te kijken. Want wanneer komen wij nou in een rechtszaal of in een jongerencentrum of in een conservatorium of in een stadion... Eigenlijk nooit! We hebben dan ook best wel al veel bijzondere locaties bezocht. 

Verder hebben we het nooit meegemaakt dat een wandeling tegenviel: iedere stad en iedere wandeling heeft wel iets moois of unieks. 

Soms vergelijk ik het inschrijfgeld van een Urban Walk (€25 in Vlaanderen) weleens met een kaartje voor het theater of een museum. Een bezoekje aan het Rijksmuseum in Amsterdam is net zo duur, een ticket voor een cabaretvoorstelling kost €29,50, Madame Tussauds kost €27. En ook in het theater of een museum werken mensen die betaald moeten worden, zijn er vaste lasten en komt een artiest ook niet alleen maar heeft hij een crew mee. Voor een Urban Walk werkt het dus precies hetzelfde. Al die mensen die een wandeling mogelijk maken moeten allemaal betaald worden.

Misschien wordt door mijn uitleg nu beter begrepen waar je allemaal voor betaalt, want ik snap heel erg goed dat je zoiets niet kan weten als je nog nooit meegelopen hebt, want waarom zou je €25 euro betalen voor een wandeling van tien kilometer? 

Wij liepen al twaalf keer mee en in december zijn we ook in Brussel en Blankenberge weer van de partij. 

Ik ken een paar mensen van hier, die normaal ook in Vlaanderen meelopen, die op 23 november de Urban Walk in Leiden gaan doen, ze hebben daar voor de nacht ervoor een hotel geboekt. Zoiets hebben wij dan nog niet gedaan, maar zo blijkt wel hoe leuk zo'n wandeling gevonden wordt.  

urban walk

Afgelopen zondag werd er weer een Urban Walk in Vlaanderen georganiseerd. 

Deze keer was dat voornamelijk door het Antwerpse stadsdeel Berchem. Wij waren al eerder met de Urban Walk in Antwerpen, maar in Berchem waren we nog nooit geweest. En eerlijk... Berchem heeft best wel mijn hart veroverd! Ik hou heel erg van architectuur uit het begin van de twintigste eeuw en dat hebben we daar volop gezien. 

Mijn foto's, gemaakt met mijn gsm, zijn nou niet bepaald van wereldniveau. Ik kan daar niet echt goede foto's meer mee maken. Maar goed, het is nou eenmaal zo en het hoeft natuurlijk ook niet perfect te zijn. 

Met vierduizend mensen waren we aan de wandel. Soms stropte het hier en daar wel even, maar over het algemeen hebben we toch fijn door kunnen lopen. 

De Sint-Laurentius kerk:

Deze bijzondere kerk in art-deco stijl vond ik echt het hoogtepunt van de wandeling.

Ook moderne architectuur kwam aan bod:

Dit is het Provinciehuis, een gebouw dat in 2019 geopend werd en ontworpen is door de Belgische architect Xaveer de Geyter. In het Provinciehuis zetelen het bestuur en de medewerkers van de Provincie Antwerpen.

Heel vaak komen we tijdens een Urban Walk muurschilderingen tegen. Ook nu zagen we weer een paar pareltjes.

We hadden weer een mooie dag. Af en toe viel er een spatje regen, maar gelukkig waren het maar buitjes en we konden steeds ergens schuilen. Voor de innerlijke mens werd ook weer goed gezorgd, zo kregen we onder andere koekjes, grilworst (bij de slagersopleiding), fruit en een likeurtje bij Elixer d'Anvers.

Onderweg zijn we niet zo heel veel horeca tegengekomen, gelukkig kwam er op een gegeven moment toch een Turkse bakkerij op ons pad waar ze heerlijke belegde broodjes verkochten. Ik kocht daar voor thuis ook nog een paar stukjes baklava. En op de terugweg naar huis gingen we, zoals altijd, ergens in een restaurant dineren. 

In december is het twee keer kort achter elkaar een Urban Walk in Vlaanderen: op 7-12 in Brussel en op 21-12 in Blankenberge. Normaal gesproken zijn de wandelingen beter over het jaar verdeeld, maar ik denk dat ze het dit jaar organisatorisch allemaal niet zo snel rond konden krijgen. Het duurde ook lang voordat alle datums bekend gemaakt werden.

Voor info over de Urban Walk in Vlaanderen: klik!

Voor info over de Urban Walk in Nederland: klik!

te hoog

Tijdens mijn vakantie had ik af en toe het idee dat mijn enkels wat dik waren. Oké, het was warm, maar er gingen toch een paar kleine alarmbelletjes af. Dit had ik nooit eerder en ik neig sowieso al naar een hoge bloeddruk... familiekwaal, zeg maar. Mijn thuisbloeddrukmeter gaf 160/85 aan! De bloeddrukmeter van de huisarts deed er nog een schepje bovenop en gaf een nog hogere onderdruk aan. Volgende week krijg ik daarom een kastje mee voor een 24-uursmeting om te zien hoe mijn bloeddruk over een hele dag is. 

De eerste werkweek na de vakantie zit erop. Ik vind het nooit erg om te gaan werken en ik heb dat ook nodig voor de afleiding. Na het overlijden van onze jongste kan ik slecht alleen thuis zijn. 

Ik heb me deze week nog beziggehouden met de nalatenschap van mijn moeder. In principe kan ik het grootste deel van het geld van mijn moeder over mijn broers, mijn zus en mezelf uitbetalen. Alleen zei mijn oudste broer dat ik tot het eind van het jaar moet wachten voor de rente. Daar heeft hij wel gelijk in, maar eigenlijk wil ik van dat geld af. Het is geen grote erfenis, maar ik vind het toch best wel een verantwoording om het geld te beheren. Het is mijn geld niet. 

In de tuin heb ik de laatste appels en peren voor dit jaar geplukt. Ik heb appelmoes gekookt en ook nog een boodschappentas met appels aan mijn vriendin gegeven. Vriendin en ik gingen wandelen en lunchen. De ene keer betaalt zij en de andere betaal ik de lunch, zonder gedoe en zonder gezeur.

Vanmiddag heb ik nog een tijdje in de tuin gewerkt, een beetje opgeruimd hier en daar. Het gaat stormen en los spul heb ik veilig gesteld. Het was een vreemd tuinjaar door de droogte en ook doordat ik ziek werd en niet meer onbeschermd met mijn hoofd en gezicht in de zon mocht. Veel plezier heb ik daardoor dit jaar niet aan de tuin beleefd. Maar volgend jaar ga ik er weer voor, hoor!

Hierbij wil ik je een fijn weekend wensen!

medicatie

Al drie maanden gebruik ik geen antidepressiva meer. Na vijf maanden afbouwen slikte ik eind juni het laatste pilletje van 2,5 mg, terwijl ik van dagelijks 50 mg gekomen was. Het gaat goed tot nu toe. Zolang ik mijn afleiding vind in van alles en nog wat neig ik ook niet naar somberheid. Ik heb wel sombere momenten, maar gelukkig duren die nooit lang.

De emoties, die jaren onderdrukt werden, zijn terug. Ik heb ze gemist en dat was ook de reden om te willen stoppen met de medicatie. Mijn gevoel klopte gewoon niet. Ik hoorde verdrietig te zijn op bepaalde momenten, maar was dat niet. En soms was dat wel handig, maar ik voelde me daar toch niet meer goed bij. De antidepressiva heeft me jarenlang goed geholpen en ik ga niet zeggen dat ik ze nooit meer nodig zal hebben, maar ik hoop toch dat ik de rest van mijn leven zonder kan.

De werkweek is weer begonnen. Gek, hoe snel je het altijd weer gewend bent op je werk. Er waren wel een paar dingen gebeurd. Zo blijkt de zoon van een collega leukemie te hebben. Een ogenschijnlijk gezonde jongen en dan toch zo ernstig ziek. Ik hoorde het bij aanvang van mijn werk en het greep me enorm aan toen ik die collega vanmiddag tegenkwam. Het verdriet, de vragen, de angst... Wat ik heb meegemaakt, het verliezen van een kind, gun ik geen mens en het is te hopen dat de behandeling bij deze jongen aan zal slaan. 

Wat we nu, met z'n allen kunnen doen, is er voor deze collega zijn. Luisteren naar wat ze kwijt wil, zwijgen als zij ook wil zwijgen en haar vooral steunen.