vroeg

Om zes uur vanmorgen zat ik al in de auto om iemand op te halen en vervolgens naar het ziekenhuis in Terneuzen te brengen, voor een geplande operatie. Na de intake op de afdeling wenste ik deze persoon succes en daarna besloot ik om langs de Westerschelde te gaan wandelen. 

Het was nog een beetje donker en het miezerde toen ik aan mijn wandeling begon.

Een paddenstoel op de Scheldedijk.

 Volgens Google Lens zou het om een eetbare weidechampignon gaan, maar blijkbaar lijkt deze soort sterk op een andere paddenstoel die wél giftig is. Ik ben niet van het wildplukken van paddenstoelen en pluk ze daarom gewoon in de supermarkt uit het schap, dan weet ik zeker dat het veilig is. Maar het was wel leuk om hier ook paddenstoelen te zien. Het was me nooit eerder opgevallen dat er hier stonden.

Onderstaand kanon verwijst naar het jaar 1807, het jaar waarin Napoleon hier een marinehaven aan wilde laten leggen.

Het kanon werd ooit in Vlissingen opgegraven. 

Op de heenweg was ik onderlangs de Scheldedijk gelopen. Terug liep ik over de dijk. 

Met aan de ene kant de Margarethapolder:

En aan de andere kant de Westerschelde:

Ik wandel hier wel vaker en ik wandel er ook heel erg graag. Er is altijd wel iets te zien en de skyline van Terneuzen vind ik altijd mooi. 

Na de wandeling ging ik om boodschappen en daarna terug naar huis. Als de operatie goed gegaan is, mag ik morgen de patiënt weer ophalen uit het ziekenhuis en naar huis brengen.

wat ruist er...

...in het struikgewas.

Nou ik weet het wel! Het was deze:

Tijdens mijn tuinwerkzaamheden afgelopen weekend, sprong opeens een bruine kikker van onder een plant. Eigenlijk baalde ik er wel van, want misschien had het beestje daar een mooi plaatsje gevonden om te overwinteren. En toen kwam ik... Hij zal inmiddels wel een nieuw schuilplaatsje gevonden hebben, maar het was voor mij wel even een reminder om beter op te letten en de grond niet teveel meer te verstoren.

Manlief maaide het gras. Voor de laatste keer dit jaar? Ik denk nog van niet. Er zal nog wel een keer en misschien wel twee keer gemaaid moeten worden. Zolang het niet teveel gaat regenen en het gras vrolijk door blijft groeien, wordt het kort gehouden. 

bos

Het was een mooie dag voor een herfstwandeling in het bos.

We wilden paddenstoelen spotten en daarom gingen naar een bos waar we in het verleden vliegenzwammen gezien hadden. Je weet wel, van deze:

We zagen er minder dan de eerdere keren dat we hier waren. Misschien waren we nog te vroeg of is het een slecht paddenstoeljaar of is het nog steeds te droog. Maar we gaan niet klagen, we wilden vliegenzwammen en we kregen vliegenzwammen. 

En we zagen ook nog andere zwammen en paddenstoelen.

Gallowaystieren:

Wij waren net na de middag in het bos en toen was het nog stil. Halverwege de middag kwamen we steeds meer wandelaars tegen. Toen we na een wandeling van tien kilometer terug bij onze auto kwamen, stond het parkeerterrein vol en stonden er ook nog auto's langs de weg geparkeerd. Er waren meer mensen die het ook een mooie dag voor een boswandeling vonden. 

Wij waren in het Heidebos in Moerbeke in België.

meting

Vierentwintig uur met een bloeddrukmeter rondlopen... het viel me reuze mee.

Overdag pompte de armband om het half uur op en 's nachts was dat eenmaal per uur. Ik heb gewoon de hele nacht geslapen, zonder ook maar één keer wakker te worden van het oppompen. Je mag gewoon je normale bezigheden blijven doen, alleen douchen en zwemmen niet want het spul kan niet tegen water. Ik deed van alles, maar ging er niet mee naar mijn werk, want ik had geen zin in al die vragen die ongetwijfeld zouden komen. De gemiste uren haalde ik een dag later in. 

De uitslag viel niet tegen: ik hoef nog geen medicijnen om mijn bloedruk onder controle te houden te gebruiken. Dat is dus mooi! 

Fijn weekend!

wij aasgieren

Mijn kledingkast is niet zo heel erg groot en daarom passen de zomer- en winterkleding niet tegelijk in de kast. Dus daarom haalde ik de zomerkleding er uit en stopte deze in de grote tassen, waar ik eerst de winterkleding uit gehaald had. Ik hield nog een tas over, want al die dikke wintertruien en vesten nemen veel plaats in. Heb ik nieuwe kleding nodig? Nee! Ik mag alleen kleding op naailes maken en eigenlijk niks meer kopen. Ook deze 'vieze' broek niet:

(Broek van Paolina Russo, bron: Zalando)

Ik was op facebook aan het scrollen toen ik deze advertentie van Zalando tegenkwam: een broek van Paolina Russo met een vieze look, 50% afgeprijsd en dan betaal je nog €246,95. Zouden er nou werkelijk mensen zijn die €494,95 voor deze broek betaald hebben? Ik kan het me gewoon niet voorstellen! Ik zou me best wel schamen om in een vieze broek rond te lopen, ook al hoort het zo.

Een kledingreparateur uit de buurt hield een stoffenuitverkoop. Ze is ernstig ziek en heeft niet lang meer te leven. Omdat ze niet wil dat haar familie al haar spullen op moet ruimen, doet ze het zelf. Nu het nog gaat. Ik ging er samen met een kennis heen en we hadden er beiden best wel moeite mee, we voelden ons toch een beetje aasgieren. Maar toch, deze vrouw hield zelf uitverkoop, zij was degene die het op deze manier wilde afsluiten. Het was al druk geweest voordat wij kwamen, vertelde de vrouw en hierna kan ze er echt een streep door zetten. Op haar tijdlijn op FB schreef ze: geen strijd meer, levenseinde is óók leven. Vijftig jaar is ze.

uitleg

Gisteren schreef ik over de Urban Walk en ik wil daar even op terugkomen, want ik krijg wel vaker te horen dat het inschrijfgeld hoog gevonden wordt. Daarom wil ik toch graag het één en ander uitleggen. 

Een Urban Walk is een wandeling door de stad en door gebouwen heen. Van tevoren moet de organisatie bij locaties aankaarten of er door een gebouw gelopen mag worden en er moet een route gemaakt worden. Misschien worden er ook wel vergunningen aangevraagd. En na al het voorbereidende werk moet alles ook echt kloppen op de dag zelf. Daarom wordt de wandeling ook vooraf al gelopen en gecontroleerd.

 Op de dag zelf is er over de hele route bewegwijzering die geplaatst en weggehaald moet worden, in de gebouwen is vaak eigen personeel aanwezig die hun vrije zondag opofferen, vaak liggen er speciale droogloopmatten en zijn er linten gespannen op plaatsen waar je niet mag komen en er moet achteraf schoongemaakt worden. Er is onderweg en bij de start/finish entertainment, EHBO en mensen wijzen je onderweg, naast de bewegwijzering ook nog eens de weg. Op de rustposten onderweg zijn mensen die eten of drinken uitdelen. Dan is er ook nog het administratieve gedeelte en bij de start wordt je ticket gecontroleerd. En er komt ongetwijfeld nog veel en veel meer bij kijken. Maar om alles goed te laten verlopen en om vierduizend wandelaars te begeleiden zijn er heel veel mensen op de been.

Wij zijn meestal van half tien tot half vier onderweg. We lopen niet alleen, maar pakken ook de kans om in de gebouwen, waar we normaal nooit komen, rond te kijken. Want wanneer komen wij nou in een rechtszaal of in een jongerencentrum of in een conservatorium of in een stadion... Eigenlijk nooit! We hebben dan ook best wel al veel bijzondere locaties bezocht. 

Verder hebben we het nooit meegemaakt dat een wandeling tegenviel: iedere stad en iedere wandeling heeft wel iets moois of unieks. 

Soms vergelijk ik het inschrijfgeld van een Urban Walk (€25 in Vlaanderen) weleens met een kaartje voor het theater of een museum. Een bezoekje aan het Rijksmuseum in Amsterdam is net zo duur, een ticket voor een cabaretvoorstelling kost €29,50, Madame Tussauds kost €27. En ook in het theater of een museum werken mensen die betaald moeten worden, zijn er vaste lasten en komt een artiest ook niet alleen maar heeft hij een crew mee. Voor een Urban Walk werkt het dus precies hetzelfde. Al die mensen die een wandeling mogelijk maken moeten allemaal betaald worden.

Misschien wordt door mijn uitleg nu beter begrepen waar je allemaal voor betaalt, want ik snap heel erg goed dat je zoiets niet kan weten als je nog nooit meegelopen hebt, want waarom zou je €25 euro betalen voor een wandeling van tien kilometer? 

Wij liepen al twaalf keer mee en in december zijn we ook in Brussel en Blankenberge weer van de partij. 

Ik ken een paar mensen van hier, die normaal ook in Vlaanderen meelopen, die op 23 november de Urban Walk in Leiden gaan doen, ze hebben daar voor de nacht ervoor een hotel geboekt. Zoiets hebben wij dan nog niet gedaan, maar zo blijkt wel hoe leuk zo'n wandeling gevonden wordt.  

urban walk

Afgelopen zondag werd er weer een Urban Walk in Vlaanderen georganiseerd. 

Deze keer was dat voornamelijk door het Antwerpse stadsdeel Berchem. Wij waren al eerder met de Urban Walk in Antwerpen, maar in Berchem waren we nog nooit geweest. En eerlijk... Berchem heeft best wel mijn hart veroverd! Ik hou heel erg van architectuur uit het begin van de twintigste eeuw en dat hebben we daar volop gezien. 

Mijn foto's, gemaakt met mijn gsm, zijn nou niet bepaald van wereldniveau. Ik kan daar niet echt goede foto's meer mee maken. Maar goed, het is nou eenmaal zo en het hoeft natuurlijk ook niet perfect te zijn. 

Met vierduizend mensen waren we aan de wandel. Soms stropte het hier en daar wel even, maar over het algemeen hebben we toch fijn door kunnen lopen. 

De Sint-Laurentius kerk:

Deze bijzondere kerk in art-deco stijl vond ik echt het hoogtepunt van de wandeling.

Ook moderne architectuur kwam aan bod:

Dit is het Provinciehuis, een gebouw dat in 2019 geopend werd en ontworpen is door de Belgische architect Xaveer de Geyter. In het Provinciehuis zetelen het bestuur en de medewerkers van de Provincie Antwerpen.

Heel vaak komen we tijdens een Urban Walk muurschilderingen tegen. Ook nu zagen we weer een paar pareltjes.

We hadden weer een mooie dag. Af en toe viel er een spatje regen, maar gelukkig waren het maar buitjes en we konden steeds ergens schuilen. Voor de innerlijke mens werd ook weer goed gezorgd, zo kregen we onder andere koekjes, grilworst (bij de slagersopleiding), fruit en een likeurtje bij Elixer d'Anvers.

Onderweg zijn we niet zo heel veel horeca tegengekomen, gelukkig kwam er op een gegeven moment toch een Turkse bakkerij op ons pad waar ze heerlijke belegde broodjes verkochten. Ik kocht daar voor thuis ook nog een paar stukjes baklava. En op de terugweg naar huis gingen we, zoals altijd, ergens in een restaurant dineren. 

In december is het twee keer kort achter elkaar een Urban Walk in Vlaanderen: op 7-12 in Brussel en op 21-12 in Blankenberge. Normaal gesproken zijn de wandelingen beter over het jaar verdeeld, maar ik denk dat ze het dit jaar organisatorisch allemaal niet zo snel rond konden krijgen. Het duurde ook lang voordat alle datums bekend gemaakt werden.

Voor info over de Urban Walk in Vlaanderen: klik!

Voor info over de Urban Walk in Nederland: klik!