ergeren

Social Media... Soms makkelijk, maar soms ook een hele grote ergernis! Stel, er gebeurt iets heel ergs en op social media wordt daar op een nieuwssite verslag van gedaan, tot dan toe is er geen probleem, maar de reacties die daar vervolgens opkomen... Vaak te erg voor woorden.

Er is een meisje van zeventien vermoord. Ze fietste 's nachts van Amsterdam naar huis, ze werd achtervolgd, lastig gevallen en uiteindelijk vermoord langs de kant van de weg gevonden. Een vreselijke gebeurtenis en wat zal het arme kind bang geweest zijn. Vervolgens heeft half Nederland daar een mening over. Dat kan en mag ook, maar ze willen die mening wel even met z'n allen op social media zetten. Hoe vaak ik de laatste dagen niet gelezen heb: 's nachts, alleen, waar waren de ouders, ik laat mijn kind(eren) op dat tijdstip niet alleen over straat gaan... Constant kwam ik hetzelfde tegen. 

Nabestaanden lezen dit ook. Niet later, maar gelijk is mijn eigen ervaring. Je zoekt naar antwoorden, je zoekt naar van alles en je leest al die beschuldigingen ook. En als je ze al niet zelf leest, dan krijg je ze toch wel te horen. En die opmerkingen doen pijn. Elke rotopmerking is een trap na. Ik weet het van mezelf en ik weet het ook van lotgenoten. 

Er komen iedere dag mensen om en vaak lees je vervolgens de vervelendste opmerkingen onder de nieuwsberichten. Waarom? Waarom zeggen anderen dat de ouders wel op hun telefoon gezeten zullen hebben als er een kindje verdrinkt. Waarom zeggen anderen dat een jongen wel te veel gedronken en te hard gereden heeft, als hij met de auto een ongeluk op de weg krijgt. Waarom zegt iedereen dat ze eerst hun kind uit een levensbedreigende situatie zullen redden, terwijl ze er niet bij nadenken dat de ouders dat ook geprobeerd zullen hebben. Waarom moet iedereen gelijk een oordeel schrijven, terwijl ze de omstandigheden niet weten? 

En ja, waarom lees ik die stomme reacties eigenlijk... Omdat ik me na een incident toch afvraag wat voor onzin er over geschreven gaat worden. En soms ook om zelf een tegenreactie te geven. Een bevriende lotgenote doet dat ook. We hopen toch dat het bij een enkeling de ogen opent. Je hoeft niet per se iets te zeggen en als je iets wil zeggen wens iemand dan gewoon sterkte. En denk vooral na over de impact van een reactie.

Ik weet dat niet iedereen social media gebruikt, ook om dit soort dingen niet tegen te komen. Facebook vind ik leuk omdat ik gebeurtenissen met mijn vrienden kan delen, of om oud-klasgenoten terug te vinden die ik uit het oog verloren was, of om evenementen te delen. Nieuwsberichten lees ik ook graag en het grootste deel van wat er op wereld gebeurt, komt bij mij via Facebook binnen. Maar net zo goed komt er ook een hoop bagger binnen.

Om nog even op dat vermoorde meisje terug te komen. In de commentaren lees je ook de volgende dingen: het zal wel een getinte man zijn, dat gebeurt er als je iedereen binnenhaalt, je moet zus of zo stemmen dan gebeurt dit niet. Onfatsoenlijk vind ik het.

Mijn medeleven gaat uit naar iedereen die van het meisje gehouden heeft. En mijn medeleven gaat ook uit naar al die andere mensen die ergens slachtoffer van werden en naar nabestaanden. In een seconde kan je leven voorbij of compleet veranderd zijn.