Anderen helpen, er altijd voor anderen zijn... het is misschien een mooie eigenschap. Toch ben ik er nu best wel een beetje verdrietig om.
Afgelopen zaterdag hielp ik een nichtje en haar moeder en iedere dag vraag ik aan de moeder hoe het met haar gaat. Gelukkig gaat het de goede kant op, alleen schreef ze vandaag dat haar dochter me nog ging appen: morgen wil het kind gaan sporten en ze wilde vragen of ik kon rijden. Nu kan ik morgen toevallig niet, maar later werd ik best wel kwaad om die vraag, want het zou betekenen dat ik vijftig kilometer zou moeten afleggen. Echt met lood in mijn schoenen appte ik later de moeder terug dat ik die vraag eigenlijk niet vond kunnen... Ik begrijp ook niet dat de moeder ermee had ingestemd dat ik door het meisje hierover geappt zou worden. De moeder begreep het, maar na mijn kwaadheid werd ik best wel verdrietig.
Een paar weken geleden was ik samen met een paar familieleden spullen aan het uitzoeken. Iemand bleef maar foto's bekijken en het schoot niet zo erg op. Ik merkte toen op dat ze de doos met foto's best wel mee naar huis mocht nemen om ze daar verder uit te zoeken. Nee, ze dacht niet dat ze daar tijd voor had. Ik zei toen nog dat ik de dag erna ook gewoon weer moest gaan werken. Zij en haar man zijn beiden hele dagen thuis zijn. Maar goed, het kon natuurlijk best zo zijn dat ze geen tijd had... Ik was lang niet bij deze mensen thuis geweest en toevallig moest ik er onlangs zijn. Ik ben me kapot geschrokken van de bende daar in huis! Het was vol, het was vies. Maar het is hun huis en hun leven, dus het gaat me niks aan. Toch werd ik daarna verdrietig om dat ene zinnetje toen ik gevraagd had of zij de foto's wilde uitzoeken: "ik denk niet dat ik daar geen tijd heb." Wat doen die hele dagen? En waarom was een doosje foto's uitzoeken al teveel werk?
Eerlijk gezegd voel ik me nu best een beetje gebruikt. Of is het misbruikt? Zelf vraag ik zelden iets aan anderen, maar blijkbaar is het wel normaal om dingen aan mij te vragen die eigenlijk te ver gaan of om alles op mij af te schuiven. Ik heb ook mijn huishouden, die grote tuin, mijn gezin en mijn werk. En o ja, ook hobby's, maar die komen op de laatste plaats want al die andere dingen gaan voor.
Morgen ga ik weer een stapje verder met afbouwen van de antidepressiva. Ik kwam van 50 mg en ga morgen van 7,5 naar 5 mg. Het huilen staat me nu nader dan het lachen, maar dat was wat ik wilde. Ik wilde die emoties terug, dus dat is goed.
Ziezo, dat moest ik nu toch eens even van me afschrijven! Het zit namelijk nogal erg hoog. En dat van hierboven zijn maar gewoon twee voorbeelden, want er wordt wel vaker een beroep op me gedaan. Maar zoals ik al zei: ik help graag andere mensen en ik weet dat dat heel erg gewaardeerd wordt, maar soms gaan anderen gewoon een beetje te ver en ben ik er ook helemaal klaar mee.
Ach meis, en ik schreef op je vorige berichtje nog wel dat ik het zo fijn vind dat jullie als familie voor elkaar klaar staan. Ik ging er, duidelijk ten onrechte, van uit dat het behulpzaam zijn wederzijds is. Goed dat je gezegd hebt wat je er van vindt, het niet opgekropt hebt.
BeantwoordenVerwijderenAls mensen eenmaal weten dat je klaar staat voor anderen, maken ze daar graag gebruik van. Ik denk dat dat meestal niet slecht bedoeld is, geen kwade opzet, die mensen leven vanuit wat zij nodig hebben, en hoe ze dat kunnen bereiken (zoals het nichtje dat naar sport moet), zonder na te denken over de vraag of ze daarbij te ver gaan met hun verwachtingen.
Knap hoe ver je al bent met het afbouwen van de antidepressiva, maar ga je niet te snel? In 2,5 maand naar 1/10 van wat je eerst nam is wel een korte tijd. Misschien nu eventjes een adempauze, even op 7,5 mg blijven, en dan over een maand of zo naar 5? Ik geef je een virtuele knuffel 💐
Dank je wel.
VerwijderenDe familie is ook wel heel erg dankbaar met onze hulp, maar het is jammer dat ze dan op een gegeven moment toch iets te ver gaan. Niet allemaal trouwens.
Dit zijn maar incidenten en toch zitten ze me behoorlijk dwars en ben ik degene (in het geval van het nichtje) die er een rotgevoel aan overhoudt.
Nou, dat is inderdaad te gek! Als je nichtje zelf niet zoveel inzicht heeft, zou de moeder haar moeten corrigeren!
BeantwoordenVerwijderenGoed van je dat je dit geweigerd hebt en duidelijk hebt laten blijken dat je zo’n verzoek te gek vindt.
Net wat Anja zegt, bouw niet te snel af (ik ben ook een ervaringsdeskundige)
❤️ Thea
Het luchtte wel op, want anders zou ik het blijven opkroppen.
VerwijderenHet nichtje is 15 en het is logisch dat zij dat inzicht nog niet heeft, maar haar moeder had idd moeten zeggen dat ze me niet mocht vragen.
Het is vaak moeilijk een grens te trekken tussen de ander helpen en helpen waarbij de ander van je profiteert .
BeantwoordenVerwijderenEn dan begrijp ik je verdriet heel goed, je doet het met veel liefde, waardering doet dan heel veel deugd. Maar waardering veronderstelt ook dat die ander geen misbruik van je maakt.
Niet gemakkelijk, maar goed dat je het liet weten en je mag gerust je eigen grenzen trekken.
Ik weet dat anderen mijn hulp enorm waarderen en ik vind het ook totaal niet erg om voor anderen klaar te staan. Maar nu werd er gewoon te ver gegaan.
VerwijderenIk denk dat het zoiets echt typisch is. Je staat erom bekend dat je graag mensen helpt, en dan heb je altijd een categorie mensen die daar misbruik van maken. Soms duurt het even tot je het doorhebt, maar ze komen altijd terug. Goed dat je liet weten dat je dat niet wil, en goed dat je je grenzen stelt. Je weet anders echt niet waar je eindigt.
BeantwoordenVerwijderenHet is gewoon jammer dat dit gebeurd is, vind ik. Maar ik denk niet dat zoiets (zoals naar de sportclub rijden) nog eens gevraagd zal worden. Afgelopen zaterdag reed ik door de 100 km en met alle liefde, hoor. Toen ging het om urgente dingen, maar dit was anders.
VerwijderenBeste mevrouw W, mijn ervaring is dat het gewaardeerd wordt als je duidelijk en vriendelijk nee zegt op een verzoek. Dus weg met dat rotgevoel.
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor je lieve woorden.
VerwijderenDe moeder begreep het ook, maar ik vind het wel jammer dat ik er inderdaad een rotgevoel aan overhield.
Jammer zoiets, dat blijft een tijdje in je keel zitten tot je het doorslikt en dat gáát gebeuren. Echt goed dat je het hebt gezegd!
BeantwoordenVerwijderenDank je wel. Het zit nu nog behoorlijk hoog en het zal even moeten slijten.
VerwijderenNee zeggen is niet eens het moeilijkst maar het gevoel dat je er zelf aan overhoud is vaak zo naar. Iets aan een ander vragen vind ik ook al eng. Ik heb een denkbeeldige weegschaal altijd bij mij zeker de afgelopen jaren. Het hoeft niet in evenwicht te hangen maar als iemand mij iets vraagt en ik heb niet zoveel zin kijk ik naar mijn weegschaal; doe jij weleens iets voor mij en het antwoord is nee dan kan ik ook makkelijker nee zeggen. Mensen maken vaak gebruik van je als ze weten dat je toch wel ja zegt. Heel veel sterkte met het afbouwen heb een beetje het idee dat je daardoor beetje emotioneler bent. Ik ga juist vermeerderen en ook nog ander
BeantwoordenVerwijderenpilletje er bij. Veel liefs en je bent een toppertje hoor. Je weet dat ik zo familie van je zou willen zijn.
Ik vind zelf vragen ook moeilijk. Jarenlang was ik mantelzorger van mijn ouders en toen ik een burn-out kreeg en de psycholoog het advies gaf om meer aan de familie te vragen, kreeg ik ontzettend veel weerstand van die familie. Daar heb ik toen ontzettend veel verdriet van gehad. Ik deed altijd alles en wat ik vroeg was niet veel, maar voor de anderen was gewoon het minste al te veel. Ik vond dat trouwens nog erger voor mijn ouders dan voor mezelf.
VerwijderenIk vind het niet erg om iets voor anderen te doen en ik hoef daar ook helemaal niets voor terug te krijgen, maar soms gaan anderen gewoon te ver en dan voelt het als misbruik en dat is gewoon pijnlijk. Ik hoop wel dat het nichtje en de moeder begrepen hebben dat ik ook weleens nee zeg.
In dit soort situaties is het fijn om een blog te hebben en lieve lezers die je al mooie reacties hebben gegeven, daar heb je duidelijk al wat aan.
BeantwoordenVerwijderenHet vervelende is dat jij je er nog uren/dagen in je hoofd mee bezig bent en de ander het waarschijnlijk alweer achter zich heeft gelaten is na jullie gesprek.
Ik wens je daarom maar een goede nachtrust en je ziet nu de noodzaak van af en toe Nee zeggen ook.
Bedankt voor je lieve woorden en ik ben inderdaad heel erg blij met alle lieve reacties. Toen ik dit bericht gepost had dacht ik nog van maak ik niet iets heel groots van iets kleins... Maar ik zat er echt mee. Het is fijn om zoveel steun te krijgen.
VerwijderenZoals men tegenwoordig zegt: "nee is ook een antwoord". Ik probeer dat wat vaker toe te passen. En dat lukt steeds beter. Wel is het dan wat lastig om met mijn eigen ongemak om te gaan. Ik hoor wel vaak dat mijn duidelijke boodschappen (ik zeg steeds vaker wat ik vind) prettig gevonden worden, ook al is het niet altijd wat ze willen horen. Is te leren hoor Mevrouw W, dat nee zeggen 😉.
BeantwoordenVerwijderenIk zal het proberen ;)
VerwijderenEigenlijk vind ik het makkelijker om voor anderen op te komen dan voor mezelf. Voor anderen zou ik door het vuur gaan, voor mezelf niet.
Probeer jezelf te zien als je beste vriendin....als je die beste vriendin aan zou raden nee te zeggen....nou dan weet je je antwoord.
VerwijderenDat vind ik mooi gezegd xxx
VerwijderenJa, dit soort dingen zijn beslist niet leuk. Ik ken jou natuurlijk niet en geef nu zo maar een mening maar ik vond jou de laatste weken wel erg veel op je bordje nemen voor de familie. Ik kreeg een beetje het gevoel dat je gebruikt werd. Lief natuurlijk, heel lief maar het kan te gek worden. Ik zei nooit nee, stond altijd vooraan om wat te doen voor een ander. Op mijn werk, in mijn grote familie, Marthy regelt het wel.En toen besefte ik dat ik gewoon nee moet zeggen. Het is even wennen maar ga het eens proberen.
BeantwoordenVerwijderenHet is niet alleen de laatste weken dat ik veel op mijn bordje krijg, maar eigenlijk is het al een jaar aan de gang. Sinds het overlijden van mijn schoonmoeder vorig jaar is het druk. Nu moest ik natuurlijk niet alles alleen doen, maar het hakt er wel in. Steeds maar dat bezig zijn voor anderen... en daarnaast ben ik natuurlijk ook iemand die slecht stil kan zitten en altijd met van alles bezig is.
Verwijderen❤️
BeantwoordenVerwijderenxxx
VerwijderenHelaas weet ik uit ervaring hoe vervelend dergelijke situaties kunnen zijn, en dan bedoel ik vooral vervelend voor jezelf, je gebruikt voelen door bepaalde mensen is een rotgevoel.
BeantwoordenVerwijderenIk was ook altijd slecht in nee zeggen, maar heb inmiddels wel geleerd duidelijk mijn grenzen aan te geven. Dat is soms best moeilijk, maar wel nodig, en een stuk beter voor mijn gemoedsrust.
Ik vind het knap van je dat je al zover bent met afbouwen, nog even volhouden, sterkte daarmee!
Betsy
Dank je wel.
VerwijderenHet afbouwen gaat goed en ik ben nu echt aan de laatste stappen bezig. Uit ervaring weet ik dat het moeilijkste pas komt als ik gestopt ben. Van tevoren heb ik mijn collega's laten weten dat ik ging afbouwen en ik krijg heel veel steun van ze. Zo vragen ze regelmatig hoe het met me gaat en dat vind ik heel erg fijn.
Vanmorgen was ik op mijn werk toen ik met de moeder van het nichtje appte en ik heb later ook met een collega overlegd wat ik kon doen en hoe ik het het beste kon formuleren. Voor mij was het op dat moment fijn om er met iemand over te kunnen praten.
Welke tabletten had je. Ik slik ze ook....cipramil. 30 mg. Wil eigenlijk ook minderen. Maar durf niet.
BeantwoordenVerwijderenGeertje
Ik heb nu sertraline en een paar jaar geleden paroxetine. Minderen op zich vind ik meevallen, dat gaat heel erg geleidelijk. Bij de paroxetine bleef ik tot het laatste pilletje vrolijk. Nu met de sertraline merkte ik na een paar weken al dat ik een stuk minder vlak werd. Afgelopen week was ik voor het afbouwen weer bij de huisarts en over een paar weken gaan we bespreken of ik helemaal ga stoppen of een onderhoudsdosis blijf gebruiken. Het ligt er echt aan hoe ik me voel en wat ik wil.
VerwijderenHoi, wat vervelend dat je een vervelend gevoel krijgt bij een keer aangeven dat iemand op dit moment iets te veel van je vraagt.
BeantwoordenVerwijderenDat is niet raar als je eigenlijk altijd ja zegt.
Je hebt heel veel te verstouwen gehad de laatste tijd en dan ook nog de afbouw van je medicijnen waardoor alles weer duidelijker binnenkomt.
Maar volgens mij heb je een goede dappere zet gedaan. Je grenzen aan gegeven en daarbij een klankbord gezocht bij een collega.
Door schade en schande wijs geworden heb ik geleerd dat ik altijd mag aangeven als het voor MIJ te veel wordt en ik nee moet zeggen.
Dat zegt iets over mij en niets over de vraagsteller. Je moet ook lief voor jezelf zijn zodat je niet opbrand.
Ga zo door maar zonder schuldgevoel! Jenneke
Dank je wel.
VerwijderenGisteravond was ik naar naailes en daar deed ik ook nog eens mijn verhaal. Anderen hadden ook voorbeelden over hoe ze soms behandeld werden. Over familiebanden en vriendschappen die soms zwaar onder druk staan. En één van de jongere cursisten die vertelde dat ze door een vriendin een bekeuring gekregen had, maar waaraan de vriendin niet mee wilde betalen. Ze durfde er niks van te zeggen, bang om de vriendin kwijt te raken. Best wel triest.
Mijn rotgevoel is nog niet weg. Vandaag ga ik wel lekker met een vriendin wandelen. Door alle drukte van de afgelopen maanden hebben we elkaar al een tijd niet gezien. Het wordt tijd om de draad weer op te pakken.
Ik kan me levendig indenken dat je je dan overvraagd wordt mevrouw W. Ik vind het ook altijd enorm lastig om te laveren tussen dingen voor een ander doen en je eigen hoofd boven water houden. Zeker in combinatie met een kind verliezen vind ik dat bijna niet te doen.
BeantwoordenVerwijderenHet is bij mij ook een grote reden dat ik jaren geleden een burn-out kreeg. In mijn eigen familie wilde niemand iets doen en kwam het allemaal op mij neer. En na herhaaldelijk vragen en steeds maar weerstand krijgen, knapte er toen bij mij iets.
VerwijderenEr zit een verschil tussen helpen en helpen. 50 km is grensoverschrijdend.
BeantwoordenVerwijderenDat een kind dat niet beseft, snap ik. Dat de moeder ermee instemt dat het kind het vraagt, begrijp ik niet. Ik denk, en hoop vooral, dat ze zelf nu ook beseffen dat zoiets niet kan. Wel als het echt om een calamiteit gaat, maar niet om een uurtje te gaan sporten.
VerwijderenGoed dat je het van je afschrijft. Ik denk dat je gewoon een heel lief mens bent en dat mensen dat ook (te?) goed weten. Maar heel goed dat je meer voor jezelf opkomt! Mrs. T.
BeantwoordenVerwijderen