Zestien jaar was Monster. Gisteren hebben we hem laten inslapen.
Hij is ten onder gegaan aan nierfalen. We schoven het steeds voor ons uit, maar nu ging het toch echt niet meer en gistermiddag belde ik naar de dierenarts. Een uur later konden we al komen.
Monster was ons laatste beestje dat Justus nog meegemaakt had en dat maakt het allemaal nog eens extra verdrietig. Nu is echt alles van vroeger weg: de poezen Simba, Spook en Monster, de honden Bee en Zoya.
Ik liep met het reismandje met de dode Monster erin bij de dierenarts buiten en opeens kwam de vrouw van mijn nichtje om de hoek: ze reed toevallig net langs, zag me lopen en ze zag me huilen. Ze zette direct haar auto aan de kant, kwam vragen wat er was en kwam me troosten. Zo lief.
Monster ligt nu in de tuin bij onze andere overleden huisdieren.
Veel sterkte, een speciale band, een beestje dat Justus nog heeft gekend.
BeantwoordenVerwijderenWat lief dat de vrouw van je nichtje je zag en kwam troosten. Ik vraag me soms af of dat nu toeval af, precies op het juiste moment kwam ze voorbij.
Ze werkt daar wel in de buurt en ze was op pad naar huis. Maar dan nog... Ze zag van een afstand toch dat ik het was. Ik bedankte haar later via een appje nog eens en ze zei dat ze wist hoe het voelde en dat ze gewoon moest stoppen. Ik vind het toch wel zo ontzettend lief van haar.
VerwijderenAch...dubbel verdrietig, dat begrijp ik. Sterkte!
BeantwoordenVerwijderenDank je wel.
VerwijderenSterkte met het verlies van weer een dierbaar beestje. Heel verdrietig.
BeantwoordenVerwijderenGroet Merel
Dank je wel.
VerwijderenWat een lieverd, die vrouw. Sterkte mevrouw W, huisdieren kunnen zoveel voor iemand betekenen, ze niet meer kunnen aaien, vasthouden, dat is hard.
BeantwoordenVerwijderenJa, ik vond het ook wel bijzonder dat ze me kwam troosten. Zo'n lief mens.
VerwijderenOndanks dat je weet dat het goed is om uiteindelijk zo’n verdrietige beslissing te nemen, is het een groot gemis om een poezenvriend, van die een aantal jaren van je leven meeloopt, te moeten missen. Zeker deze met dierbare herinneringen aan Justus.
BeantwoordenVerwijderenSterkte van d’n overkant, Mariel
We hebben nog twee poezen, maar Monster was de meest aanwezige van de drie. Die andere twee zijn veel buiten en zijn niet van die schootliggers als Monster.
VerwijderenAch dat is heel verdrietig, zo'n speciaal poesje was dat toch voor jullie.
BeantwoordenVerwijderenFijn dat je het op eigen grond kan begraven.
Er ligt hier al heel wat in de grond...
VerwijderenZo verdrietig.
BeantwoordenVerwijderenMarijke
💖
VerwijderenWat naar... Zeker omdat hij als een verbinding met Justus voelde. Ik voel met je mee!
BeantwoordenVerwijderenDank je wel.
VerwijderenAch lieve mevrouw W. wat erg voor jullie zeker door de verbintenis met Justus. Dikke knuffel.
BeantwoordenVerwijderenDank je wel.
VerwijderenWat verdrietig, ja dubbel verdrietig! Sterkte hoor.
BeantwoordenVerwijderenDank je wel.
VerwijderenSterkte lieve mevr.W
BeantwoordenVerwijderenBetty MP
Dank je wel.
VerwijderenVerdrietig voor je. Vooral wat je schrijft over wat de verbinding met Justus is. En heel fijn dat je net op dat moment getroost mocht worden.
BeantwoordenVerwijderenDank je wel.
VerwijderenSinds wij zelf een lieve kat hebben snap ik het verdriet zoveel beter. Veel sterkte.
BeantwoordenVerwijderenJe houdt gewoon van zo'n beestje en hij maakte toch 16 jaar deel uit van ons gezin.
VerwijderenMonster is nu weer bij Justus.
BeantwoordenVerwijderen💖
VerwijderenSterkte, mevrouw W. Dierenmensen weten wat het is als de tijd komt dat je afscheid moet nemen van je lieve huisdier(en). Een troost is wel, dat ze een prima leven hebben gehad met veel zorg en liefde van hun eigenaren. Maar toch.... maar toch....
BeantwoordenVerwijderenJe wilt ze niet missen en als het eenmaal zover is, mis je ze. Het is een jaar geleden dat onze honden overleden en het went wel iets, maar nog steeds mis ik ze enorm.
VerwijderenIk weet het, ik weet het. Hier is het precies hetzelfde want onze Lola is in maart jl overleden. Het moet maar een beetje betijen, he?
BeantwoordenVerwijderenZo verdrietig. Ik krijg tranen in mijn ogen bij het lezen van je verhaal. Sterkte.
BeantwoordenVerwijderenVeel sterkte.
BeantwoordenVerwijderenHet is een heel gemis.