Kijk nou toch eens wat een mooi dier:
En dan deze twee:
Zolang ik er niet tussen hoef te lopen, vind ik koeien leuk.
We maakten een wandeling in de buurt van Retranchement. Veelal over onverharde paden en er was niet veel om te fotograferen.
Afgelopen week wandelde ik met een vriendin en ik maakte ook nog een wandeling alleen en dat ging allemaal gewoon goed.
Vandaag viel het wandelen en dan vooral de harde tegenwind me behoorlijk tegen. Ik denk al dat ik alweer heel wat ben, maar mijn lichaam denkt daar toch anders over. Na de wandeling lag ik gelijk in mijn bed, zo moe was ik. Maar manlief en ik hebben wél gewandeld en dat was er de afgelopen weekenden, mede doordat ik ziek was, bij ingeschoten.
🥾 🥾 🥾 🥾 🥾
In onze tuin groeien vlieren als onkruid. Ieder jaar snoei ik er heel wat van weg en ieder jaar groeit alles gewoon weer lekker terug. Als de vlierbesjes aan het eind van de zomer rijp zijn, kook ik ze en daarvan doe ik kleine porties in de vriezer. De hele winter doe ik daar dan regelmatig van door mijn dagelijkse smoothie.
Nu heb ik voor de eerste keer van vlierbloesem siroop gekookt. Ik schrok wel een beetje van de grote hoeveelheid suiker die er volgens de recepten in moest: 1 kg suiker op 1 liter water. Anders zal het geen siroop worden, denk ik, maar ik ben me er nu gelijk wel van bewust dat ik met siroop zuinig moet omgaan. En om gelijk maar de vraag, die nu bij sommigen misschien opborrelt, te beantwoorden: ik kan niet tegen suikervervangers en gebruik die daarom ook niet. Dus als ik al eens frisdrank drink, of siroop in de winkel koop dan zal dat nooit met een toegevoegde suikervervanger zijn.
Ik kookte de vlierbloesems in het suikerwater, samen met het sap van een uitgeperste citroen en citroenrasp. Het hele goedje ging daarna in een steriele weckpot en dit staat tot woensdag in de koelkast. Af en toe moet ik de weckpot eens omschudden. Na deze dagen kan ik de vlierbloesem en de citroenrasp eruit zeven en dan is de siroop klaar. De siroop zou zo een maand houdbaar blijven, maar omdat ik mezelf niet binnen een maand een liter siroop zie opdrinken, ga ik er van invriezen. Gewoon hele kleine porties in een ijsblokjesvorm.
Vlierbloesem siroop is zo lekker! Bij de boerderij hadden we ook vlieren en ik maakte ook ieder jaar vlierbloesem siroop. Ook heb ik er wel eens gelei van gemaakt, ook lekker op een boterham.
BeantwoordenVerwijderenHet rundvee staat er weer mooi bij!
Ik kocht soms wel vlierbessensiroop, maar ik had het nog niet eerder zelf gemaakt. Eigenlijk dacht ik dat het veel werk zou zijn, maar dat viel reuze mee.
VerwijderenTijdje geleden heb ik een flesje vlierbessiroop van Teissiere gekocht maar dat was zo scherp, niet echt lekker. Kocht in Frankrijk wel graag snoepjes met dei smaak
BeantwoordenVerwijderenVan zichzelf is vlierbloesem niet scherp van smaak, wel zoet.
VerwijderenDe siroop kan je ook gebruiken in een Hugo cocktail ... mijn favoriete zomercocktail.
BeantwoordenVerwijderenDie koeien zijn mooi ... van ver dan toch. Ik durf er niet dichtbij te komen.
Ik vind Hugo sowieso al lekker en ik zal het ook eens proberen met siroop erdoor. Als wij wandelen en ergens op een terrasje neerstrijken, drinkt manlief altijd een lekker fris biertje. Helaas krijg ik diarree van bier (van de gist). Omdat ik niet altijd zin in water of frisdrank heb, drink ik dan weleens een Hugo.
VerwijderenFijn dat het wandelen toch weer lukte. Je hebt het toch maar gedaan en de vermoeidheid achteraf neem je er wel voor lief bij.
BeantwoordenVerwijderenZo is dat!
VerwijderenFijn dat het weer gaat wandelen. En wat zie je weer mooie dingen dan.
BeantwoordenVerwijderenWe pakken gewoon de draad weer op.
VerwijderenVolgens iedereen, echt iedereen, smaken vlierbloesem-items heerlijk. Maar ik kom het nooit tegen en toen dat laatst een keer wel het geval was (iets met thee, geloof ik, maar dat heb ik alweer verdrongen...) was het drie keer niks.
BeantwoordenVerwijderenDan zal het jouw smaak niet zijn, denk ik. Misschien had je je er best wel op verheugd en dan is het jammer dat het dan zo tegenvalt. Maar je weet nu wel dat je het niet meer hoeft te proberen.
VerwijderenMoest lachen bij je zin, gelukkig hoef ik er niet tussen te lopen. Rond mijn 10e ging ik met mijn ouders verhuizen naar het platteland en daar hoorden ook weilanden bij. Ik was koeien wel gewend, maar een vriendinnetje van school niet. We gingen veldbloemen plukken en ik was helemaal vergeten dat er pinken van de buurman bij ons in het weiland liepen. Toen mijn vriendinnetje zag dat ze onze kant op liepen ging ze er hardlopend van door en hoe ik ook riep gewoon stoppen en hard roepen dan gaan ze weg, zij bleef rennen , de pinken op een holletje achter haar aan. Want mensen die rennen vinden ze reuze interessant. Ze kwam nog wel eens bij ons maar het weiland in ? Nou alleen als ze zeker wist dat er geen koeien in liepen. Johmar
BeantwoordenVerwijderenZo vertelde mijn moeder altijd het verhaal over dat ze in de oorlog, samen met haar moeder, geëvacueerd was op een boerderij in Friesland. Haar moeder wilde graag eens met de boerderijhond wandelen, maar alle koeien wandelden gezellig mee en hoe harder haar moeder ging lopen, hoe harder de koeien ook gingen lopen.
VerwijderenMijn moeder die een echte stadse was en pas op haar 50e verhuisde van binnenstad Utrecht naar het platteland, was ook als de dood. Soms moesten de pinken van ons weiland weer terug naar de buurman via ons erf en de weg. Dan hielp ze wel, maar stond dan altijd op een flinke afstand te roepen dat ze door moesten lopen doodsbang dat ze haar kant op zouden komen. Gelukkig liepen ze meestal de goede kant op. Zie haar nog staan, vond het altijd wel stoer dat ze toch hielp als het nodig was. Johmar
VerwijderenDat kalfje bij de moeder heeft iets koddigs : )
BeantwoordenVerwijderenHet was ook best wel een klein kalfje. Dat valt misschien niet zo op door de manier waarop ik de foto genomen heb.
Verwijderen