toeristen

Bij ons in Nieuwvliet is Museumcafé het Koekoeksnest, maar niet voor lang meer:

Door een flinke huurverhoging van het pand en de leeftijd van de uitbater komt er op 9 oktober en einde aan twintig jaar museumcafé: klik! Voor ons (mijn broer, een vriendin, manlief en ik) was dat een reden om er nog een keer heen te gaan.

 

Het bijzondere aan het museumcafé is het interieur. De uitbater is een kunstenaar die decorstukken maakt en het café staat vol met eigen werk en allerlei verzamelingen.

Voor twee euro gaat er ook nog eens van alles spelen en bewegen.

Toen we bij het museumcafé aankwamen, hadden we er al een wandeling van zes kilometer opzitten. We hadden de auto bij Groede Podium geparkeerd en van daaruit waren we gaan lopen.

En nu we toch in Nieuwvliet waren wilde ik na het museumcafé, graag even naar Ferini toe. Als je op Google Ferini intypt dan lees je Ferini Nieuwvliet Vintage Theater Kunst Tweedehands Boeken Kado.

Mijn broer en de vriendin kenden de winkel wel, maar ze wisten niet dat het uit twee delen bestaat en er onder de winkel ook nog een vintage-afdeling is. Ik wist dat dan weer wel en nam ze mee naar beneden.

Naast alle antiek en curiosa is er ook een grote verzameling poppenkastpoppen te zien:

Vorig jaar had Ferini al zijn poppenkastpoppen mee naar het strand genomen: klik! Het was een protestactie om te laten zien hoe mooi diversiteit kan zijn.

Na ergens geluncht te hebben, liepen we met een boog naar Groede toe. In de Grote Kerk, waar regelmatig exposities zijn, is nu werk van Rem van den Bosch te zien. Deze kunstenaar gebruikt de Zeeuwse klederdracht op een eigentijdse manier.

Voor de kostuums gebruikt hij stoffen van gerecyclede petflessen. 

Meer over Rem van den Bosch lees je hier: klik!

De tentoonstelling in de Groet Kerk in Groede duurt nog tot 3 augustus en is vrij toegankelijk. 

We waren met onze wandeling even toerist in eigen streek. We lopen altijd samen de Urban Walk in België, maar dit rondje in onze eigen omgeving was ook heel erg leuk om te doen. 

ruilen

Sinds een paar jaar is het huis van mijn vriendin een verzamelplaats van kleding. Een paar andere vriendinnen van haar brengen na een kastopruiming vuilniszakken vol met kleding naar haar toe. Zij en weer andere vriendinnen halen daar vervolgens weer kleding uit die ze leuk vinden. Wat daarna nog overblijft gaat naar het Leger des Heils. 

Vriendin en ik hadden voor gisteren afgesproken, vorige week de afspraak al gemaakt. Later appte ze terug dat het nog eens extra goed uitkwam, want een andere vriendin zou een paar dagen eerder kleding komen brengen en dan kon ik gelijk kijken of daar iets voor mij tussen zat. Voor het goede hield ik zelf ook maar even een kastopruiming en nam ik ook wat kleding naar haar mee, die ik zelf niet meer droeg of paste. Dan kunnen zij en anderen ook weer mijn afgedankte kleding bekijken.

We hebben niet allemaal dezelfde maat en ook niet dezelfde smaak, dus het is niet zo dat een complete garderobe naar een ander overgaat. Uit de kleding van die andere vriendin paste ik een paar dingen en wat leuk stond nam ik mee naar huis. Zo heb ik er weer een paar nieuwe dingen bij en anderen zijn misschien weer blij met de kleding die van mij gekomen is. 

Na een gezellige middag van eerst kleren passen, daarna lunchen en vervolgens nog een korte wandeling, ging ik weer blij naar huis. Blij ben ik eigenlijk altijd wel als ik van vriendin kom, want hoe vaak we beiden al door een diep dal gegaan zijn, we krijgen elkaar altijd weer aan het lachen. We hebben een positieve invloed op elkaar. Blij was ik ook met de nieuwe kleren en vooral met de plissérok in neonkleuren, die ik dit weekend mooi naar een Jaren-80-feestje kan dragen. 

broeken

Vorige week werd door twee verschillende personen (op mijn werk) gevraagd hoe het met mijn hoofd ging. Bovenop mijn hoofd was de huid toen nog altijd gevoelig en de zijkant van mijn hoofd zo nu en dan ook. Eergisteren ontdekte ik opeens dat de pijn bovenop mijn hoofd weg was. Alles bij elkaar heeft de fytofototoxische reactie ruim drie maanden geduurd en nu ben ik er gelukkig dus bijna van af.

🪡 🪡 🪡 🪡 🪡

Tijdens de zomermaanden is het geen naailes, maar met naaiwerk ben ik toch nog altijd wel bezig. Het is nou eenmaal mijn allergrootste hobby. Vaak maak ik bovenstukken zoals shirts, bloesjes en vesten en ook naai ik jurken. Broeken naai ik zelden en dat komt omdat die nou nooit eens goed zitten. Koop ik een broek in de winkel, dan geeft dat zelden problemen. Naai ik een broek van een patroon, dan is het altijd een flater. Maat 38, zo moeilijk is het toch niet en op de taille en buik zit het altijd goed, maar wat in een naaitijdschrift skinny genoemd wordt, valt bij mij wijd. Vanaf de heupen naar beneden is altijd alles veel te groot.

Van de week besloot ik me toch maar weer eens, tegen beter in, aan een broek te wagen. Een short van sportkledingstof. In het begin zag het er allemaal nog veelbelovend uit, maar pas toen de broek in elkaar en de tailleband erop zat, kon ik alleen maar concluderen dat ook nu de pijpen weer veel te wijd waren. Als ik een trap op liep, keek je regelrecht naar binnen tot aan mijn onderbroek. Ik kon ook nu weer de hele broek op alle naden innemen. 

Toen ik het patroon uittekende had ik al gezien dat het best wel een kort model was en ik verlengde de zoom daarom al met een paar centimeter, toch was het broekje daarna nog aan de korte kant (jaja, een short hè 😉). Met biaisband heb ik de pijpen afgewerkt, zodat ik niet nog meer lengte kwijt zou raken. Het broekje zit nu goed en ik heb vanmorgen geprobeerd een foto ervan te maken. Niet dat die foto echt super goed gelukt is, maar dan heb je toch een beetje een idee. 

Het is een wijd model, alleen is het nu een stuk minder wijd dan het was. Ik denk dat er per pijp van onderen iets van 8cm in breedte afgegaan is.

Broeken naaien... Pfff!

Voorlopig ben ik er weer helemaal klaar mee!

grote wesp

Voor de derde keer in een paar jaar tijd hebben we een nest van de Europese hoornaar. De eerste keer zat het nest onder het dak van ons huis. De tweede keer, vorig jaar, werd met het bouwen van een nest in een schuurtje gestart, maar al snel zagen we geen hoornaars meer en bleek het nog kleine nest verlaten te zijn. In datzelfde schuurtje wordt nu sinds een paar weken weer druk gebouwd en dit jaar gaat het wel goedkomen met het nest. 

We hebben er sinds 3 juli een camera hangen en in het schuurtje zelf komen we nu niet meer om het nest niet te verstoren. 

Wat begon met een koningin en een paar werksters, is ondertussen een groot nest met veel werksters aan het worden.

En het is leuk om de bouw te volgen en alle bedrijvigheid te zien. 

De Europese hoornaar is een grote wesp van hier en is niet schadelijk. Zolang het nest niet op een plaats hangt waar mensen en hoornaars last van elkaar hebben, kan het blijven hangen. Het zijn geen agressieve wespen en zolang ze zich niet bedreigd voelen doen ze niks. 

Ik ben weleens in de buurt van het nest in de tuin bezig en als er een hoornaar steeds rond me blijft vliegen, dan is dat een teken voor mij om even weg te gaan. Voor de rest blijven ze uit je buurt. Ze vangen insecten zoals vliegen en muggen en dat is mooi! De boeren rondom zijn druk in de weer met het dorsen van tarwe en dat geeft voor ons een overlast van vliegen. Ieder jaar is het rond deze tijd weer raak en worden we er een beetje gek van. Laat de hoornaars die vervelende vliegen dus maar lekker vangen! 

spijker

Altijd handig zo'n poes die voor de televisie gaat liggen:

Volgende week wordt ze twee jaar, onze Moppie. 

😽 😽 😽 😽 😽

Mijn auto moest voor de apk en een grote beurt naar de garage. Ik bracht hem 's morgens om acht uur naar de garage en halverwege de middag kon ik hem ophalen. Uit de rekening bleek dat ik heel veel geluk gehad had, want tussen het rijtje werkzaamheden stond ook 'reparatie achterband (spijker in)'. Het kan best dat die spijker er al een tijd ingezeten heeft en als de band geen lucht verliest is er niks aan de hand, maar ik had ook zomaar ergens met een lekker band kunnen staan. Daar ben ik dus goed mee weggekomen.

nalatenschap

In januari is mijn moeder overleden en na het regelen voor haar uitvaart, ging ik een schoonzus helpen met verhuizen. Daarna volgde er een korte vakantie en toen werd ik ook nog ziek. Al bij al raakte het regelen rondom de nalatenschap van mijn moeder even op de achtergrond. In mei pakte ik het draadje weer op en inmiddels ben ik al twee keer bij de notaris geweest: de eerste keer met mijn jongste broer en mijn zus en de tweede keer met mijn oudste broer.

 Gisteren viel de Verklaring van Erfrecht van de notaris op de mat en nu kan ik verder met het regelen van de bankzaken. Samen met mijn oudste broer heb ik besloten om de erfbelasting door het notariskantoor in te laten vullen. Zelf zijn we niet zo van de cijfertjes en op deze manier weten we dat het tenminste goed gedaan wordt. Verder ben ik allang blij dat mijn ouders geen eigen huis of dingen van waarde meer bezaten. Dat scheelt al een heel stuk in de afhandeling. 

Lang geleden wilden mijn ouders dat ik hun administratie op me nam, omdat het zicht van mijn vader steeds minder werd. Veel meer dan rekeningen betalen en de inkomstenbelasting invullen was dat toen niet. En mijn vader bleef de regie houden, want zonder zijn goedkeuring deed ik niks.

 Na zijn overlijden zorgde ik dat er steeds meer via automatische incasso's betaald werd, want daar was hij altijd tegen geweest. Daarnaast was mijn moeder nogal eens een rekening kwijt en ook daarom koos ik daarvoor. Ik voegde ook een paar bankrekeningen samen. Gewoon voor mijn eigen gemak, want ik had liever alles op één rekening staan zonder dat alles versnipperd over verschillende banken stond. Na het overlijden van mijn moeder betaalde ik haar uitvaart en nog een paar andere dingen en verder liet ik haar bankrekening ongemoeid. Zonder de Verklaring van Erfrecht kon ik verder toch niks regelen.

Als straks alles geregeld is (reken op een jaar, zei de notaris) en alles betaald is wat nog betaald moet worden, kan ik het overgebleven geld over de erfgenamen verdelen. En daarna zou ik er vanaf moeten zijn. Ik kijk daar nu al naar uit!

Ik doe nu veel in overleg met mijn oudste broer. En niet dat die veel van dit soort zaken afweet, maar samen sta je toch sterker dan alleen. Van sommige dingen zou ik gewoon buikpijn krijgen, terwijl daar eigenlijk helemaal geen aanleiding voor is. Maar ik vind het gewoon een hoop gedoe, ook omdat ik er zo weinig verstand van heb.

feestspullen

Met twee schoonzussen zat ik al vroeg in Middelburg op een terrasje. Het was nog geen half negen 's morgens toen we neerstreken op één van de weinige terrassen die al open was. De ene schoonzus stond om kwart over zeven bij mij op de stoep en vervolgens reden wij samen naar Middelburg. De andere schoonzus moest al om zeven uur in Goes zijn en door haar waren we al zo vroeg op pad. 

We hebben binnenkort een paar themafeesten en we waren naar Middelburg gekomen om bij SoLow feestspullen in te slaan. Daarnaast wilde één van de schoonzussen ook nog voor kleding kijken in de stad. Door artrose in haar knieën kan ze de laatste maanden bijna niet meer uit de voeten, waardoor ze best wel aangekomen is. Ze kocht een paar shirts en een paar broeken.

Toen we langs Lucardi liepen ben ik daar wezen kijken voor een nieuw kettinkje om mijn ashangertje aan te hangen. Het kettinkje dat ik had was heel erg fijn en ik was bang dat het op een kwade dag zou breken, waardoor ik de hanger zou verliezen. Ik slaagde voor een stevigere ketting, wat ik gelijk maar omhield, nadat de verkoopster de ashanger eraan gedaan had. In het ashangertje, een hartje, zit as van mijn overleden zoon. 

En daarna gingen we kringlopen. Eerst naar kringloopwinkel Ramsjburg in Middelburg en later naar Goed en Gebruikt in Goes, want de ene schoonzus moest halverwege de middag weer terug in Goes zijn. De schoonzussen vonden de kringloopwinkels groot en ze vonden het er ook druk. Ik moet zeggen dat je er ook nooit alleen bent, maar nu was het inderdaad wel erg druk. En niet dat de schoonzussen dat erg vonden hoor, maar het viel ze gewoon op. 

Het werd een geslaagde dag. Voor de themafeesten hebben we voor onszelf en onze gezinsleden attributen gekocht (nieuw en tweedehands), want daar gingen we in eerste instantie voor. Verder konden we gezellig met elkaar praten, aten we nog een broodje bij de Hema en leerden de schoonzussen weer een paar (voor hun) nieuwe kringloopwinkels kennen.

natuurgebieden (2)

Voordat wij zondag van huis vertrokken om te gaan wandelen, had ik drie beschilderde stenen (klik) in mijn rugzak gedaan. Ik had tijdens de wandeling al twee stenen ergens gelegd, toen ik opeens zelf een steen van iemand anders vond en later nog één. Ik ga deze gevonden stenen op een latere wandeling meenemen en ze vervolgens verder laten zwerven. Een maand geleden hadden we ook al een beschilderde steen in Frankrijk gevonden en ook die neem ik binnenkort tijdens een wandeling mee. 

In mijn vorige bericht schreef ik over de Putten van Ekeren en deze keer vertel ik over de Oude Landen.

We parkeerden de auto bij kasteel Hof van Veltwijck.

We betraden het kasteelterrein via het poortgebouw, dat samen met de aanliggende dienstgebouwen buiten de kasteelgracht ligt. 

Het kasteel dateert uit de zestiende eeuw en werd gebouwd in opdracht van ene Aert van Veltwijck.

In de kasteeltuin staat een standbeeld van de godin Flora:

De legende gaat dat de dochter van Aert van Veltwijck verliefd werd op de tuinman. Omdat deze tuinman beneden stand was, ontsloeg Van Veltwijck de goede man en sloot hij zijn dochter op in een torenkamer van het kasteel. Op een nacht sprong zij uit het raam en verdronk ze in de kasteelgracht. Van Veltwijck had heel veel spijt en ter ere van zijn dochter liet hij een standbeeld maken, van de godin Flora, omdat zijn dochter zoveel van bloemen hield. 

Het kasteel wordt sinds 1930 gebruikt als gemeentehuis. 

Achter het kasteel ligt natuurgebied de Oude Landen, een gebied dat waarschijnlijk al in de elfde eeuw ingepolderd werd.  

Het havengebied van Antwerpen groeide later snel en de polders rondom de Oude Landen werden daarvoor gebruikt. Ook breidde de stad zich uit. Omdat de Oude Landen gebruikt werd als militair oefenterrein, bleef dit stukje groen behouden. In 1968 verkocht het leger het aan de stad Antwerpen en er zou een woonwijk gebouwd worden. Omwonenden en natuurbeschermers kwamen hiertegen in opstand en zodoende bleef het behouden.

Door het natuurgebied lopen nette brede wandelpaden, maar er zijn ook smalle paadjes die je kunt nemen.

Het is geen groot natuurgebied, maar het is wel mooi en gevarieerd. 

We hebben onze portie cultuur en natuur weer gehad en dat middenin het havengebied van Antwerpen!

natuurgebieden (1)

Zouden ze nu allemaal gedacht hebben dat ze door me geflitst werden?

Haha, het zal wel meevallen, denk ik...  Ik nam deze foto van de A12 bij Ekeren ten noorden van Antwerpen.

We wandelden daar door twee natuurgebieden: De putten van Ekeren (ook wel Muisbroek genoemd) en de Oude Landen, wat samen goed was voor elf kilometer.

De Ekerse Putten bestaat uit een grote en een kleine put en deze zijn een eeuw geleden ontstaan door afgravingen. De afgegraven grond werd gebruikt voor het aanleggen (ophopen) van een rangeerterrein voor goederentreinen. 

Nu is het een natuur- en recreatiegebied.

℃

Doordat in het water grote temperatuurverschillen voorkomen, in de zomer is het op sommige plaatsen slechts 6 tot 8℃, mag er niet gezwommen worden. Wat wel mag is duiken en op de foto hieronder zie je een paar duikers. 

Het schijnt één van de populairste duikplaatsen van Vlaanderen te zijn, onder meer door de aanwezigheid van steile kleiwanden waar fossielen in voorkomen. 

Op het water waren genoeg vogels te zien.

Zoals deze volwassen fuut (rechts) met een jong:

Kuifeend:

Wilde eenden:

En waar water is, zie je ook libellen.

De heidelibel:

Een watersnuffel:

Het rondje dat we hier liepen was 4,5 kilometer.

De volgende keer vertel ik verder over het andere natuurgebied, de Oude Landen. Anders wordt het teveel.

wildlife

Vandaag geen verhaal en alleen maar foto's. Wel allemaal in onze eigen tuin genomen.