intro

Mijn naam is...

Mevrouw W. (Bijgewerkt op 14-03-2024) Een bekende in blogland, ook al is het alweer een aantal jaren geleden dat ik met mijn vorige webl...

zaterdag 30 november 2019

vesten

Het centrum van Brugge kennen we wel. We wonen niet zo gek ver van deze Vlaamse stad af en ik kom er mijn hele leven al. Vroeger als kind met mijn ouders, later samen met vriendjes en weer later samen met manlief en met de kinderen. Twee jaar geleden maakten manlief en ik een stadswandeling (met uitleg), die ons langs de hoogtepunten van het centrum voerde, waardoor we de stad nog beter leerden kennen. En vandaag maakten we een wandeling over de Brugse Vesten.
 Een stadsvest is een stadsgracht.

Hieronder kun je zien (de blauwe lijn) hoe we gelopen zijn:


We gingen naar België om boodschappen te doen en we parkeerden de auto vlakbij de supermarkt, die niet ver van de wandelroute aflag. 


Het goed onderhouden wandelpad liep over een strook groen en door smalle parken.



Langs het hele pad stonden deze drakenbanken:


We liepen langs verschillende Middeleeuwse stadspoorten en torens:





 

Op bovenstaande foto zie je wat andere mensen lopen omdat dit dicht bij het oude centrum was, maar voor de rest was het vooral een rustige wandeling. Er waren wel andere wandelaars en ook fietsers, maar dat waren er niet veel.


En het water was altijd dichtbij.



Vroeger waren er veel windmolens in Brugge. Op de ene website staat dat het er drieëntwintig waren, een andere website zegt dat het er zevenentwintig waren... 
Wij kwamen deze vier resterende molens tegen:


Eén van deze molens staat nog altijd op zijn oorspronkelijke plaats en werd gebouwd in 1770, de andere drie komen uit dorpen uit de buurt en staan in Brugge sinds 1911, 1970 en 1980. 

Het was een mooie dag om te wandelen. De zon scheen volop en het was windstil. De vestenroute is leuk om te lopen en we zagen vandaag Brugge eens van een andere kant. 




donderdag 28 november 2019

krans

Voor gisteravond had ik met een vriendin afgesproken om te gaan bloemschikken.


We zien elkaar niet zo heel erg vaak dus op zo'n avond hebben we, tijdens het fröbelen, tijd genoeg om met elkaar te praten. 


En om ook met anderen te praten, want we waren met zestien dames deze keer. En het leuke is dat uit zo'n avondje ook nog wel eens nieuwe vriendschappen voortvloeien. 


Het stuk dat we deze keer maakten was best wel veel werk, maar dan heb je ook iets:


De krans zou buiten gehangen kunnen worden, aan de voordeur bijvoorbeeld, maar omdat bij ons in de polder de wind altijd vrij spel heeft, vind ik dat zonde. Ik heb hem daarom binnen aan een deur gehangen. Wel in een redelijk donker hoekje en daarom zijn de foto's bij kunstlicht genomen. 

🎅🎄🎅🎄🎅

Na bovenstaand verslagje zou je het misschien niet zeggen, maar het gaat de laatste tijd niet zo heel erg lekker met me. Ik schreef er al eerder over en het betert gewoon niet. Vanmorgen ben ik daarom maar eens naar de huisarts geweest. Hij heeft me antidepressiva voorgeschreven en ik ga met iemand van de GGZ praten. 

Vorig jaar had ik ook een depressie en later kreeg ik een burn-out en in die tijd ben ik een half jaar naar een psycholoog geweest. Er speelden toen, naast de rouw, ook nog andere dingen zoals problemen op mijn werk en de intensieve zorg voor mijn ouders. Gelukkig gaat het nu op mijn werk en met mijn ouders beter en ik denk dat de depressie nu vooral uit het verlies van Jus voortkomt. Tot zijn overlijden was ik een stabiel iemand. En natuurlijk is het ook logisch dat je na het overlijden van een dierbare nooit meer dezelfde zal zijn, maar ik had zelf nooit verwacht dat ik aan depressies zou gaan lijden. Na het overlijden van Jus heb ik veel gelezen over het verwerken van een traumatische ervaring en over het rouwproces en mede daardoor heb ik me ook goed door het eerste jaar heen kunnen slaan. Nu is het anders.

Maar goed, ik heb aan de bel getrokken en ik ga medicijnen krijgen die over een paar weken misschien de scherpe kantjes er een beetje van afhalen. Daarnaast ga ik met een professional praten, geen psycholoog want dat hoeft voor mij niet per se, maar wel met iemand die naar mij luistert en mij kan helpen. En voor de rest moet ik het vooral toch ook zelf doen en blijven wandelen, leuke afspraken blijven maken en lief voor mezelf zijn.

Hierbij wil ik je een fijne dag wensen!



woensdag 27 november 2019

gemeen

Afgelopen zaterdag was ik met mijn schoonmoeder, een schoonzus en een nichtje naar Veere toe. Nadat we het museum daar bezocht hadden gingen we ergens iets drinken en tijdens de koffie vertelde schoonmoeder dat ze de dag ervoor door een makelaar gebeld was. De makelaar vertelde dat hij op zoek was naar een huis voor een vriend, die graag in de polder wilde wonen en hij vroeg of mijn schoonmoeder er toevallig niet over dacht om haar huis te verkopen. Hij wilde best weleens bij haar langskomen en dan gelijk het huis taxeren. Schoonmoeder -die eind de zeventig is- maakte een grap over dat oude mens dat misschien wel naar het bejaardenhuis zou gaan. Maar nee, had de man gezegd, hij kende haar niet en wist ook niet hou oud ze was. Ze vond het hele gesprek wel grappig, maar verkopen deed ze niet en de makelaar hoefde dus ook niet langs te komen.

Tijdens haar verhaal begonnen er gelijk allerlei alarmbellen te rinkelen bij schoonzus en bij mij, want zoals schoonmoeder het vertelde zou ze hem misschien nog wel binnen gelaten hebben ook. Hij had betrouwbaar geklonken en ze had er geen kwaad in gezien.

De beller had een naam genoemd en na enig speurwerk op internet bleek deze makelaar toch wel te bestaan. Mijn zwager belde naar het telefoonnummer dat er bij stond, maar deze goede man wist van niks... Zijn naam werd waarschijnlijk gebruikt door een oplichter die zich als hem voordeed. Zwager heeft er melding van gemaakt bij de politie, want we weten eigenlijk wel zeker dat het hier om een babbeltruc ging. 

Zo zie je maar weer hoe simpel iemand zich naar binnen zou weten te praten. Voor mijn schoonmoeder had hij namelijk geloofwaardig genoeg geklonken. Ik vind het idee dat schoonmoeder misschien in de gaten gehouden zou zijn ook niet zo prettig. Want de uitspraak van die zogenaamde makelaar dat hij haar niet kende, geloof ik niet. Ze woont in een klein dorp en haar naam en telefoonnummer zijn makkelijk te achterhalen. Gelukkig is het voor haar goed afgelopen en had ze geen afspraak met hem gemaakt. Laten we maar hopen dat ze verder met rust gelaten zal worden.



maandag 25 november 2019

mist

De dag begon gisteren mooi en zonnig, maar halverwege de ochtend trok het helemaal dicht. Toch trokken wij onze wandelschoenen aan en pakten we broodjes en drinken in, want een beetje mist kon ons niet van het wandelen weerhouden.

Manlief parkeerde de auto bij natuurgebied Braakman-Zuid, tussen Biervliet en Philippine en we wandeleden een stukje door het bos, waar het prachtig was met al die verkleurde bladeren.





Tot diep in het bos kwam de mist niet, maar in de polder (waar we de meeste kilometers gelopen hebben) was het toch en stuk mistiger, niet potdicht maar echt ver kijken konden we toch ook niet. Over een brug verlieten we het bos:


We hebben voornamelijk over onverharde paden en gras gelopen en dat was nou eens een goede test voor de waterdichte winterwandelschoenen die ik nog niet zo lang heb. Terwijl manlief op een gegeven moment liep te soppen in zijn schoenen, hield ik het heerlijk droog.


We hebben een ieniemienie stukje door België (in Boekhoute) gelopen, misschien 200 meter of zo en langs deze grenspaal staken we de grens met Nederland weer over:


Een weg van kasseien oftewel kinderkopjes:


Bij zo'n weg moet ik dan altijd aan de Ronde van Vlaanderen (wielrennen) denken, die bekend staat om de kasseienstroken.

Toch had die mist ook wel weer wat hoor! Alleen kon ik me totaal niet oriënteren. Normaal ben ik daar toch al niet zo heel erg goed in en nu natuurlijk nog minder. 



We zullen deze route later nog wel eens lopen, maar dan op een heldere dag.
  Qua temperatuur was het gisteren trouwens wel een ideale dag om te wandelen. We liepen bijna tien kilometer en dat is voor ons een grotere afstand dan dat we normaal gemiddeld lopen.

Hierbij wil ik je een fijne week wensen!




zondag 24 november 2019

Schots (en ook scheef)

Het gebouw met de toren, op de foto hieronder, is het stadhuis van Veere (op Walcheren in Zeeland):


Het is gebouwd tussen 1474 en 1517.

Op de twee foto's hieronder staan de Schotse Huizen, eveneens in Veere:



En in het stadhuis en de Schotse Huizen samen is het Museum Veere gehuisvest. En daar ben ik gisteren samen met mijn schoonmoeder, een schoonzus en een nichtje geweest. Het was het idee van schoonmoeder om hier heen te gaan, nadat ze een stukje over het museum in de krant gelezen had.

De Schotse Huizen danken hun naam aan de Veers-Schotse handelsbetrekkingen uit de zestiende eeuw. Er werd toen onder andere wol uit Schotland aan wal gebracht in Veere.

In het museum neem je in het stadhuis een kijkje in de vroegere rechtszaal en ook in de trouwzaal, die nog steeds voor trouwerijen gebruikt wordt en waar portretten van Oranjevorsten hangen.



Uiteraard werd er ook aandacht besteed aan de Zeeuwse klederdracht:


En het alledaagse leven van vroeger, waar dan toch ook wel weer bekende voorwerpen tussen zaten:



Veere is een mooi stadje, maar gisteren zagen we er niet zo heel erg veel van. Het is er wel allemaal een beetje schots en scheef en vandaar dat mijn foto's dat ook zijn.




Ik ben al een paar keer eerder in Veere geweest, maar dat is eigenlijk alweer een tijdje geleden. Misschien dat manlief en ik er toch maar eens een wandeling moeten gaan maken, met uitleg over wat we allemaal tegenkomen. 

Gisteravond aten we chinees eten bij mijn schoonmoeder en schoven manlief, een zwager en een neef ook aan. Het was een gezellige dag en we hebben veel gelachen en ik had dat ook echt eens even nodig. 

Hierbij wil ik je een fijne zondag wensen. 


vrijdag 22 november 2019

gedichtje

Laatst schreef ik dat ik iemand tegengekomen was waarvan de man nog niet zo lang geleden overleden was. Ze had veel verdriet en vergeleek haar situatie met die van mij door te zeggen dat ik tenminste nog een man en een kind heb en zij nu helemaal alleen is. Haar uitspraak deed me veel verdriet en hier kan je erover teruglezen: klik!

Op facebook kwam ik gisteren een passend gedichtje van René Oskam tegen:


Het raakte me enorm. 

De afgelopen week gebeurden er een paar vervelende dingen:

➔ Zo werd maandag verteld dat de zoon van een ex-collega overleden was. Achteraf bleek het verhaal niet te kloppen en is er gelukkig niks met die jongen aan de hand. Toch had het hele gebeuren een best wel grote impact op mij. Eerst de schrik en het ongeloof, daarna de opluchting maar ook kwaadheid omdat iemand dit lulverhaal de wereld in geholpen had. Achteraf heb ik deze persoon er op aangesproken, die toen ook nog eens de schuld in de schoenen van iemand anders wilde schuiven.
 Ik ben door dit hele voorval heel erg verdrietig geweest. 

➔  Een telefonist, van de bank van mijn ouders, had een tijdje geleden iets verteld wat blijkbaar helemaal niet bestond. Toen ik daar afgelopen week  iemand anders van de bank over aan de lijn had, heb ik daar een behoorlijk pittige discussie mee gehad. Ik snap niet dat de telefonisten niet beter de regels van het bedrijf kennen en onwaarheden vertellen. Ik ben dan wel zo iemand die zich niet met een kluitje in het riet laat sturen en ik bijt me gelijk ergens in vast, dus het telefoongesprek ging er nogal hard aan toe. 

Hè bah, het is al een moeilijke tijd en dan gebeuren er ook nog eens andere vervelende dingen! En dat zijn dan van die dingen die me best wel veel energie kosten. Gelukkig is het niet alleen maar vervelend gedoe en gebeuren er ook leuke dingen.

Morgen ga ik een dagje met mijn schoonmoeder, een schoonzus en een nichtje de hort op. Ik heb er al zin in.

Hierbij wil ik je een fijn weekend wensen.


maandag 18 november 2019

pimpelmeesjes

In de tuin hangen er voor de vogeltjes vetbollen en iedere morgen leg ik voer in het voederhuisje. Het voederhuisje staat voor het keukenraam en als we aan tafel zitten, zien we de vogeltjes af en aan vliegen.


Ik zat gisteren voor dat keukenraam klaar met mijn camera, maar doordat het voederhuisje niet gunstig staat ten opzichte van de zon, waren de foto's met de vogeltjes in het voederhuisje te donker, dus daarom plaats ik maar een foto met een pimpelmeesjes op het huisje. 

Onderstaande foto is niet goed want te donker, maar ik vind hem wel grappig en daarom laat ik hem toch maar zien:


Gistermiddag genoten we nog even van het heerlijke weer tijdens een wandeling van 9,5 km in en om Assenede in Oost-Vlaanderen in België, net over de Nederlandse grens.


Op Wikipedia stond niet zoveel over de geschiedenis van dit dorp en er waren wel andere websites, maar niet alle sites waren zo prettig om te lezen doordat ze te onrustig waren of omdat er heel erg veel tekst in kleine lettertjes op stond:



En daarom laat ik de geschiedenis deze keer maar achterwege en laat ik het gewoon maar eens bij de plaatjes:









Ik had de wandeling op routeyou.com gevonden en het was een afwisselende wandeling die waarschijnlijk ook erg in trek was bij de lokale bevolking, want we zijn best veel andere wandelaars tegengekomen. Het was natuurlijk ook wel heerlijk weer om een rondje te gaan wandelen. Wij hebben in elk geval onze beweging en onze portie buitenlucht weer gehad.

Bedankt voor de reacties op mijn bericht van gisteren. Voor mij was dat een erg verdrietig bericht om te schrijven. Het gebeurt regelmatig dat ik in tranen achter mijn laptop zit als ik over Jus schrijf. De ene keer heb ik dat wel en de andere keer niet. Deze keer had ik dat wel. 

Mijn gedachten gaan uit naar mijn tante, waarvan de zoon een jaar geleden zelfmoord pleegde. Ik ben afgelopen vrijdag al even bij haar langs geweest en ik heb toen met haar gepraat en haar een kaartje namens ons gegeven. Het is erg verdrietig allemaal.

Hierbij wil ik je een fijne week wensen.