Normaal gesproken werk ik drie dagen in de week, maar nooit drie dagen achter elkaar. Ik werk op maandag, woensdag en vrijdag en voor mij is dat eigenlijk het ideale werkrooster. Anderen kunnen dit misschien niet prettig vinden, maar ik heb de dinsdag en donderdag echt nodig om uit te rusten.
Doordat ik deze week op dinsdag naar een werkoverleg moest en ik geen zin had om daar extra voor terug te komen, besloot ik om die dag te komen werken in plaats van vrijdag, wat ook nog eens goed uitkwam, want ik wilde vrijdag toch al vrij nemen. En zodoende werkte ik de maandag, dinsdag en woensdag achter elkaar. En eerlijk gezegd weet ik niet of ik dit nog eens op deze manier zal oplossen, want drie dagen achter elkaar werken is niks voor mij. Daar ben ik nu wel achter gekomen. Ik ben er moe van.
Nu heb ik wel een lang weekend van vier dagen. Dat is ook wel eens leuk en uiteraard heb ik nu genoeg tijd om uit te rusten.
De naailes heb ik voor deze week afgezegd. Ik heb wel een wandeling met mijn vriendin van 8km gemaakt, wat gezellig was. En vandaag moet ik naar de kapper en op ziekenbezoek. Maar dat zijn fysiek geen zware dingen, als ik ga werken is het dat wel.
Morgen heb ik echt een vrije dag en die dag heb ik bewust vrij gehouden. Morgen wil ik even niet met anderen kletsen, ik wil niet geknuffeld worden en ik wil niet gekust en gefeliciteerd worden. Morgen ben ik jarig. En ik vier het niet. Dat wordt door bijna iedereen begrepen. Er was maar één persoon die daar commentaar op gaf en die vond dat ik blij mag zijn dat ik mijn verjaardag nog kan vieren. "Jij begrijpt het niet," dacht ik toen ze die opmerking maakte "jij hebt geen idee hoe verdrietig ik op een dergelijke dag ben." Die opmerking raakte me wel hoor, want ik heb er toen de hele dag last van gehad.
Morgen ga ik dus niet werken en eigenlijk kwam het in eerste instantie wel goed uit dat ik deze werkdag tegen dinsdag kon ruilen. In plaats van een vrije dag opnemen, kon het op deze manier opgelost worden. Want ik zou morgen sowieso niet gewerkt hebben. Bij de eerste felicitatie, van een collega of mijn ouders waar ik altijd eerst de krant naartoe breng, zou ik waarschijnlijk al gaan huilen en dat zou zo urenlang doorgaan. Noem het maar even zelfbescherming dat ik thuis blijf. Maandag trakteer ik op mijn werk en dan zal ik me alweer anders voelen. Dan zal ik het allemaal wat beter aankunnen.
Doordat ik deze week op dinsdag naar een werkoverleg moest en ik geen zin had om daar extra voor terug te komen, besloot ik om die dag te komen werken in plaats van vrijdag, wat ook nog eens goed uitkwam, want ik wilde vrijdag toch al vrij nemen. En zodoende werkte ik de maandag, dinsdag en woensdag achter elkaar. En eerlijk gezegd weet ik niet of ik dit nog eens op deze manier zal oplossen, want drie dagen achter elkaar werken is niks voor mij. Daar ben ik nu wel achter gekomen. Ik ben er moe van.
Nu heb ik wel een lang weekend van vier dagen. Dat is ook wel eens leuk en uiteraard heb ik nu genoeg tijd om uit te rusten.
De naailes heb ik voor deze week afgezegd. Ik heb wel een wandeling met mijn vriendin van 8km gemaakt, wat gezellig was. En vandaag moet ik naar de kapper en op ziekenbezoek. Maar dat zijn fysiek geen zware dingen, als ik ga werken is het dat wel.
Morgen heb ik echt een vrije dag en die dag heb ik bewust vrij gehouden. Morgen wil ik even niet met anderen kletsen, ik wil niet geknuffeld worden en ik wil niet gekust en gefeliciteerd worden. Morgen ben ik jarig. En ik vier het niet. Dat wordt door bijna iedereen begrepen. Er was maar één persoon die daar commentaar op gaf en die vond dat ik blij mag zijn dat ik mijn verjaardag nog kan vieren. "Jij begrijpt het niet," dacht ik toen ze die opmerking maakte "jij hebt geen idee hoe verdrietig ik op een dergelijke dag ben." Die opmerking raakte me wel hoor, want ik heb er toen de hele dag last van gehad.
Morgen ga ik dus niet werken en eigenlijk kwam het in eerste instantie wel goed uit dat ik deze werkdag tegen dinsdag kon ruilen. In plaats van een vrije dag opnemen, kon het op deze manier opgelost worden. Want ik zou morgen sowieso niet gewerkt hebben. Bij de eerste felicitatie, van een collega of mijn ouders waar ik altijd eerst de krant naartoe breng, zou ik waarschijnlijk al gaan huilen en dat zou zo urenlang doorgaan. Noem het maar even zelfbescherming dat ik thuis blijf. Maandag trakteer ik op mijn werk en dan zal ik me alweer anders voelen. Dan zal ik het allemaal wat beter aankunnen.
Waarschijnlijk is zo'n opmerking goed bedoeld, maar nogal dom. Jij en jij alleen bepaalt wat je voelt en hoe je daarmee om wil gaan!
BeantwoordenVerwijderenHoop dat je die dag kan invullen zoals het goed voor jou voelt.
BeantwoordenVerwijderenGemis is zo voelbaar dan, maar ooit zal je rouw en feest kunnen mengen.
BeantwoordenVerwijderenDit soort mensen zullen we altijd tegenkomen in ons leven maar jammer om ze een grote rol te laten spelen door een opmerking. Misschien is die persoon anders wel heel leuk want ja verkeerde opmerkingen maken we vast allemaal al hoop ik van niet.
BeantwoordenVerwijderenWat een zware dagen moeten jullie doormaken. Ik wens je veel rust en sterkte toe morgen.
En wat is er mis aan zelfbescherming? Ik vind het het verstandigste besluit dat je voor jouw verjaardag had kunnen nemen. Doe die dag wat jij wilt, laat de tranen de vrije loop, gil het uit, schop lekker ergens tegenaan, wat dan ook, doe wat voor jou nodig is, om die dag door te komen.
BeantwoordenVerwijderenKnuffel, Anja
Heel verstandig van je om voor jezelf te kiezen .Hoe dom en onnadenkend zo'n opmerking ,zulke mensen hebben blijkbaar een bord voor hun kop
BeantwoordenVerwijderenSterkte ,Elisabeth
Ach, wat verdrietig toch. Ik hoop dat je morgen toch een dag hebt zoals je hem zelf wenst.
BeantwoordenVerwijderenIk kan me hier best wat bij voorstellen. Je kent je zelf het beste, en je weet wat voor jou goed werkt. Die wandeling met je vriendin klinkt heerlijk trouwens!
BeantwoordenVerwijderennicole@huisvlijt