intro

Mijn naam is...

Mevrouw W. (Bijgewerkt op 14-03-2024) Een bekende in blogland, ook al is het alweer een aantal jaren geleden dat ik met mijn vorige webl...

zaterdag 1 september 2018

lastige situaties

Wat ik in augustus niet liet zien:


We wandelden veel in augustus, mede doordat we op vakantie naar Frankrijk gingen.
We hebben veel gezien en veel gedaan.

Ik ben benieuwd of manlief tijdens de herfst en de winter ook zo fanatiek blijft met wandelen. Vorig jaar was dat niet zo, toen stopte hij ermee zodra het kouder werd. Maar ook tijdens de zomermaanden wandelde hij toen niet zoveel als nu. Ik ben gewoon het hele jaar door blijven wandelen. Weer of geen weer. 

 Gisteren liet ik foto's van paddenstoelen zien en toen ik een paar uur later ging wandelen, kwam ik deze joekels tegen:  


Ik heb mijn maatje 38 er even naast gehouden, zodat je kan zien hoe groot ze waren.

Later fietste ik naar mijn ouders toe en sprong nog even op mijn werk bij twee collega's binnen. Ze vonden dat ik er slecht uitzag. Nou ja, dat is tenminste eerlijk. Als ik in de spiegel kijk dan zie ik ook iets anders dan ik liever zou willen zien, maar dat is al sinds Jus overleden is. Een gezicht zonder donkere kringen onder mijn ogen, heb ik sindsdien nooit meer gehad. 

Op mijn werk komen was moeilijk voor me, maar dat was niet het enige moeilijke deze week: in de familie is een achterneefje geboren. En natuurlijk ben ik enorm blij voor de ouders en grootouders (broer en schoonzus van manlief), maar het doet ook weer erg veel pijn. Onze Jus zal nooit vader worden. Toen hij stierf, stierf ook zijn toekomst en voor een deel ook onze toekomst en dat van zijn broer. Want ook al weet je nooit hoe iets zal lopen, je hebt toch een bepaalde invulling van hoe het kan worden. En daarnaast hadden we het hem allemaal zo gegund. 

Vanmiddag moeten we naar een verjaardag toe en ik zie er als een berg tegenop. Ik verwacht eigenlijk niet dat de ouders met de baby er zullen zijn, maar ik moet wel de grootouders feliciteren. Ik had ze wel al een kaartje gestuurd met onze gelukwensen erin, maar dat is toch anders dan iemand zien en een hand en een kus geven. Het is naaste familie, dus ze weten hoe moeilijk het voor ons is en zij zullen het waarschijnlijk ook wel heel erg moeilijk vinden. 

Maar we gaan. Hoe moeilijk het ook is, want ik ben van mening dat voor alles weglopen niet goed is. Er zullen altijd situaties zijn ik liever zou willen vermijden omdat ze erg confronterend zijn. En bij sommige dingen weet je het al van te voren dat het moeilijk kan worden en op andere momenten worden we er zomaar opeens door overvallen, zonder dat we het verwachten.

Het weerzien gisteren met die twee collega's was ook zwaar en dat had ik ook niet verwacht toen ik op mijn werk binnen stapte. Maar ik ben wel blij dat ik gegaan ben, want het is voor mij wel een teken dat ik er nog lang niet ben. 

Mocht het vanmiddag op de verjaardag echt niet gaan, dan gaan we naar huis. Niemand zal ons dat kwalijk nemen. Verder gaan we dit weekend wel weer ergens wandelen en zoonlief gaat me rondleiden op zijn werk, zodat hij kan laten zien waar hij werkt en de dingen kan laten zien waarover hij altijd vertelt. 

Hierbij wil ik je een fijn weekend wensen.

7 opmerkingen:

  1. Wat ontzettend sterk dat je toch gaat. Ik denk dat je gelijk hebt, maar hoe moeilijk...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zo'n groot verlies is niet te bevatten en zo veel verdriet ondragelijk. Ik wens jullie sterkte.
    Marijke.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoe moeilijk ook, weglopen voor bepaalde situaties is (in mijn ogen en naar mijn eigen ervaring)het onverstandigst wat je kunt doen, want je ontkomt er niet aan. Probeer niet jaloers te zijn, want het achterneefje en zijn ouders kunnen er niets aan doen dat Jus er niet meer is. Gun ze hun geluk.
    Veel wijsheid, kracht en sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik ben absoluut niet jaloers hoor. Ik gun iedereen het allerbeste en anderen kunnen er ook niks aan doen. Mocht ik overkomen als een jaloers iemand dan is dit echt niet terecht. Ik misgun niemand zijn geluk, heb dat ook nog nooit gedaan, maar het doet wel pijn dat wij dit met Jus nooit mee zullen maken maar daar kan en mag Ik een ander absoluut niet afrekenen.

      Verwijderen
  4. Goed van jullie dat je toch gaan, maar ook aangeeft dat als het niet goed gaat, je eerder mag weggaan. Dat geeft jezelf wat lucht.
    Ook fijn te lezen over je andere zoon.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Fijn dat jullie begrip krijgen, wij hebben dat nooit gekregen in de naaste familie, en nog niet.
    Ik heb mezelf toentertijd tot zoveel dingen gedwongen waar ik nog lang niet aan toe was, omdat men het beter voor mij vond (hoezo? denk ik nu) en omdat ik sterk wilde zijn en niet zeuren of afgunstig op het geluk van anderen, dat ze dat vooral maar niet zouden denken. Dus steeds bezig met andere dingen dan die ik belangrijk vond. Het heeft me niks gebracht, een diepe depressie en toen was er niemand van de betweters. Doe vooral wat je gevoel je ingeeft, er is een tijd voor alles.
    Ik denk vaak aan je...

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Sterkte vanmiddag, en goed dat je vooraf al hebt bedacht dat je weggaat als dat beter voor je is. Alleen jij kunt voelen wat je wel of niet aan kunt, en dat kan elke dag weer anders zijn. En hetzelfde geldt voor je man en voor Wes. Leuk dat je bij hem op het werk gaat kijken, want hoe moeilijk het ook is, het leven gaat door, en ik hoop dat jullie met Wes wel al die mooie dingen gaan meemaken, die je met Jus nooit zult krijgen.
    Dikke knuffel van mij!

    BeantwoordenVerwijderen